Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Η ανάληψη της ευθύνης για την οργάνωση της εκδήλωσης έγινε μετά από σοβαρά διλήμματα και προβληματισμούς με το βασικό ότι, πώς γίνεται να εξομοιωθεί η αυτόχθον, η μεγαλύτερη, η μόνη με διεθνική αναγνώριση και ιστορία, εθνική μειονότητα, όπως η ελληνική, με κάποιες άλλες «μειονότητες», ή που χωρούν σε λεωφορεία, ή που δεν έχουν πατρίδα, ή έχουν προβλήματα καταγωγής, ή είναι προϊόν πολιτικών και εθνικιστικών σκοπιμοτήτων. Τόσο το περισσότερο να γίνει αυτό σε μια εκδήλωση οργανωμένη στο δικό μας χώρο, από ένα Σύλλογο, χωρίς τη πολιτική συμπαράσταση των «εθνικών μας» θεσμών !!!
Ο Π.Σ του Αγίου Κοσμά με πρόεδρο την Ανέτα Γκούντη, προς έκπληξη όλων, σήκωσε το γάντι. Και ανεξαρτήτως που δεν υπήρχε η σύμπραξη με άλλους πολιτικούς φορείς του χώρου, όπως επιβάλλεται, έβγαλε προς τα έξω το εντελώς αντίθετο από το δικό τους μειοδοτικό εθνικά έργο.
Λοιπόν, από τότε που ο Ντούλες ανέλαβε επίσημα τα ινία εκπροσώπησης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, δεχότανε τη σφοδρή κριτική μας ότι εμείς ως εθνική μειονότητα, δεν επιτρέπεται να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι με άλλες πολιτιστικές, γλωσσικές και ανύπαρκτες μειονότητες, σε συναντήσεις που οργάνωναν οι αλβανικές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα οι διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΑΣΕ και το Συμβ της Ευρώπης. Ο Ντούλες, ή γιατί είχε εντολή, ή για ψηφοθηρία (το πρώτο ακούγονταν τότε καλύτερα και επιβεβαιώθηκε) δε ρωτούσε από κριτική! Μάλιστα, δε δίσταζε να εμφανιστεί και ως πολιτικός εκπρόσωπος και προστάτης αυτών.
Έτσι, το κουβάρι χόντρυνε για να φθάσουμε στη σχεδόν δίχρονη περίοδο διαβουλεύσεων με τους ενδιαφερόμενους φορείς που προηγήθηκε της ψήφισης του νόμου για την προστασία των μειονοτήτων του 2017, νόμος που αναγνώρισε 9 ισότιμες και ταυτόσημες μειονότητες στη χώρα, ως εθνικές (από τρεις παραδοσιακά) ανεξαρτήτως αν αυτές είναι πολιτιστικές, γλωσσικές, έχουν μεταναστευτικό χαρακτήρα, εξυπηρετούν σκοπιμότητες, (όπως η εθνική μειονότητα των Βλάχων ή των Βουλγάρων), ή είναι αυτόχθονες, με εδαφική συνέχεια του εθνικού κορμού, όπως η Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία.
Οι επίσημοι πολιτικοί φορείς της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας με επικεφαλής τη φαρέτρα Ντούλε (ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ) είτε και ΜΕΓΑ, αλλά και άλλοι παράγοντες, βουλευτές, υπουργοί κλπ, έκαναν χάζι, ή περίμεναν να κάνει το λάθος η αλβανική κυβέρνηση για να έχουν να λένε (ως συνήθως), ή αξιοποιούσαν την περίσταση για να δείξουν στα λόγια ποιος είναι πιο πατριώτης. Δεν έκαναν καμιά ένσταση για την τήρηση της διάκρισης σε εθνικές και πολιτιστικές, ή γλωσσικές μειονότητες. Δεν είχαν καμιά πρόταση και παρέμβαση που θα επέτρεπε στο νόμο τη διαφοροποίηση, λόγω των διαφορετικών ιστορικών, πολιτικών, εθνικών, δημογραφικών, γεωγραφικών κλπ χαρακτηριστικών της εθνικής ελληνικής μειονότητας. Λόγου χάρη τη δυνατότητα εκπαίδευσης, τη χρήση της γλώσσας ως επίσημης, του τρόπου διοίκησης, τη χρήση των εθνικών συμβόλων, την πολιτική εκπροσώπηση κλπ. (Δλδ έχοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, να έμπαιναν ως διατάξεις στο νόμο, ανεξάρτητα ποια άλλη μειονότητα θα είχε τη δυνατότητα εκπλήρωσης και άσκησης). Δεν αντέδρασαν μάλιστα και όταν το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε σχέδιο εφαρμοσμένου νόμου που έλεγε ότι για να μιλούσες τη μητρική γλώσσα θα έπρεπε να έβγαζες άδεια!
Έτσι λοιπόν, οι πολιτικοί αυτοί, «οι εθνοπατέρες» μας, δεν πρόσεξαν ότι πρόκειται για μια εκδήλωση μείζονος σημασίας. Δεν έδειξαν την ετοιμότητα για ενεργή συμμετοχή για να περνούσαν τα δικά μας εθνικά ιδεολογικά μηνύματα.
Τα ανέλαβε ο Π. Σύλλογος. Με την επίγνωση ότι το περιεχόμενο της εκδήλωσης αυτής καταγράφεται ως επίσημο ντοκουμέντο, διαμήνυσε ότι η Εθνική Ελληνική Μειονότητα δεν έχει καμιά σχέση με τις υπόλοιπες και σε όλα τα επίπεδα. Ότι είναι ο κληρονόμος του πλούσιου αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή και συνέχεια του ελληνικού έθνους, πρόβαλε με έμφαση τη φύση του Ελληνισμού στην Αλβανία, συμπεριλαμβάνοντας ως περιοχές και τη Χιμάρα και τη Νάρτα. Απέδειξε ότι ο σημερινός Ελληνισμός διαθέτει έναν πλούσιο πολιτισμό που εκπροσωπείται όχι απλώς από ένα σύλλογο, αλλά από δεκάδες και δεν έχει μόνο τραγούδια και χορούς αλλά πολλά και σημαντικά μνημεία, τέχνες, παράδοση, στελέχη και διανοούμενους.
Υπάρχει εδώ και ένα ακόμα «πρόβλημα». Ο σύλλογος του Αγίου Κοσμά έχει αναλάβει τελευταία όλο το βάρος της πολιτιστικής κίνησης στο χώρο μας και αναφέρομε σε εκδηλώσεις με ευρύ απήχηση και οργάνωση. Ωστόσο, από την μία δεν δίνεται η πρέπουσα προβολή και σημασία, από την άλλη όλο και περισσότερο μεγαλώνει η ζήλια και ο γνωστός φθόνος, όπως και η προσπάθεια οικειοποίησης του έργου από τους πολιτικούς και του πολιτικάντηδες!
7 Νοεμβρίου 2022
Σχετικά Θέματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών