Γιώργος Καρελιάς
Ναι, υπάρχουν «χρόνιες παθογένειες». Ναι, υπάρχουν «διαχρονικές ευθύνες», πολιτικές και άλλες. Ναι, έγινε «ανθρώπινο λάθος», που είπε ο πρωθυπουργός. Ναι, «αυτή είναι η Ελλάδα», που είπε ο Σημίτης όταν συνέβη μια άλλη τραγωδία, αυτή του πλοίου Εξπρές Σάμινα το 2000: η χώρα όπου χέρι χέρι βαδίζουν η πρόοδος με την καθυστέρηση, η τάξη με το χάος, ο ηρωϊσμός με την αδιαφορία.
Ναι, συμβαίνουν όλα αυτά. Όμως, ποτέ άλλοτε δεν καλλιεργήθηκε η εικόνα του θαυμαστού «επιτελικού» κράτους όσο τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς έως τους ξετσίπωτους προπαγανδιστές των μέσων ενημέρωσης. Ποτέ άλλοτε δεν μας είπαν με τόση έπαρση ότι το «επιτελικό» κράτος σκίζει στην αντιμετώπιση των κρίσεων και ποτέ άλλοτε η προπαγάνδα δεν έκανε ανίερες συγκρίσεις με το «άχρηστο» κράτος των προηγούμενων. Τώρα, μέσα στην κορύφωση της τραγωδίας, οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές στα ΜΜΕ «συμβουλεύουν» τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς να καταφύγουν στην άθλια μέθοδο της σύγκρισης τραγωδιών. Να πουν, δηλαδή, «κοιτάξτε τι έκαναν οι προηγούμενοι στο Μάτι και τι κάνουμε εμείς σήμερα».
Ποτέ άλλοτε η προπαγάνδα δεν έφτασε σε τέτοιο σημείο ξετσιπωσιάς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι απλό. Διότι η σημερινή τραγωδία αποκάλυψε το μέγεθος της φούσκας που κρύβεται πίσω από το «επιτελικό» κράτος. Το οποίο κατέρρευσε την παραμονή των εκλογών και απειλεί να κάνει σκόνη όλες τις «σίγουρες» προβλέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Ποτέ άλλοτε η προπαγάνδα δεν έφτασε σε τέτοιο σημείο ξετσιπωσιάς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι απλό. Διότι η σημερινή τραγωδία αποκάλυψε το μέγεθος της φούσκας που κρύβεται πίσω από το «επιτελικό» κράτος. Το οποίο κατέρρευσε την παραμονή των εκλογών και απειλεί να κάνει σκόνη όλες τις «σίγουρες» προβλέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Διότι σήμερα αποκαλύπτεται ότι «επιτελικό» κράτος δεν σημαίνει να μπορείς να βγάζεις πιστοποιητικό από τον υπολογιστή σου αντί να πας στο ΚΕΠ. Αυτή είναι μια απλή-χρήσιμη σίγουρα-διοικητική μεταρρύθμιση, αλλά δεν είναι για αυτοθαυμασμό και πανηγυρισμούς, όπως κάνουν ο πρωθυπουργός και οι συναρμόδιοι υπουργοί του. «Επιτελικό» κράτος θα είχαμε αν ο αρμόδιος υπουργός είχε πιάσει από το λαιμό τους επικεφαλής του κρατικού ΟΣΕ και της ιδιωτικής(ιταλικής) εταιρείας, που διαχειρίζεται τα τρένα, για να τους αναγκάσει να εγκαταστήσουν σε όλο το δίκτυο τα σύστημα ασφάλειας, το οποίο θα εξουδετέρωνε το ανθρώπινο λάθος και θα απέτρεπε την τραγωδία.
«Επιτελικό» κράτος δεν σημαίνει να πανηγυρίζεις ότι στη θητεία σου «πετάνε» τα μεγάλα έργα και ότι θα έχουμε τρένα που να πηγαίνουν με 200 χιλιόμετρα, όταν ξέρεις ότι σε κάποιο σημείο είναι θέμα χρόνου και τύχης να συμβεί η τραγωδία. Και το ξέρεις διότι σε έχουν προειδοποιήσει ότι θα συμβεί. Αν ούτε αυτό το έμαθες, είσαι άχρηστος.
Το «επιτελικό» κράτος δεν χρειάζεται υπουργούς που βουρκώνουν μετά την τραγωδία. Χρειάζεται υπουργούς που φροντίζουν να προλαβαίνουν την τραγωδία. Χρειάζεται υπουργούς που να μην τραβολογάνε τον πρωθυπουργό σε προπαγανδιστικά εγκαίνια «έργων»(κάθε βδομάδα και μια «κορδέλα» έχει καταντήσει να κόβουν), όταν το πραγματικό έργο, που έπρεπε να έχει γίνει, βρίσκεται βαλτωμένο στο γραφείο σου.
Αυτό το επιτελικό (χωρίς εισαγωγικά) κράτος δεν θα χρειαζόταν καθημερινή διαφήμιση. Δεν θα χρειαζόταν να ασχοληθεί κανείς μαζί του, διότι το έργο του θα ήταν αυταπόδεικτο. Ο σταθμάρχης θα έκανε λάθος, αλλά στο σύστημα ασφαλείας θα το διόρθωνε, τα τρένα θα σταματούσαν πριν συγκρουστούν, τα παιδιά δεν θα γίνονταν στάχτη, ο πρωθυπουργός και οι άλλοι δεν θα έτρεχαν «επιτόπου», ο υπουργός δεν θα δάκρυζε και οι προπαγανδιστές στα κανάλια δεν θα έλεγαν «οι άλλοι στο Μάτι τα έκαναν χειρότερα».
Αυτό θα ήταν το αληθινά επιτελικό (χωρίς εισαγωγικά) κράτος. Το άλλο, αυτό που διαφημίζεται εδώ και τέσσερα χρόνια, είναι φούσκα. Η οποία έσκασε(και) στα Τέμπη με τραγικό τρόπο.
Οι «επιτυχίες» αυτού του «επιτελικού» κράτους κατέρρευσαν τη μοιραία νύχτα της Τετάρτης 1 Μαρτίου. Διότι οι «επιτυχίες», που τόσο διαφημίζονται, ήταν ψεύτικες. Ήταν η λουστραρισμένη επιφάνεια, ενώ αποκάτω είχαμε αυτό που επιμελώς κρυβόταν: την αβελτηρία και την ανικανότητα.
Δυστυχώς επιβεβαιώνεται αυτό που έχει πει ο Γούντι Άλεν: «Το 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις φιγούρα»…
«Επιτελικό» κράτος δεν σημαίνει να πανηγυρίζεις ότι στη θητεία σου «πετάνε» τα μεγάλα έργα και ότι θα έχουμε τρένα που να πηγαίνουν με 200 χιλιόμετρα, όταν ξέρεις ότι σε κάποιο σημείο είναι θέμα χρόνου και τύχης να συμβεί η τραγωδία. Και το ξέρεις διότι σε έχουν προειδοποιήσει ότι θα συμβεί. Αν ούτε αυτό το έμαθες, είσαι άχρηστος.
Το «επιτελικό» κράτος δεν χρειάζεται υπουργούς που βουρκώνουν μετά την τραγωδία. Χρειάζεται υπουργούς που φροντίζουν να προλαβαίνουν την τραγωδία. Χρειάζεται υπουργούς που να μην τραβολογάνε τον πρωθυπουργό σε προπαγανδιστικά εγκαίνια «έργων»(κάθε βδομάδα και μια «κορδέλα» έχει καταντήσει να κόβουν), όταν το πραγματικό έργο, που έπρεπε να έχει γίνει, βρίσκεται βαλτωμένο στο γραφείο σου.
Αυτό το επιτελικό (χωρίς εισαγωγικά) κράτος δεν θα χρειαζόταν καθημερινή διαφήμιση. Δεν θα χρειαζόταν να ασχοληθεί κανείς μαζί του, διότι το έργο του θα ήταν αυταπόδεικτο. Ο σταθμάρχης θα έκανε λάθος, αλλά στο σύστημα ασφαλείας θα το διόρθωνε, τα τρένα θα σταματούσαν πριν συγκρουστούν, τα παιδιά δεν θα γίνονταν στάχτη, ο πρωθυπουργός και οι άλλοι δεν θα έτρεχαν «επιτόπου», ο υπουργός δεν θα δάκρυζε και οι προπαγανδιστές στα κανάλια δεν θα έλεγαν «οι άλλοι στο Μάτι τα έκαναν χειρότερα».
Αυτό θα ήταν το αληθινά επιτελικό (χωρίς εισαγωγικά) κράτος. Το άλλο, αυτό που διαφημίζεται εδώ και τέσσερα χρόνια, είναι φούσκα. Η οποία έσκασε(και) στα Τέμπη με τραγικό τρόπο.
Οι «επιτυχίες» αυτού του «επιτελικού» κράτους κατέρρευσαν τη μοιραία νύχτα της Τετάρτης 1 Μαρτίου. Διότι οι «επιτυχίες», που τόσο διαφημίζονται, ήταν ψεύτικες. Ήταν η λουστραρισμένη επιφάνεια, ενώ αποκάτω είχαμε αυτό που επιμελώς κρυβόταν: την αβελτηρία και την ανικανότητα.
Δυστυχώς επιβεβαιώνεται αυτό που έχει πει ο Γούντι Άλεν: «Το 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις φιγούρα»…
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών