Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Το ζήτημα των δηλώσεων του κου Συρίγου για το εξαιρετικά πολύπλοκο θέμα της προμήθειας της Τουρκίας με F-16, δεν σηκώνει συναισθηματισμούς και επιφανειακές προσεγγίσεις και χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης.
Ας δούμε τα στοιχεία:
Ο Κος Συρίγος δήλωσε εν ολίγοις ότι θα ήταν καλύτερα να προμηθευθεί η Τουρκία τα F-16 από τις ΗΠΑ, για να μην βρεθεί στην ανάγκη να στραφεί στην Ρωσία για αγορά αεροσκαφών και πέσει στην αγκαλιά της.
Ο λόγος που η Τουρκία έπεσε σε δυσμένεια στις ΗΠΑ ήταν γιατί προμηθεύθηκε τους S-400 από την Ρωσία (γι αυτό υπήρξαν και οι κυρώσεις και η άρνηση να τους δώσουν τα F-35) αλλά και οι ιδιαίτερες σχέσεις που ανάπτυξε με τον Πούτιν, καθώς και με την Χαμάς.
Aν και για τα F-16 υπήρξε η προσπάθεια σύνδεσής τους με τις παραβιάσεις στο Αιγαίο και τις υπερπτήσεις πάνω από χώρους Ελληνικής κυριαρχίας με τις τροπολογίες στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, που δεν πέρασαν, σε καμία περίπτωση δεν ήταν οι προκλήσεις της προς την Ελλάδα που έθεσαν την Τουρκία σε αυτήν την θέση (αυτές είναι δευτερεύουσας σημασίας για την Αμερικανική εκτελεστική εξουσία, όπως αποδεικνύεται από την μη αποδοχή των τροπολογιών αλλά και από την ρητορική του State Department).
Στην περίπτωση που δεν δοθούν τα F-16 στην Τουρκία, τότε αυτή έχει τις εξής επιλογές: Να στραφεί σε άλλες δυτικές χώρες για να πάρει αεροσκάφη. Αυτές θα μπορούσαν να είναι η Γερμανία με τα Eurofighter Typhoon, η Αγγλία με τα AV-8B Harrier II Plus, η Σουηδία με τα Saab JAS 39 Gripen και Γαλλία με τα Rafale, η Ινδία με το F-21.
Εφόσον φυσικά δεν εκφράσουν οι ΗΠΑ αντιρρήσεις για να δοθούν τα αεροσκάφη στην Τουρκία από κάποια από αυτές τις χώρες.
Ειδικότερα τα AV-8B θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμα για την Τουρκία γιατί θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το νέο της αεροπλανοφόρο, αλλά επ’ ουδενί θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν με τα δικά μας F-16 και τα Rafale. Η περίπτωση των Rafale εμφανίζεται ως η λιγότερο πιθανή, όπως και των Ινδικών F-21.
Εάν δεν επιδιώξει να πάρει αεροσκάφη από κάποια από αυτές τις χώρες, τότε η πλέον πιθανή επιλογή είναι να στραφεί στα Ρωσικά ή στα κινεζικά αεροσκάφη.
Η επιλογή της Ρωσίας θα θέσει την Τουρκία με πρωτοβουλία των ΗΠΑ σε δυσμενέστερη θέση μέσα στο ΝΑΤΟ και σε μεγαλύτερο εμπάργκο οπλικών συστημάτων από την Δύση.
Δεν θα υπάρξει φυσικά περίπτωση εξόδου της από το ΝΑΤΟ αν και πολλοί πολιτικοί/αναλυτές και διπλωμάτες θα θέτουν ως ερώτημα το ζήτημα αυτό, κυρίως ως εργαλείο πίεσης προς την Τουρκία για συμμόρφωσή της.
Σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσει να επιδιώκει να αναπτύξει δικό της μαχητικό αεροσκάφος αλλά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη (με συνδρομή Ρωσική είτε Κινέζικη)
Η επιλογή της αυτή (να πάρει Ρωσικά ή Κινεζικά συστήματα) θα είναι η καλύτερη για την χώρα μας, γιατί θα υπάρξει μία σημαντική αναβάθμιση μας εντός του ΝΑΤΟ (μετακίνηση ΝΑΤΟϊκων στόχων και σχεδιασμών υπέρ της χώρας μας έναντι της Τουρκίας) και οπωσδήποτε και στρατιωτική αναβάθμισή μας, δεδομένης της απελευθέρωσης Δυτικών προηγμένων οπλικών συστημάτων υπέρ ημών και της Κύπρου και αντίστοιχα εφαρμογής περιορισμών προς την Τουρκία.
Αφετέρου, όπως έχει αποδειχθεί στην Ουκρανία, τα πλέον σύγχρονα Ρωσικά αεροσκάφη και πλοία αφίστανται δυνατοτήτων έναντι των σύγχρονων Αμερικανικών και Γαλλικών, όπως και τα αντιαεροπορικά συστήματα και βλήματα πλοίων και αεροσκαφών.
Πέραν του ότι επιλύονται σημαντικά προβλήματα αμοιβαίων παρεμβολών μεταξύ μας, αλλά και εντός του ΝΑΤΟ θα ενισχυθεί η αντίληψή μας για την αντιαεροπορική άμυνα της χώρας μας και τον Εθνικό εναέριο χώρο μας.
Ο εναγκαλισμός της Τουρκίας με την Ρωσία, πέραν του ότι την θέτει εκτός σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, δημιουργεί ταυτόχρονα και τους ακόλουθους κινδύνους: Να βελτιώσει σημαντικά την βληματική τεχνολογία της με της άμεση βοήθεια της Ρωσίας, να φτιάξει και άλλο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας μπαίνοντας στο πεδίο της πυρηνικής τεχνολογίας, με απώτερο στόχο να αποκτήσει πυρηνικά βλήματα, προκειμένου να αποκτήσει στρατηγική αυτονομία.
Όμως αυτό θα είναι τεράστιο πρόβλημα για την Δύση ολόκληρη. Μία Τουρκία ανεξάρτητη και με στρατηγική συμμαχία με Ρωσία και ενδεχομένως και την Κίνα δεν είναι αυτό που θα επέτρεπε να συμβεί η Δύση. Και θα κάνει ότι μπορεί για να το αποτρέψει.
Αυτό που πρέπει να προσμετρήσουμε επίσης είναι ότι ο Ερντογάν δεν βλέπει ως βελτίωση του βαθμού ανεξαρτησίας του την αλλαγή αγκαλιάς.
Να φύγει δηλαδή από την Δύση και να πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας.
Βλέπει τον ρόλο του πολύ μεγαλύτερο, ως ηγέτη μίας μεγάλης δύναμης ισότιμης με ΗΠΑ και Ρωσία, με όχημα την αύξηση της επιρροής του στον Μουσουλμανικό κόσμο – στοχεύει στην ηγεσία σε αυτόν αναβιώνοντας το Χαλιφάτο, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει - (ο Μουσουλμανικός κόσμος αυξάνεται ραγδαία έναντι του Δυτικού κόσμου τόσο σε πληθυσμό όσο και σε δυνατότητες).
Και θα συνεχίσει να κινείται ως ακροβάτης μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας-Κίνας-ΕΕ με σταθερές την συμμετοχή του στο ΝΑΤΟ, με βελτίωση των σχέσεων του με όλον το Μουσουλμανικό κόσμο, και με διείσδυση της Τουρκίας στις ξεχασμένες / υπερ-εκμεταλλευθείσες από την Δύση χώρες της υποσαχάριας Αφρικής.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Ο Ερντογάν θα συνεχίσει να κάνει τον ακροβάτη εκμεταλλευόμενος κάθε ευκαιρία που δημιουργείται να αρπάξει οφέλη από όλους.
Θα συνεχίσει να επιδιώκει ηγεσία στον Μουσουλμανικό κόσμο με απώτερο στόχο την αναβίωση Χαλιφάτου (διαλύθηκε με την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την δημιουργία της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1924).
Η ηγεσία του ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να κάνει ότι μπορεί για να κρατήσει την Τουρκία στους κόλπους του, πέραν του ότι ούτε η Τουρκία δεν θα έφευγε ποτέ από μόνη της από το ΝΑΤΟ.
ΟΙ ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν να ψάχνουν τρόπους για να κρατήσουν την Τουρκία στους Δυτικούς κόλπους.
Και επειδή αντιλαμβάνονται το παιχνίδι ισχύος του Ερντογάν προσπαθούν να δημιουργήσουν γεωστρατηγικά εξισορροπητικά ερείσματα, με την στροφή στις δυνατότητες παροχής ευκολιών από την χώρα μας.
Εάν ο Ερντογάν δεν παρατραβήξει το σχοινί, θα ψάχνουν να βρουν τρόπους (θεμιτούς και μη) για βελτίωση των σχέσεων ΗΠΑ και Τουρκίας.
Εάν όμως ο Ερντογάν παρατραβήξει το σκοινί, τότε θα στραφούν προσωπικά εναντίον του ιδίου.
Το διάστημα από σήμερα μέχρι τις εκλογές στην Τουρκία καθίσταται εξαιρετικά κρίσιμο για τον ίδιο τον Ερντογάν και το γνωρίζει αυτό, και εκτιμώ ότι δεν θα αυξήσει τις αντι-αμερικανικές ενέργειες του ούτε και θα κάνει κάτι περισσότερο από ότι έχει κάνει ,μέχρι τώρα για περισσότερα οπλικά συστήματα από την Ρωσίας.
Τελική εκτίμηση είναι ότι τελικά οι ΗΠΑ θα δώσουν την έγκρισή τους για να πάρει η Τουρκία τα F-16 ή κάποια αεροσκάφη από Ευρωπαϊκές χώρες, και αυτό δεν μπορεί να ανατραπεί εάν δεν κάνει άλλα λάθη ο Ερντογάν (όπως προαναφέρθηκαν) αλλά μόνο να καθυστερήσει στην καλύτερη περίπτωση με συγκεκριμένες ρήτρες εκ μέρους των ΗΠΑ προς την Τουρκία για την χρήση τους (εξαιρετικά δύσκολο να αναφέρονται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Ίσως θα ήταν πιθανότερο να μπει ρήτρα μη χρήσης τους με υπερπτήσεις χωρίς άδεια πάνω από χώρα του ΝΑΤΟ).
ΣΗΜ: Ακολουθεί σύντομα ανάλυση για την επιδίωξη του Ερντογάν να ηγηθεί του Μουσουλμανικού κόσμου και πως οι ΗΠΑ θα έβλεπαν μία τέτοια εξέλιξη μετάθεσης ισχύος και στρατηγικής συνεργασίας μαζί του, εις βάρος της Ρωσίας-Κίνας
Τελική εκτίμηση είναι ότι τελικά οι ΗΠΑ θα δώσουν την έγκρισή τους για να πάρει η Τουρκία τα F-16 ή κάποια αεροσκάφη από Ευρωπαϊκές χώρες, και αυτό δεν μπορεί να ανατραπεί εάν δεν κάνει άλλα λάθη ο Ερντογάν (όπως προαναφέρθηκαν) αλλά μόνο να καθυστερήσει στην καλύτερη περίπτωση με συγκεκριμένες ρήτρες εκ μέρους των ΗΠΑ προς την Τουρκία για την χρήση τους (εξαιρετικά δύσκολο να αναφέρονται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Ίσως θα ήταν πιθανότερο να μπει ρήτρα μη χρήσης τους με υπερπτήσεις χωρίς άδεια πάνω από χώρα του ΝΑΤΟ).
ΣΗΜ: Ακολουθεί σύντομα ανάλυση για την επιδίωξη του Ερντογάν να ηγηθεί του Μουσουλμανικού κόσμου και πως οι ΗΠΑ θα έβλεπαν μία τέτοια εξέλιξη μετάθεσης ισχύος και στρατηγικής συνεργασίας μαζί του, εις βάρος της Ρωσίας-Κίνας
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών