Γιατί όμως έγινε αντικείμενο της δικής μας ανάλυσης;!
Πρώτο. Γιατί ο μεταφραστής του έργου ύμνου στη δημοκρατία, ακούσει στο όνομα Βαγγέλη Ντούλε, που τυχαίνει να είναι πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του ΚΕΑΔ επί 25 ολόκληρα χρόνια και 5-6 φορές βουλευτής στο αλβανικό κοινοβούλιο. Στο συγκεκριμένο πρόσωπο η επένδυση της Ελλάδας ήταν απεριόριστη με αναγνώριση ως μοναδικό, αναντικατάστατο καθώς και «μόνιμο και νόμιμο» εκπρόσωπο του Ελληνισμού στην Αλβανία. Ο Ελληνισμός όμως στην Αλβανία δεν τον αναγνώρισε ποτέ ως τέτοιο. Μάλιστα και η εκλογή του όλες τις φορές βουλευτής ήταν προϊόν αλχημείας αλβανικών κόμματων και συμφερόντων.
Από την άλλη, κι αυτό έχει σημασία, όλο του το έργο σε όφελος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, μοιάζει με τον επιτάφιο μιας ακόμα χαμένης ελληνικής πατρίδας. Η επίμονη καταψήφισή του από τους Έλληνες για 25 ολόκληρα χρόνια, ήταν εκτός των άλλων με βαρύτατες συνέπειες για τον ίδιο τον Ελληνισμό. Διότι αυτός ο πολυβασανισμένος Ελληνισμός με αιχμή του δόρατος την αμφισβήτηση Ντούλε, οδηγήθηκε σε διάσπαση και εσωστρέφεια. Και το χειρότερο, σε καλλιέργεια της έντονης καχυποψίας σε ότι αφορά την πραγματική βούληση των ελληνικών κυβερνήσεων προς τον ίδιο.
Δυστυχώς, ο ίδιος δεν σκέφτηκε να παραιτηθεί ποτέ μέχρι που στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές πήρε μόνο 800 ψήφους, γκρεμίζοντας άγρια το μύθο που είχαν χτίσει οι παράγοντες που διαχειρίζονταν τις ελληνικές επενδύσεις για την καλλιέργεια του «Νεοελληνισμού» στην Πρωτεύουσα, στα Τίρανα (δλδ του Ελληνισμού που δεν θα είχε σχέση με τον παραδοσιακό Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό στην Αλβανία). Δεν παραιτήθηκε και δεν παραιτείται. Οργάνωσε μάλιστα και ένα ακόμα συνέδριο φάρσα για την επιβεβαίωση της μη παραίτησης. Αλλά με την μακρόχρονη και κοπιώδη μετάφραση του επιταφίου του Θουκυδίδη, που σηματοδοτεί την επιστροφή του εκεί που ξεκίνησε την μακρόχρονη και πλήρως αποτυχημένη πολιτική του καριέρα, στη θέση του μεταφραστή, επιβεβαίωσε την παραδοχή ότι ο κύκλος του στην πολιτική έκλεισε.
Δεύτερο. Το βιβλίο που μετέφρασε επιβεβαιώνει άμεσα την δική του πολιτική στατούρα και σαβούρα. Αν ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι το μεταφρασμένο έργο του Θουκυδίδη αποτελεί αφιέρωμα μνημείο στη δημοκρατία, το πολιτικό έργο του Ντούλε, ήταν εντελώς αντιδημοκρατικό και αντεθνικό. Ο Νούλες σκότωσε κάθε δημοκρατική αρχή στην εθνική ελληνική μειονότητα: -το διάλογο, τις δημοκρατικές αρχαιρεσίες, την αποδοχή της άλλης άποψης, την ισοτιμία και την αξιοκρατία μεταξύ των Ελλήνων, την εθνική ενότητα και ομοψυχία κλπ και λειτούργησε ως ένας μικρός αλλά μακρόβιος δικτάτορας που καθοδηγούνταν από τα γνωστά συμπλέγματά τους, με κυρίαρχα τα αλληλένδετα, του φόβου και της κατωτερότητας, η συμπλήρωση των οποίων απαιτούσε από τον ίδιο την ανάγκη εξόντωσης όλων των αντιπάλων με μέσα και τρόπους τα οποία κατέκρινε σε εκείνους. Για το έργο αυτό παίρνει τα εύσημα του κάθε δικτατόρα.
Τρίτο. Ο Ντούλες είναι ο άνθρωπος ο οποίος 25 χρόνια στην ενεργή πολιτική «επικεφαλής» του Ελληνισμού στην Αλβανία, δεν έγραψε με το χέρι του, ούτε μία ανακοίνωση, ούτε ένα άρθρο, ούτε μία μελέτη, ούτε… ασφαλώς δεν γίνεται λόγος για κάποιο βιβλίο. Έκδωσε αυτή τη μετάφραση. Και αυτή, όπως δηλώνεται, με την ολόπλευρη παρότρυνση και στήριξη τρίτων. Ασφαλώς και δε θα υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα. Όμως, για την στήριξη και προβολή του έπεσαν πάνω του όλα τα επίσημα φώτα του εθνικού κέντρου. Σε τέτοιο βαθμό που δεν είχαν παρόμοια μεταχείριση και αντιμετώπιση όλοι από κοινού οι Έλληνες, άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης…! Και γιατί;! Για μια μετάφραση!!!!
Τέταρτο. Καταγράφεται συνεπώς με τον ποιο αισχρό τρόπο ένα διπλό σοβαρό πρόβλημα. Από την μία η διδαχή από μέρος των εκπροσώπων του εθνικού κέντρου που λέει ότι η αρχή της αξιοκρατίας, ή για να έχεις μοίρα στον ήλιο τους, δεν σχετίζεται με την προσφορά στο εθνικό έργο, αλλά πόσο εξυπηρετικός τον δικό τους ήλιο. Σαν αποτέλεσμα οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες , οι οποίοι εξαναγκάστηκαν στη διδαχή της εξασφάλισης του ζην με κάθε τρόπο, να οδηγηθούν, ως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, στην πραχτική που τους επέβαλε το κομμουνιστικό καθεστώς. Στην απώθηση της εθνικής ταυτότητας με αντάλλαγμα την επιβίωση. Συνέβαλε σ΄αυτό και το έργο και το υπόδειγμα των πολιτικών εκπροσώπων τους. Με αρχηγό το Ντούλε.
Πέμπτο. Στο Ντούλε δεν του επιτρέπουν να πεθάνει πολιτικά. Ο ίδιος μπορεί να θέλει να φύγει γιατί ίσως διανοήθηκε την καταστροφή που επέφερε στον Ελληνισμό. Λέμε ίσως..! Ίσως … για να μη να χρεωθεί και τον επιτάφιο στην ταφόπετρα. Αλλά περισσότερο διότι κατάλαβε ότι ξεφτιλίστηκε στο απροχώρητο. . (Ετοιμάζονται βιογράφοι του… για να γράψουν το αντίθετο, με την ελπίδα ότι αυτό μένει). Αλλά φαίνεται, να μη τον αφήνουν οι άλλοι να φύγει, διότι, απ΄ότι φαίνεται και αυτό λέει η εμπειρία και η λογική, του εμπιστεύτηκαν και τον χρησιμοποίησαν σε όλα που οδήγησαν τον τόπο μας κάτω από ταφόπετρα. Εκείνοι επίσης, δεν ετοίμασαν άλλον, όποτε προσπαθούν να τον επιβάλουν ακόμα, λέγοντας ότι δεν υπάρχει άλλος. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ. Στο έργο αυτό καταστροφής… δεν υπάρχει άλλος!
Έκτο. Το ότι ο Ντούλες είναι ακόμα σημαντικός (για κάποιους) το επιβεβαίωσε και η συμμετοχή στην παρουσίαση της μετάφρασης. Υπάρχουν και άλλοι Έλληνες που μοιάζουν στο Ντούλε, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, που έχουν φιλοδοξίες, βάση της αρχής ότι η πολιτική σε κάνει πλούσιο (οικονομικά). Δεν ρωτούν αν ο Ντούλες τους κυνήγησε, τους στραγγάλισε πολιτικά και προσωπικά όταν αυτοί θέλησαν να του αντισταθούν και αντιταχτούν στο αντεθνικό του έργο. Τώρα, πάνε πίσω του. Έρχονται οι τοπικές εκλογές και ο Ντούλες, έχει τη σφραγίδα και θα μοιράσει την πίτα. Και χαίρεται διότι ακόμα έχει την ευκαιρία να εφαρμόσει την ταχτική του να υπόσχεται για μια νύφη σε πολλούς γαμπρούς … Δεν έχει σημασία ποιος θα είναι ο γαμπρός, αν θα κερδίσει, ή αν μετά θα βγουν ξανά μαχαίρια…!
26 Νοεμβρίου 2022
Σχετικά Θέματα
* Εκλογές στην Αλβανία: Μεγάλη Παρασκευή για το Ντούλε! Θα έρθει όμως η Ανάσταση για τον Ελληνισμό;!
Δεν γνωρίζω τον ντουλε αλλά από τα γραφόμενα είναι Αλβανός και όχι Έλληνας
ΑπάντησηΔιαγραφή