Η Εύα Καϊλή τα είχε όλα. Τουλάχιστον είχε όλα αυτά που εκτιμά και θεωρεί σημαντικά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στις μέρες μας. Ομορφιά, πλούτο, διασημότητα, ισχύ, υψηλές γνωριμίες.
Προφανώς, δεν της έφταναν αυτά. Και αυτό είναι ύβρις.
Αν αποδειχτούν οι κατηγορίες για διαφθορά, ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και εγκληματική οργάνωση, η Εύα Καϊλή βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά χρόνια φυλάκισης από την Δικαιοσύνη του Βελγίου.
Βέβαια, θα μπορούσε να ζητήσει να δικαστεί στην Ελλάδα -και όχι στο Βέλγιο-, οπότε, αν και οι ποινές στην Ελλάδα, για τα ίδια αδικήματα, μπορεί να είναι και μεγαλύτερες, μάλλον η Εύα Καϊλή θα αποφυλακιστεί πιο σύντομα. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να το εξηγήσω αυτό. Γνωρίζουμε όλοι πόσο ανεξάρτητη είναι η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, η Δικαιοσύνη είναι τόσο ανεξάρτητη όσο ανεξάρτητη είναι και η Ελλάδα. Δηλαδή, είναι πλήρως εξαρτημένη.
Η Εύα Καϊλή εκπροσωπεί ό,τι σιχαίνομαι. Ούτε αυτό νιώθω την ανάγκη να το εξηγήσω.
Από την άλλη, η Εύα Καϊλή είναι ένας άνθρωπος της εποχής της. Ικανή για όλα. Βλέπω χιλιάδες τέτοιους ανθρώπους γύρω μου· τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο και στην κοινωνία. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες “ευκαιρίες” ή τα ίδια “εφόδια” για να κάνουν την “καριέρα” της Εύας Καϊλή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν το επιθυμούν.
Άπληστα αρπακτικά που θα ξεσκίσουν όποιον βρουν μπροστά τους. Ανθρωποειδή που θεωρούν πως τα πάντα στη ζωή, είναι η ομορφιά, ο πλούτος και η διασημότητα. Άλλοι τα “καταφέρνουν”, άλλοι όχι. Κάποιοι την γλιτώνουν, κάποιοι όχι.
Σε κάθε περίπτωση, είναι όλοι θλιβεροί. Και άδειοι.
Δεν νιώθω καμία ανάγκη να επιτεθώ στην Εύα Καϊλή, που τώρα βρίσκεται στις βελγικές φυλακές, αντιμέτωπη με τους δαίμονές της και την πιο μαύρη τρύπα της ζωής της.
Ό,τι έχεις να πεις για τους ανθρώπους, για όλους τους ανθρώπους -ακόμα και για ανθρώπους που σιχαίνεσαι- το λες όσο είναι όρθιοι. Όταν πέσουν, καλύτερα να σωπάσεις. Ούτως ή άλλως, είναι πολλοί οι πρόθυμοι να ξεσκίσουν την Εύα Καϊλή αυτές τις μέρες.
Είναι χυδαίο και φτηνό να επιτίθεσαι στον πεσμένο. Επίσης, η ανθρωποφαγία είναι και ανθυγιεινή και αντιαισθητική.
Ας μην γίνουμε στη ζωή αυτό που σιχαινόμαστε. Ακόμα κι αν δεν καταφέρουμε να γίνουμε αυτό που επιθυμούμε.
(Όλοι μιλούν για την Εύα Καϊλή εδώ στην Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες. Και ξέρουν πολλές λεπτομέρειες για την Εύα, την ανέλιξή της και την οικογένειά της. Δεν ξέρω τι από όλα αυτά είναι αλήθεια, και δεν έχει και σημασία. Οι άνθρωποι πάντα λένε πολλά. Πάντως, χτες το βράδυ, ένας φίλος μου είπε το εξής: “Στα χρόνια του πανεπιστημίου, όταν η Εύα Καϊλή ήταν στην ΠΑΣΠ, εγώ ήμουν στην ΔΑΠ. Είπα σε έναν φίλο μου που ήταν στην ΠΑΣΠ πως, αν μου γνωρίσει την Καϊλή, εγώ την επόμενη μέρα θα γραφτώ στην ΠΑΣΠ”. Δεν την γνώρισε ποτέ. Αυτά για την όμορφη Εύα, που μάλλον της ήρθαν όλα πολύ εύκολα στη ζωή και μπερδεύτηκε χοντρά. Και τώρα ξεκίνησε να βρέχει στην Θεσσαλονίκη. Πάω στο θέατρο.)
Προφανώς, δεν της έφταναν αυτά. Και αυτό είναι ύβρις.
Αν αποδειχτούν οι κατηγορίες για διαφθορά, ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και εγκληματική οργάνωση, η Εύα Καϊλή βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά χρόνια φυλάκισης από την Δικαιοσύνη του Βελγίου.
Βέβαια, θα μπορούσε να ζητήσει να δικαστεί στην Ελλάδα -και όχι στο Βέλγιο-, οπότε, αν και οι ποινές στην Ελλάδα, για τα ίδια αδικήματα, μπορεί να είναι και μεγαλύτερες, μάλλον η Εύα Καϊλή θα αποφυλακιστεί πιο σύντομα. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να το εξηγήσω αυτό. Γνωρίζουμε όλοι πόσο ανεξάρτητη είναι η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, η Δικαιοσύνη είναι τόσο ανεξάρτητη όσο ανεξάρτητη είναι και η Ελλάδα. Δηλαδή, είναι πλήρως εξαρτημένη.
Η Εύα Καϊλή εκπροσωπεί ό,τι σιχαίνομαι. Ούτε αυτό νιώθω την ανάγκη να το εξηγήσω.
Από την άλλη, η Εύα Καϊλή είναι ένας άνθρωπος της εποχής της. Ικανή για όλα. Βλέπω χιλιάδες τέτοιους ανθρώπους γύρω μου· τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο και στην κοινωνία. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες “ευκαιρίες” ή τα ίδια “εφόδια” για να κάνουν την “καριέρα” της Εύας Καϊλή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν το επιθυμούν.
Άπληστα αρπακτικά που θα ξεσκίσουν όποιον βρουν μπροστά τους. Ανθρωποειδή που θεωρούν πως τα πάντα στη ζωή, είναι η ομορφιά, ο πλούτος και η διασημότητα. Άλλοι τα “καταφέρνουν”, άλλοι όχι. Κάποιοι την γλιτώνουν, κάποιοι όχι.
Σε κάθε περίπτωση, είναι όλοι θλιβεροί. Και άδειοι.
Δεν νιώθω καμία ανάγκη να επιτεθώ στην Εύα Καϊλή, που τώρα βρίσκεται στις βελγικές φυλακές, αντιμέτωπη με τους δαίμονές της και την πιο μαύρη τρύπα της ζωής της.
Ό,τι έχεις να πεις για τους ανθρώπους, για όλους τους ανθρώπους -ακόμα και για ανθρώπους που σιχαίνεσαι- το λες όσο είναι όρθιοι. Όταν πέσουν, καλύτερα να σωπάσεις. Ούτως ή άλλως, είναι πολλοί οι πρόθυμοι να ξεσκίσουν την Εύα Καϊλή αυτές τις μέρες.
Είναι χυδαίο και φτηνό να επιτίθεσαι στον πεσμένο. Επίσης, η ανθρωποφαγία είναι και ανθυγιεινή και αντιαισθητική.
Ας μην γίνουμε στη ζωή αυτό που σιχαινόμαστε. Ακόμα κι αν δεν καταφέρουμε να γίνουμε αυτό που επιθυμούμε.
(Όλοι μιλούν για την Εύα Καϊλή εδώ στην Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες. Και ξέρουν πολλές λεπτομέρειες για την Εύα, την ανέλιξή της και την οικογένειά της. Δεν ξέρω τι από όλα αυτά είναι αλήθεια, και δεν έχει και σημασία. Οι άνθρωποι πάντα λένε πολλά. Πάντως, χτες το βράδυ, ένας φίλος μου είπε το εξής: “Στα χρόνια του πανεπιστημίου, όταν η Εύα Καϊλή ήταν στην ΠΑΣΠ, εγώ ήμουν στην ΔΑΠ. Είπα σε έναν φίλο μου που ήταν στην ΠΑΣΠ πως, αν μου γνωρίσει την Καϊλή, εγώ την επόμενη μέρα θα γραφτώ στην ΠΑΣΠ”. Δεν την γνώρισε ποτέ. Αυτά για την όμορφη Εύα, που μάλλον της ήρθαν όλα πολύ εύκολα στη ζωή και μπερδεύτηκε χοντρά. Και τώρα ξεκίνησε να βρέχει στην Θεσσαλονίκη. Πάω στο θέατρο.)
Σχετικά Θέματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών