Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Όπως ήταν προφανές και έχει αναλυθεί αρκούντως σε προηγούμενα άρθρα μου, η πρώτη χώρα του Δυτικού κόσμου στην οποία θα στρεφόταν η Τουρκία είναι η Μεγάλη Βρετανία.
Και αυτό γιατί αφενός θέλει να πιέσει την εκτελεστική εξουσία των ΗΠΑ να επιταχύνουν την διαδικασία απελευθέρωσης της πώλησης των F-16 και αφετέρου, στην περίπτωση που οι ΗΠΑ δεν ενεργήσουν έτσι, τότε η Μ. Βρετανία μπορεί να την εφοδιάσει σχετικά γρήγορα με αεροσκάφη (μεταχειρισμένα/εκσυγχρονισμένα αλλά και αριθμό νέων - ενδεχόμενα και αριθμό αεροσκαφών AV-8 για το ελαφρύ αεροπλανοφόρο της) πλοία και βλήματα αλλά και σύγχρονα βοηθητικά μηχανήματα και υποσυστήματα για τα εξοπλιστικά της προγράμματα.
Σημαντικό ρόλο στην συμφωνία θα παίξει και η οιαδήποτε συμφωνία για μεταφορά τεχνολογίας που θα την αξιοποιήσει για την κατασκευή του δικού της μαχητικού.
Η Μ. Βρετανία δεν έχει δεσμεύσεις έναντι της ΕΕ, έχει μεγάλη ανάγκη να στηρίξει την αμυντική της βιομηχανία και την οικονομία της, όπως επίσης πολλές φορές έχει λειτουργήσει σε συνεννόηση και υποστηρικτικά προς τα Αμερικανικά συμφέροντα.
Η Τουρκία από την άλλη πλευρά μας έχει δείξει ότι έχει ευελιξία και μπορεί να ακολουθήσει μία πολυεπίπεδη πολιτική στις διαπραγματεύσεις της για να ενασκήσει πιέσεις υπέρ των συμφερόντων της στην μία έναντι της άλλης πλευράς.
Επίσης Αντιλαμβάνεται ότι καλό θα ήταν γι’ αυτήν να μειώσει τον βαθμό εξάρτησης από τις ΗΠΑ αγοράζοντας συστήματα από άλλες μεγάλες Δυτικές χώρες. Και αυτές είναι συγκεκριμένες όπως έχω αναλύει.
Η Γερμανία αν και εμφανίζεται φειδωλή προς τον Ερντογάν για πολλούς λόγους αυτήν την στιγμή, εν τούτοις συνεχίζει το πρόγραμμα των Υ/Β 214 προς την Τουρκία, το οποίο φυσικά συνοδεύεται και με σύγχρονες και πανάκριβες γερμανικές τορπίλες και άλλα υποσυστήματα.
Δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών αφού χιλιάδες Γερμανικές επιχειρήσεις έχουν επενδύσει και λειτουργούν στην Τουρκία. Και όχι μόνο δεν θα αντιδράσει η Γερμανία για τον εφοδιασμό της Τουρκίας με Eurofighter αλλά και κάποια στιγμή θα ξεκινήσει κάποιο νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα μεταξύ τους.
Και οπωσδήποτε, επειδή οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν να μείνουν εκτός ενός τέτοιου εξοπλιστικού προγράμματος τόσων δισεκατομμυρίων δολαρίων, εκτιμώ ότι θα επανεκτιμήσουν την πολιτική τους σύντομα και η εκτελεστική εξουσία θα υποβάλλει επίσημο αίτημα στο Κογκρέσσο για προμήθεια των F-16 στην Τουρκία (έστω και με κάποιους όρους).
Όπως επίσης καθίσταται φανερό, ο Ερντογάν ενδιαφέρεται να προβάλλει στον Τουρκικό λαό και στο πολιτικό σύστημα μία γρήγορη νίκη (πέραν των προεκλογικών παροχών).
Και αυτή μπορεί να επιδιωχθεί σε πολλά διαφορετικά επίπεδα:
1. Να ανακοινώσει ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο (Αμπντούλ Χαμιντ) είτε στην Μαύρη Θάλασσα (Κανουνί).
2. Να προβάλλει νέες οικονομικές συμφωνίες με Αραβικές χώρες και κυρίως τις χώρες του Κόλπου.
3. Να προκαλέσει και να βρει λόγους για να εισβάλλει εκ νέου εναντίον των Κούρδων στην Συρία.
4. Να εκμεταλλευθεί συγκυριακά γεγονότα στο Αιγαίο, ελεγχόμενα πάντα σε ότι αφορά την κλιμάκωση γιατί δεν θα ήθελε να βρεθεί χαμένος.
5. Συνεχίζοντας τις υπερπτήσεις και τις προκλήσεις, να βγάλει τα ερευνητικά σκάφη σε περιοχές διεκδικούμενες από την Τουρκία μεν αλλά με τρόπο που να μας κάνει να δράσουμε επιφυλακτικά και να δεχθούμε τετελεσμένα.
6. Να κάνει κάποια μεγάλη αμυντική συμφωνία όπως αυτή με την Μ. Βρετανία χωρίς όμως να ξεχνάει τις ΗΠΑ και τα F-16, που ευχής έργο για την Τουρκια θα ήταν να υποβληθεί το αίτημα του Προέδρου των ΗΠΑ στο Κογκρέσο μερικές εβδομάδες πριν από τις εκλογές.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών