Γράφει ο Λάμπρος Τζούμης
Τέσσερα χρόνια μετά την απειλή πολέμου από την Τουρκία το 1995 σε περίπτωση που η χώρα μας ασκήσει το νόμιμο κυριαρχικό της δικαίωμα και επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. και τρία χρόνια μετά την κρίση των Ιμίων το 1996, συνέβη ένα τραγικό γεγονός που δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να οδηγήσει στην εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας.
Στις 17 Αυγούστου 1999, η Τουρκία επλήγη από έναν πολύ μεγάλο σεισμό έντασης 7.6 ρίχτερ. Ο επίσημος αριθμός των θυμάτων ήταν περίπου 17.000, τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι έμειναν άστεγοι και το οικονομικό κόστος εκτιμήθηκε σε περίπου 3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η Ελλάδα ήταν η πρώτη ξένη χώρα που έστειλε μια ομάδα διάσωσης 24 ατόμων και δύο εκπαιδευμένους σκύλους. Απεστάλησαν επίσης πυροσβεστικά αεροπλάνα για να βοηθήσουν στην κατάσβεση πυρκαγιών που είχαν εκδηλωθεί σε διυλιστήρια καθώς επίσης ιατρικό προσωπικό, χιλιάδες σκηνές, κινητές μονάδες νοσοκομείων, ασθενοφόρα, φάρμακα, νερό, ρούχα, τρόφιμα και κουβέρτες. Στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν ομάδες αιμοδοσίας και η εκκλησία ξεκίνησε συγκέντρωση χρημάτων για αποστολή στις πληγείσες περιοχές. Η ελληνική ανταπόκριση στον σεισμό έλαβε ευρεία κάλυψη στην Τουρκία με επικεφαλίδες εφημερίδων όπως «Ώρα Φιλίας», «Φιλικά χέρια σε μαύρες μέρες», κ.λπ.
Ένα μήνα μετά την τουρκική καταστροφή, η Αθήνα επλήγη με σεισμό 5,9 ρίχτερ, μόλις 18 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Συνολικά 143 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ περισσότεροι από 12.000 τραυματίστηκαν και οι ζημιές στα βόρεια και δυτικά προάστια της πόλης ήταν εκτεταμένη.
Αυτή τη φορά, η τουρκική πλευρά ανταπέδωσε την υποστήριξη. Η τουρκική βοήθεια ήταν η πρώτη που έφτασε, με ομάδα διάσωσης 20 ατόμων λίγες ώρες μετά το σεισμό και ακολούθησε περισσότερη βοήθεια τις επόμενες μέρες. Μεγάλος αριθμός Τούρκων επικοινώνησε με την ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα για να δώσουν αίμα και να στείλουν βοήθεια στην Ελλάδα.
Οι σεισμοί του 1999 αποτέλεσαν σημαντική αφορμή για μια στροφή από την αντιπαλότητα στην «προσέγγιση» των δύο χωρών. Παρ΄ όλα αυτά η «διπλωματία των σεισμών» όπως ονομάσθηκε και στη συνέχεια η «διπλωματία του ζεϊμπέκικου» του Γιώργου Παπανδρέου υπό τα παλαμάκια του Ισμαήλ Τζεμ το 2001, δεν απέδωσαν. Η προσέγγιση μέσω της διπλωματίας τέτοιων πρακτικών μπορεί να αποδίδει βραχυπρόθεσμα εντασσόμενη στην κατευναστική πολιτική αλλά δεν μπορεί να ανατρέψει την πάγια αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας.
Δεν θα αποτελούσε έκπληξη λίγες μέρες μετά τα τηλεγραφήματα, τις δηλώσεις συμπαράστασης και την αποστολή βοήθειας από ελληνικής πλευράς που θα επακολουθήσουν τις επόμενες μέρες για το τραγικό γεγονός που συνέβη σήμερα στην Τουρκία με το σεισμό των 7,7 ρίχτερ, να δούμε τουρκικά μαχητικά να υπερίπτανται πάνω από ελληνικά νησιά και να ακούμε τον Τούρκο πρόεδρο να εκτοξεύει απειλές πολέμου εναντίον της χώρας μας.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών