Η ιστορικότητα της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στην ΕΕΜ και η ιστορία του μέλλοντος του Ελληνισμού στην Αλβανία
Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Καλώς να ορίσετε στα μέρη μας Κύριε Πρωθυπουργέ!
Πιστεύω στον ορθολογισμό της ευχής μου, αναφορικά με την επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στις 7 Δεκεμβρίου τρέχοντος.
Το στοιχείο που πρωτεύει είναι η ιστορικότητά της. Ένας Έλληνας Πρωθυπουργός μας επισκέπτεται. Είναι ο δεύτερος από τότε που τα συμφέροντα των μεγάλων μας επέβαλαν αυτή τη μοίρα. Από τότε που για λίγους μόνο μήνες είχαμε τον δικό μας Πρωθυπουργό. Και η δύο εκ των Αθηνών επισκεπτόμενοι το χώρο μας Έλληνες Πρωθυπουργοί, είναι από την ίδια οικογένεια. Μάλιστα πατέρας και γιός. Σε χρονική διάρκεια 31 χρόνων.
Είναι γνωστό, ότι η ιστορική πτυχή ενός γεγονότος ορίζεται από το βάρος της στη χάραξη της πορείας του μέλλοντος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή η πτυχή δεν ισχύει. Η Ελλάδα και ο Πρωθυπουργός της δεν έχουν σχέδιο και πρόταση και δεν μπορούν να εγγυηθούν αίσια ελληνική προοπτική της Ε.Ε.Μ. Και αυτό όταν η ίδια αυτή, η σημαντικότερη διαχρονικά εθνική μειονότητα στην περιοχή και με διεθνώς αναγνωρισμένα ιστορικά κεκτημένα, προμηνύει απόηχο ιστορίας. Νομίζω συνεπώς ότι η ιστορικότητα της συγκεκριμένης επίσκεψης Έλληνα Πρωθυπουργού στο χώρο μας, αφορά απλώς την ιστορική σπανιότητα.
Υπό το σκεπτικό αυτό απαξιώνεται και η ιστορικότητα της επίσκεψης για πρώτη φορά ενός Έλληνα Πρωθυπουργού στη ιστορικά ηρωική Χιμάρα. Γιατί;! Ο Ελληνισμός εδώ μιλάει ντε φάκτο μόνο μέσα από την ιστορία. Η περιοχή, περιουσιακά, δημογραφικά και εθνικά αλλοιώθηκε στο απροχώρητο. Το ελληνικό στοιχείο αποτελεί ασήμαντη μειοψηφία, υπό πίεση και διωγμό. Τα ισχυρά ελληνικά κέντρα, η ίδια η πόλη της Χιμάρας, οι Δρυμάδες και η Παλάσσα, έχουν ξεπουληθεί από τους Έλληνες ιδιοκτήτες τους στο αλβανικό και ξένο μαύρο χρήμα. Το ίδιο και το Βουνό, το Κυπαρρό, το Πικέρνι. Ο Ράμα ξέρει τι κάνει όταν «επιτρέπει» τον Έλληνα Πρωθυπουργό να επισκεφτεί τη Χιμάρα. Είναι σαν να του λέει «έχεις χρέος να τιμήσεις τη μνήμη της ελληνικότητας της Ηρωικής Χιμάρας». Επιπλέον καυχιέται διότι το έργο που ξεκίνησε το 1945 ο Χότζα το ολοκλήρωσε επιτυχώς εκείνος. Είχε βέβαια απλόχερη και ουσιαστική τη βοήθεια των δικών μας, αυτών που θα πλέξουν μεθαύριο διθυράμβους στον Έλληνα Πρωθυπουργό. (!)
Η ιστορικότητα της επίσκεψης αποκλίνει και με την δυναμική που έλαβαν οι μειονότητες στην Αλβανία και την περιοχή στη σημερινή γεωπολιτική. Αποτελούν γερό πάτημα για την εθνική εξωτερική πολιτική αρκετών χωρών, που είχαν, απόχτησαν ή διεκδικούν μειονότητες στην Αλβανία ή αλλού. Δείχνουν, μάλιστα εμπράκτως ότι ο δρόμος των σχέσεων τους, περνάει από την μειονότητά τους στην αντίστοιχη χώρα. Το αποκορύφωμα αποτελεί ο Ερντογκάν ο οποίος έχει οικειοποιηθεί ως εθνική τουρκική, την μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη και διεκδικεί ώστε ο δρόμος του προς Αθήνα να περνάει από Κομοτηνή. Προσέχουμε ακόμα ότι υπό την πίεση παρόμοιων διεκδικήσεων ο Ράμα αναγνώρισε στην Αλβανία εθνικές μειονότητες, που χωρούν σε λεωφορεία. Στο πλαίσιο αυτό, χώρες όπως η Ρουμανία, βλέπει τις καλές σχέσεις με τα Τίρανα με την ανάδειξη ως ρουμανική «της βλάχικης εθνικής μειονότητας», (που αναγνώρισε ο Ράμα υπό αυτές τις προϋποθέσεις), θυμίζοντας ότι πασχίζει να φθάσει ότι δεν κατάφερε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Πράγματι ωστόσο εκπλήσσουν με τα μέτρα στήριξης των «εθνικών τους μειονοτήτων στην Αλβανία» η Βουλγαρία, το Μαύρο Βούνιο, η Σερβία, η Βοσνία, ή η Βόρεια Μακεδονία Δεν ισχύει αυτό για την Αθήνα.
Για ιστορικούς λόγους, να θυμίσουμε ότι κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990 η κυβέρνηση που διαδέχτηκε την κυβέρνηση του πατέρα Μητσοτάκη, άλλαξε την χαραγμένη αρχή του, ότι, ο δρόμος της Αθήνας προς τα Τίρανα περνούσε από τη Βόρειο Ήπειρο. Τη διαμόρφωσε ως εξής. Ο δρόμος προς την Εθνική Ελληνική Μειονότητα περνάει από τα Τίρανα. Επικράτησε και επικρατεί αυτή η αρχή μέχρι τις ημέρες μας, με αποτέλεσμα να αφεθεί η τύχη του Ελληνισμού στην Αλβανία στα γρανάζια των γνωστών στόχων των Τιράνων, ή σε εξάρτηση των σχέσεων της Αθήνας προς τα Τίρανα. Με αποτέλεσμα μετά από 30 χρόνια αντοχές ο Ελληνισμός της Αλβανίας να μη είναι ούτε η σκιά του. Ή να μη αποτελεί ούτε αντικείμενο ιστορίας, μια ακόμη χαμένη πατρίδα.
Στη φώτο : Κ. Μητσοτάκης 12.01.1991 στη Δερβιτσάνη Δρόπολης
30 Νοεμβρίου 2022
Σχετικά Θέματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών