Όλοι γνωρίζουμε την εξέλιξη των πραγμάτων μετά την τραγωδία στα Τέμπη.
Θα θρηνήσουμε τα θύματα με πλήρη 24ωρη κάλυψη από τα κυρίαρχα ΜΜΕ των ολιγαρχών που φοροδιαφεύγουν ασύστολα, βάσει Συντάγματος, εις βάρος του κρατικού μηχανισμού και των υποδομών της χώρας, μεταξύ των οποίων είναι και οι σηματοδότες που δεν δουλεύουν.
Ή έστω, ένα γαμημένο GPS από τα κινέζικα, με €10 το κομμάτι λιανική, μια τεχνολογία που υπάρχει εδώ και δεκαετίες.
Οι πολιτικοί απατεώνες που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία και έπειτα στην υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, έχοντας εφαρμόσει την πιο σκληρή λιτότητα στην Ευρώπη μεταπολεμικά, και έχοντας ξεσκίσει τον δημόσιο τομέα σε επίπεδο που έχει καταρρεύσει ο κρατικός μηχανισμός, και σταδιακά, οι υποδομές της χώρας από άκρη ως άκρη, θα σουλατσάρουν μπροστά στις οθόνες μας ψάχνοντας ψήφους, και κουνώντας το δάχτυλο στους αντιπάλους τους, μιλώντας περί ευθύνης.
Θα μιλάνε για ευθύνη αυτοί που κρύβονται πίσω από τη βουλευτική ασυλία και πίσω από τον νόμο Βενιζέλου, περί ευθύνης υπουργών.
Αυτοί που δεν εχουν ποτέ ευθύνη για καμία από τις εθνικές τραγωδίες, καθώς, κανένας τους ποτέ δεν έχει οδηγηθεί πίσω από τα σίδερα.
Δεν δίνουν δεκάρα, μιλάμε. Γραμμένους μας έχουν. Ποια ευθύνη, αυτοί ζωάρα κάνουν. Είναι εξασφαλισμένοι, και αυτοί και οι οικογένειές τους, περνάνε καλά, ταξιδάκια, συναντήσεις, ομιλίες, δεξιώσεις, ακριβά ξενοδοχεία. Στον κόσμο τους είναι, τελείως. Αυτοί μας βλέπουν μόνο στα ριπόρτ που παίρνουν από τους τριγύρω τους, ως αριθμούς και στατιστικές, όταν μας βλέπουν.
Για αυτούς, αγάπη μου, είμαστε μόνο ψήφοι. Ακόμα να το καταλάβεις;
Έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας, χάνουν τον ύπνο τους επειδή τα μνημόνια που ψήφισαν και οι εφαρμοστικοί νόμοι που πέρασαν στην Βουλή οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στο να σκοτωθούν οι άνθρωποι στα Τέμπη;
Λες να μην κοιμούνται καλά; Λες να χάνουν ύπνο; Αυτοί, κάθε φορά που αποφασίζουν για κάτι, στην ουσία αποφασίζουν για το ποιοι θα είναι οι επόμενοι που θα πεθάνουν σε μια εθνική τραγωδία, απλά συνεχίζοντας να κάνουν ό,τι έκαναν και πέρυσι.
Όπως και εμείς, οι πολίτες, συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι κάναμε και πέρυσι. Γι’ αυτό είναι ακόμα εκεί όλοι αυτοί.
Και μετά θα έρθει το Πάσχα. Θα τα πούμε στο τραπέζι, θα γίνουν και οι τελευταίες προεκλογικές συζητήσεις, ξέρεις, τα ίδια που λέγαμε και πέρυσι, και πριν δέκα χρόνια, μάλλον. Θα μιλήσουμε για σηματοδότες, για τις ιδιωτικοποιήσεις και τις προβλέψιμες συνέπειές τους, όπως έχουν καταγραφεί πολλάκις όπου και αν έχουν εφαρμοστεί.
Και έπειτα, εκλογικός πυρετός, που θα είναι μάλλον σαν πρόωρη εκσπερμάτωση. Να ανάψουν λίγο τα αίματα.
Κάπου στο μπαγκράουντ, θα παίζουν και οι έρευνες για την “απονομή δικαιοσύνης για τα Τέμπη”.
Σοκαριστικές αποκαλύψεις!
Τώρα, έγινε το κακό. Τώρα θα βάλουν σηματοδότες; Ε, μάλλον θα βάλουν. Κανείς δεν ξέρει. Κανείς δεν είναι σίγουρος.
Σίγουρα, λιγότεροι άνθρωποι θα παίρνουν το τρένο από δω και πέρα, οπότε η εταιρεία που τα διαχειρίζεται ενδέχεται να αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα και να ζητήσει οικονομική ενίσχυση από το κράτος. Οπότε, αυτοί που επέτρεπαν στα τρένα να οδηγούν στα τυφλά θα τσεπώσουν και τσάμπα φράγκα από τους φόρους μας σε βάθος χρόνου, ποιος ξέρει;
Ποιός μπορεί να πει με σιγουριά, ότι δεν θα συμβεί αυτό στην Ελλάδα σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια από σήμερα; Κανείς δεν είναι απόλυτα σίγουρος.
Και σε δύο μήνες, όλοι θα το έχουμε ξεχάσει γιατί θα έρθει το Πάσχα, θα ξεμπερδέψουμε μετά και με τις εκλογές και μετά θα έρθει το καλοκαίρι.
Τότε, έχουμε άλλα.
Πάντως, ένα είναι το μόνο σίγουρο. Όσοι ψηφίσουν μνημονιακό κόμμα στις επόμενες εκλογές, ψηφίζουν για να γίνει το επόμενο δυστύχημα στα τρένα, ή μια νέα τεράστια πυρκαγιά, ή νέες καταστροφές από πλημμύρες και ακραία καιρικά φαινόμενα.
Όσοι ψηφίσουν μνημονιακό κόμμα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, και τους υπόλοιπους δορυφόρους τους, ψηφίζουν κι άλλους νεκρούς από δυστυχήματα και καταστροφές.
Αυτοί που θα πάτε να ψηφίσετε, είναι αυτοί που υποβάθμισαν τον ΟΣΕ, τον χώρισαν και τον πούλησαν σε ιδιώτες ξένους επενδυτές για φραγκοδίφραγκα, αφού πρώτα τον υποβάθμισαν, καθώς ήταν μνημονιακή δέσμευση για τα δάνεια που πήραν ώστε να σωθούν οι γαμημέvες οι ιδιωτικές τράπεζες. Ξέρετε, αυτές που διασώθηκαν με τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια χρέους που φορτώθηκαμε και μετά από μερικά χρόνια ξαναχρεοκόπησαν.
Αυτοί, που επιτρέπουν να πηγαινοέρχονται αμαξοστοιχίες πέρα δώθε στα τυφλά.
Ξεκάθαρα πράγματα. Αυτούς θα πάτε να ψηφίσετε. Αυτούς τους εγκληματίες. Αυτούς τους δολοφόνους.
Η απονομή ευθυνών δεν είναι μόνο προς την πλευρά των πολιτικών και της εταιρείας, που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την τραγωδία, είναι και προς την πλευρά των πολιτών που τους ψήφισαν όλους αυτούς. Κι αυτοί έχουν ευθύνη για το ότι πήγαιναν τα τρένα στα τυφλά, αν και όχι ποινικά δικάσιμη.
Αν θες να κατηγορήσεις κάποιον για τα θύματα στα Τέμπη, κοίτα στον καθρέφτη, ψηφοφόρε.
Η μόνη περίπτωση να υπάρξει δικαιοσύνη για το φονικό στα Τέμπη, θα είναι αν ξεκινήσει μια δημόσια και ανοιχτή σε κάθε πολίτη, δική, για να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι αυτής της τραγωδίας.
Να σαπίσουν στην φυλακή.
Αν, ανάμεσα σε αυτούς που θα σαπίσουν στην φυλακή για εγκληματική αμέλεια δεν υπάρχει πολιτικό πρόσωπο, φυσικά θα μιλάμε για φάρσα, όχι για δικαιοσύνη.
Η παραίτηση από θέση ευθύνης, δεν είναι ανάληψη πολιτικής ευθύνης, είναι τρέχατε ποδαράκια μου.
Έτσι τιμάς τα θύματα. Όχι σωπαίνοντας, επειδή δεν είναι “σωστό” να μιλάμε για ευθύνες τόσο νωρίς.
Εδώ τους ψάχνουν στα συντρίμμια, οι μικροαστισμοί μας μάραναν. Πότε θα σταματήσουν να κάνουμε το “πρέπον”, για να κάνουμε επιτέλους αυτό που πρέπει;
Αλλά για ποια δίκη και για ποια απονομή ευθυνών και δικαιοσύνης μιλάμε; Δουλευόμαστε; Για την Ελλάδα μιλάμε. Τίποτα δεν θα γίνει. Κανένας δεν θα σαπίσει στην φυλακή.
Και μετά θα θρηνήσουμε κι άλλους.
Τελικά, είναι να μη σου κάτσει.
Από το μακρινό Αμστελόδαμο, με αγάπη,
Κώστας
Υ.Γ. Ένα από τα πιο εύστοχα πράγματα που έχεις πει, Πιτσιρίκο μου, είναι ότι από τότε που έχουμε κοινωνικά δίκτυα μας έχουν πάρει και τα σώβρακα. Όλος μας ο θυμός και η αγανάκτηση εκτονώνεται πια μέσα στο μυαλό μας, διαδικτυακά και ψηφιακά. Όπως το “σeξ” με μηνύματα, μια μ@λακία και μισή. Έχουμε πάρει όλοι μια ψηφιακή ντουντούκα και φωνάζουμε ο ένας στον άλλον για το ένα και για το άλλο, εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Εκεί εκτονώνεται και εκεί κατευνάζεται η οργή που προκαλείται από την θλίψη μας, για όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω μας και τα οποία παρακολουθούμε παθητικά σα θεατές, ανήμποροι.
(Φίλε Κώστα, είσαι πολύ τυχερός που τώρα είσαι στην Ολλανδία και όχι στην Ελλάδα. Σε ζηλεύω, με την καλή έννοια. Κώστα, κάτι που με παρηγορεί κάπως -με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας- είναι πως ποτέ δεν έχω ψηφίσει κόμμα που έγινε κυβέρνηση, οπότε σκέφτομαι πως δεν έχω λερώσει τα χέρια μου με αίμα. Ποτέ δεν ήμουν με τους …νικητές. Και τώρα δεν είμαι με κανέναν. Κάνω σαν να ζω σε άλλη χώρα. Αν και αυτές τις μέρες, αυτό δεν πιάνει. Είναι βαριά η θλίψη και το στομάχι σφιγμένο. Κώστα, τελικά, κάτι ξέρω που λέω, εδώ και χρόνια, πως η μόνη μου φιλοδοξία είναι να είμαι ζωντανός το επόμενο καλοκαίρι. Πλησιάζει. Άντε, να βρεθούμε όπως πέρσι, σε κάποιο νησί και να πιούμε καμιά μπίρα. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
/pitsirikos.net
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών