Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Ο φίλος στον οποίο είπα να παρακολουθήσει χθες το Συνέδριο του ΚΕΑΔ, (του Ντούλε) στα Τίρανα, μ΄ απάντησε χωρίς στάλα να σκεφτεί, «γιατί υπάρχει ακόμα αυτό;!» Η απάντησή του με έβαλε σε δίλημμα για το αν θα πρέπει να σχολιάσω δημοσίως το συνέδριο φάρσα. Αποφάσισα να το σχολιάσω ξεκινώντας από το γεγονός ότι άτομα και θεσμοί στους οποίους ο Ντούλες παρέδωσε για την καρέκλα του την αυτονομία διαχείρισης των εθνικών τυχών του τόπου μας, συνεχίζουν να τον στηρίζουν σθεναρά. Και αυτό λέει πολλά και ύποπτα. Με ενοχλεί ιδιαίτερα πως παραβλέπουν το γεγονός ότι ο «αναντικατάστατος ηγέτης» τους αποτέλεσε το αποδοτικότερο μέσο στην συρρίκνωση και διάλυση του Ελληνισμού, που ερμηνεύεται ακόμα ότι όσο βλέπεις το Ντούλε αρχηγό η κατηφόρα μας θα γίνεται πιο απότομη!
Χθες, λοιπόν, έγινε ένα ακόμα συνέδριο φάρσα του κόμματος-φουσκωτό του ισόβιου προέδρου Ντούλε. Το βασικό μήνυμα ήταν: - Σώστε τον αναντικατάστατο «ηγέτη»!
Ο Ντούλες έδειξε στο «συνέδριό» του με άδεια αίθουσα (κάποτε έβρισκε τουλάχιστον περισσότερους «συνέδρους») ότι δεν παραιτείται της φιλοδοξίας (που μετατράπηκε σε ματαιοδοξία) του ισόβιου «ηγέτη», υπό την αρχή του προσωπικού του «ιδεολόγου» ότι και τρεις να πομείνουμε εμείς θα έχουμε τον ηγέτη μας και το κόμμα του.
Ο Ντούλες για να «επιβεβαιώσει την αδικία που του γίνεται» ότι τον εμποδίζουν να οδηγήσει την Αλβανία στην Ευρώπη, εκφώνησε στο Συνέδριό του «λαμπερό πολιτικό λόγο» μέσω του οποίου ξεδίπλωσε τις δημοκρατικές του γνώσεις, αρχές και ικανότητες, οι οποίες έδειχναν «ασυναγώνιστες» για τα αλβανικά δεδομένα και «ανταγωνίσιμες» σε υψηλούς πολιτικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους ανά τω κόσμο. Επιβεβαιώνουν τα ανωτέρω ο φθόνος των Αλβανών πολιτικών, αλλά αυτή τη φορά και των Ελλήνων, οι οποίοι από ζήλια μποϊκοτάρισαν το παγκοσμίως σημασίας συνέδριο, μάλλον ομιλία. Η «λαμπερή» αυτή ομιλία κινούνταν σε έναν οριζόντιο συγκριτικό άξονα, μεταξύ δημοκρατίας στις ΗΠΑ και στην Αλβανία και σε έναν κάθετο επίσης συγκριτικό άξονα, μεταξύ της δημοκρατίας του Περικλέους και της πολιτικής των Τιράνων. Για να στηρίξει επιπλέον τους λόγους αδικίας που του γίνεται, ζήτησε συγνώμη για το γεγονός ότι δεν κατέχει πολλά για την οργάνωση του Κόμματος. Άρα το ακροατήριο θα έπρεπε να κρατούσε σημειώσεις από την «πλούσια» διάλεξη περί ρητορικής και δημοκρατίας.
Για την κατάντια και τη συρρίκνωσή του «προσωπικού» του κόμματος, ο Ντούλες κατηγόρησε, ως συνήθως, τρίτους παράγοντες, κυρίως κυβερνήσεις, λησμονώντας ότι το κόμμα του Ντούλε και ο ίδιος μετείχε τουλάχιστον σε τρεις - τέσσερις κυβερνήσεις και υπήρξε και υπάρχει ως βουλευτής λόγω ελεημοσύνης των αλβανικών κομμάτων.
Είπε ότι το Κόμμα του πιθανόν να μη διαδραματίζει ουσιαστικό πολιτικό ρόλο στη χώρα, αλλά διαφέρει από τ΄άλλα κόμματα των συμφερόντων διότι το δικό του κόμμα μένει σταθερό στις αξίες του. Δεν ανέφερε ποιες είναι οι αξίες αυτές, αλλά έχει επιβεβαιωθεί ότι ταυτίζονται με τη συμπεριφορά και τα συμφέροντα του Ντούλε. Όταν, στο όνομα του Ελληνισμού της Αλβανίας και της Αθήνας, συνασπίζονταν σε δεξιές ή αριστερές κυβερνήσεις και ικανοποιούνταν τα συμφέροντα του κύκλου του, αυτό ισοδυναμούσε με την πλήρη ικανοποίηση και σεβασμό των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, της οποίας διεκδικεί την νόμιμη και μόνιμη εκπροσώπηση. Μόλις θίγονταν τα δικά του συμφέροντα ή είχε αξιώσεις για περισσότερα, ύψωνε φωνή ότι παραβιάζονταν τα δικαιώματα του Ελληνισμού. Και αν δεν ικανοποιούνταν αυτά, τότε έφευγε στην αντιπολίτευση που αναμενότανε να γίνει κυβέρνηση και πάει λέγοντας. Δυστυχώς, είχε τη στήριξη και της Αθήνας και των παραγόντων που περιγράφουμε. Όχι όμως της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, η οποία των εγκατέλειπε σταδιακά, μέχρι που το κόμμα έμεινε σε χωρητικότητα ίσα με ένα φουσκωτό.
Όσον αφορά τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «ο αρχηγός» δεν αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην ομιλία του, γιατί τα θέματα αυτά είναι πεζά και υποβάθμιζαν την ποιότητα και τη λαμπρότητα του λόγου του περί διεθνούς δημοκρατίας και πολιτικής. Ωστόσο και όταν αναφέρθηκε μίλησε περισσότερο για τις υποχρεώσεις της κυβέρνησης και του κράτους προς αυτή την Μειονότητα, και όχι για τις δικές του προσπάθειες για τον σεβασμό των εθνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας.
Περίεργη ήταν η θέση του για το περιουσιακό στον Ελληνισμό της Αλβανίας. Ως παν Αλβανός ηγέτης, έθεσε το θέμα στο γενικότερο αλβανικό πλαίσιο, κάνοντας τη διάκριση ότι στις ακτές του Ιονίου το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο σε ότι αφορά την υφαρπαγή και τις αλλοιώσεις. Δεν ανέφερε όμως σε καμιά περίπτωση ότι το θέμα στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα, και ειδικά στη Χιμάρα, έχει καθαρά στόχο αλλοίωσης του εθνικού ιστού του Ελληνισμού της Αλβανίας. (!!!)
Αναφέρθηκε όμως και σε κάποιες «αξίες» του Ελληνισμού της Αλβανίας, (ως αρνητικό ρεκόρ). Είπε λόγου χάρη ότι πρώτη η Ελληνική Μειονότητα εφεύρε και εφάρμοσε την εξαγορά της ψήφου και μετά διαδόθηκε σε όλη την Αλβανία…!!!
Εντωμεταξύ, παρά το γεγονός ότι είπε πως θα αποφύγει να μιλήσει για τα οργανωτικά του κόμματος, είχε κάποιες φανταστικά πρωτότυπες προτάσεις για το μέλλον του. Πλαισιωμένες βέβαια, στο δημοκρατικό του δόγμα και στη σύγχρονη εποχή που ζούμε, υποσχέθηκε ότι θα τις κάνει πράξη. Εστίασε το μέλλον του κόμματός του στην τεχνολογία και το περιέγραψε ως ένα ψηφιακό κόμμα σε όλη την οικουμένη. Μάλιστα και οι αρχαιρεσίες (οι οποίες δεν έγιναν ποτέ στο κόμμα του) θα ακολουθήσουν την ψηφιακή οδό, είπε. Εντόπισε την εγγύηση για την επιτυχία αυτή στο γεγονός ότι αποβλέπει στη νέα γενιά, η οποία είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένη με τη νέα τεχνολογία. Έτσι, αυτό που λέγαμε ότι το Κόμμα του Ντούλε είναι αυτός και το τηλέφωνό του, αποτέλεσε το έναυσμα για τη νέα ψηφιακή μορφή του κόμματος.
Μη με ρωτήσει κανείς για το ποιος εκλέγει πρόεδρος, ή για τις διαδικασίες και προετοιμασίες για τις προσεχείς εκλογές. Αυτά είναι θέματα αποκλειστικής αρμοδιότητας του ισόβιου ηγέτη. Θα δούμε κι άλλες ανίερες συμμαχίες που επιβεβαιώνουν τις αδιάλλακτες και αδιαπραγμάτευτες αρχές του Ντούλε.
Τελευταίο που θέλω να τονίσω είναι το γεγονός ότι ήδη οι κρίκοι υποστήριξης του φαινομένου Ντούλε, ξεκίνησαν την εκστρατεία διαφήμισης, στέλνοντας φώτο, βιντεάκια, μιλώντας για τις ρητορικές του ικανότητες και κλίνοντας με τον αναστεναγμό «Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος» !! Δεν προσέχουν όμως τις άλλες όψεις του αναστεναγμού τους. Ότι στο πρόσωπό του, οι 20χρονες επενδύσεις «για τον νέο Ελληνισμό» στην Πρωτεύουσα, πολλαπλασιάστηκαν κυριολεκτικά με το μηδέν. Ότι στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα δεν κέρδισε ποτέ, ότι είναι τόσες φορές (5 συνολικά) βουλευτής με την ελεημοσύνη των αλβανικών κομμάτων, ότι υπό την ηγεσία του, επιτεύχθηκε η μεγαλύτερη διάσπαση και διάλυση και υποβάθμιση του Ελληνισμού σε όλους τους τομείς, ότι αν όντος «δεν υπάρχει άλλος» αυτό δεν επέτρεψαν «άλλο» αυτοί και για τα δικά τους συμφέροντα και όχι του Ελληνισμού, όπως αυτοί δεν του επιτρέπουν ακόμα να απαλλαγεί από το βαρύ αυτό «εθνικό φορτίο» ο «ηγέτης» τους, παρά το ότι εκείνος έδειξε τελευταία ότι προσανατολίστηκε στο δικό του αρχικό επάγγελμα, που το γνωρίζει καλά και τον ανάδειξε και στην πολιτική, εκείνο του μεταφραστή.
12 Νοεμβρίου 2022
Σχετικά Θέματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών