Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην σύγκρουση Ισραήλ Χαμάς είναι οι άμαχοι, ο χρόνος και οι άκριτες γενικεύσεις που υποθάλπονται (και οδηγούν σε σχήματα: Ισραήλ εναντίον Μουσουλμάνων, και ακόμη χειρότερα με τις απαγορεύσεις σε κάποιες χώρες: Δύση εναντίον Μουσουλμάνων).
To 1,5 εκατομμύρια αμάχων είναι αδύνατο να μπορεί να το διαχειριστεί οιαδήποτε χώρα. Εάν το Ισραήλ ανοίξει δίοδο προς την ενδοχώρα και έστω ελεγχόμενα προς την Δυτική όχθη, τότε θα διευρύνει το πεδίο των προβλημάτων, γιατί πως θα διαχειριστεί αυτόν τον όγκο ανθρώπων; Επίσης θα εμπλακεί και η Δυτική όχθη, στην λογική των συγκοινωνούντων δοχείων, και ανάμεσα στους πρόσφυγες θα υπάρχουν και κρυμμένοι της Χαμάς.
Η διαφυγή τους προς την Αίγυπτο είναι αδύνατη, αφού η Αίγυπτος δεν ανοίγει τα σύνορα για να τους δεχθεί. Όπως συμβαίνει μέχρι τώρα δεν έχει την πρόθεση να το κάνει.
Η διαφυγή από την θάλασσα μπορεί να είναι έξοδος για περιορισμένο όμως αριθμό.
Η Χαμάς τους παρακινεί (επιβάλλει;) να μην φύγουν οι άμαχοι από την Γάζα, αφού τους θέλει ως προκάλυμμα αφενός και ως παράγοντα αποτροπής των στρατιωτικών ενεργειών και για θυματοποίησης τους. Επίσης και πολλοί από τους άμαχους Παλαιστίνιους θα προβληματίζονται, γιατί εάν φύγουν μπορεί να μην τους επιτραπεί η επάνοδος (για πολλούς λόγους).
Συνεπώς η μόνη πιο ρεαλιστική λύση είναι αυτή που θέτει το Ισραήλ, την μετακίνησή τους προς τον Νότο και πέραν του ρέματος που χωρίζει το Βόρειο από το Νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας. Όμως ακόμη κι έτσι, 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν να μετακινηθούν γρήγορα, πόσο μάλλον εάν νοιώθουν απειλούμενοι/υπό πίεση (φόβου και χρόνου) και από τις δύο πλευρές.
Συνεπώς ο παράγων χρόνος, σε σχέση με τους άμαχους και την μετακίνησή τους, λειτουργεί εις βάρος του Ισραήλ, αφού βομβαρδίζοντας την Γάζα για να καταστρέψουν την Χαμάς, αυξάνεται ο αριθμός των αμάχων που πεθαίνουν. Οι πιέσεις που υφίσταται το Ισραήλ από την διεθνή κοινότητα για να μην εισβάλλει ενώ είναι οι άμαχοι μέσα, αδυνατίζουν σημαντικά την στρατιωτική αποτελεσματικότητα, και δημιουργούν περισσότερα θύματα, γιατί οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται.
Η δε Χαμάς συνεχίζει να επιτίθεται με ρουκέτες, προκαλώντας την άμεση αντίδραση των Ισραηλινών, με βόμβες και βλήματα εναντίον της Γάζας.
Οι περισσότεροι της Χαμάς είναι δεδομένο ότι έχουν βρει καταφύγιο εντός των τούνελς. Κι επίσης υπάρχουν στοιχεία από το παρελθόν ότι κάποια από τα τούνελς έχουν έξοδο προς την Αίγυπτο, από όπου διέφευγαν στο παρελθόν.
Για τους λόγους αυτούς καθίσταται επιτακτική για το Ισραήλ η έναρξη των Χερσαίων επιχειρήσεων, για να μπορέσει να επιτεθεί στα τούνελς και να εγκλωβίσει εκεί τα μέλη της Χαμάς. Ακόμη όμως και εάν εισβάλλει τελικά, θα αναγκασθεί να εφαρμόσει μέτρα εξόχως καταστρεπτικά και προβληματικά ως προς το διεθνές δίκαιο (αέρια, θερμοβαρικές βόμβες ειδικές για τούνελς, κατακλυσμό τούνελς κλπ), για να μην έχει θύματα ο στρατός του από τις μάχες μέσα σε αυτά, τα οποία είναι άγνωστα και μπορεί να είναι και υπονομευμένα με εκρηκτικά. (Οι ΗΠΑ έχουν τραυματική εμπειρία από τα τούνελς στο Βιετνάμ).
Η στρατιωτική λογική περί οικονομίας προσπαθειών επιτάσσει την μεγαλύτερη δυνατή προβολή ισχύος, για να εκμηδενίσει τις ελπίδες του αντιπάλου ως προς το αποτέλεσμα, να δημιουργήσει τεράστια διαφορά προβολής ισχύος ώστε να τελειώνει γρήγορα η οιαδήποτε αντίσταση.
Αυτό επιφέρει μείωση των θυμάτων από κάθε πλευρά, γιατί αποφεύγεται ο πόλεμος φθοράς (που κρατάει χρόνια πολλές φορές) και ο οποίος ιστορικά έχει τρομερές επιπτώσεις τόσο σε θύματα (κυρίως άμαχους) όσο και σε υποδομές.
Η Διεθνής κοινότητα φοβούμενη μην ξεσπάσει γενικευμένος πόλεμος σε όλη την Μέση Ανατολή, πιέζει το Ισραήλ να μην εισβάλλει, χωρίς να δείχνει να προσμετρά όλα αυτά. Γιατί εάν το Ισραήλ δεν εισβάλει και συνεχίσει να βομβαρδίζει και να επιτίθεται τυφλά, τα θύματα θα είναι πολύ περισσότερα και η κρίση θα συνεχίσει επί μακρόν.
Ο κίνδυνος της άμεσης ανάφλεξης μπορεί μεν να μειωθεί πρόσκαιρα, όμως η τάση θα είναι να καλλιεργηθεί επικίνδυνο κλίμα κατατριβής και φθοράς σταδιακά, που θα διαρκέσει πολλά χρόνια.
Η δε Χαμάς επιδίωξε να έχει ομήρους ξένους υπηκόους και από άλλες χώρες του Δυτικού κόσμου, για να τους αναγκάσει εκβιαστικά να πιέσουν το Ισραήλ για διαπραγματεύσεις για τους ομήρους που είναι υπήκοοί τους. Εάν το Ισραήλ πάει σε ειρηνευτικές διαδικασίες σταματώντας τους βομβαρδισμούς, τότε αντιλαμβάνεται ότι θα έχει επιτύχει η Χαμάς τους στόχους της.
Συνεπώς εάν δεν θέλει η Διεθνής κοινότητα να μπει στην ίδια αδιέξοδη λογική που διατηρεί την σύγκρουση στην Ουκρανία (και θα συνεχίσει να την τροφοδοτεί), θα πρέπει να αποδεχθεί ότι οι άμαχοι πρέπει να φύγουν το συντομότερο δυνατόν και να αφεθεί το Ισραήλ να εισβάλλει και να επιχειρήσει άμεσα, δυναμικά και καταστροφικά, εκμηδενίζοντας την Χαμάς.
Το δε Ισραήλ θα πρέπει να ανοίξει διάδρομο όχι μόνο για την ανθρωπιστική βοήθεια αλλά και για να φύγουν τα παιδιά και οι γυναίκες από την ζώνη του πολέμου και μάλιστα διάδρομο που να οδηγεί έξω από την Γάζα. Ακόμη και με πλοία. Να αιτηθεί από την ΕΕ και άλλες φιλικές χώρες, για να φιλοξενήσουν μέχρι την λήξη των επιχειρήσεων τα παιδιά και τις γυναίκες.
Δεν μπορεί οι χώρες να υποστηρίζουν τις δράσεις του Ισραήλ αλλά να νίπτουν τας χείρα τους στην ασφαλή αποχώρηση τουλάχιστον παιδιών και γυναικών από την Γάζα.
Ακόμη και εάν οι Παλαιστίνιες αρνηθούν να φύγουν με τα παιδιά τους, το Ισραήλ θα μπορεί να πει ότι μερίμνησε για την σωτηρία τους, πλην όμως χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες από την Χαμάς, η ηγεσία της οποίας αδιαφορεί για τις ζωές των αμάχων. Και ότι η Χαμάς επιδιώκει την θυματοποίηση των Παλαιστίνιων, γεγονός που καταδεικνύεται από τα γεγονότα ξεκάθαρα.
Η ΕΛΛΑΔΑ
Η Ελλάδα μπορεί να ακολουθεί τις αποφάσεις και ανακοινώσεις της ΕΕ αλλά δεν θα ήταν σώφρον να προβεί σε απαγορεύσεις των διαδηλώσεων υπέρ της Παλαιστίνης. Είναι αναγκαίο βέβαια να μπουν συγκεκριμένοι περιορισμοί στον τόπο και χρόνο, αλλά οι γενικευμένες απαγορεύσεις μπορεί να δημιουργήσουν εσφαλμένες εντυπώσεις και κρυφές ακραίες αντιδράσεις.
Υπάρχει ο κίνδυνός με τις απαγορεύσεις να μεταστραφεί η κοινή γνώμη εις βάρος του Ισραήλ ως εχθρού όχι μόνο των Παλαιστίνιων αλλά όλων των Μουσουλμάνων. Και να βρεθεί στην ίδια θέση και κάθε χώρα που δηλώνει υποστήριξη προς την επίθεση του Ισραήλ στην Χαμάς.
Είναι σημαντικό για την διεθνή ειρήνη να δειχθεί με κάθε τρόπο ότι ο Δυτικός κόσμος τάσσεται εναντίον της τρομοκρατίας, για αυτό τάχθηκε στο πλευρό του Ισραήλ και όχι κατά των Παλαιστίνιων η των Μουσουλμάνων.
Θα μπορούσε επίσης η Ελλάδα να προσφέρει μέσω του Κέντρου Θαλασσίων μεταφορών του ΓΕΕΘΑ, δυνατότητες εκκένωσης με πλοία, αμάχων και ξένων πολιτών από την Λωρίδα της Γάζας είτε από κατάλληλο Ισραηλινό λιμάνι. Και να προσφερθεί να φιλοξενήσει συγκεκριμένο αριθμό παιδιών και γυναικών προσφύγων από την Λωρίδα της Γάζας, μέχρι να λήξει η πολεμική αντιπαράθεση.
Ακόμη και εάν δεν γίνει αποδεκτό από τους Παλαιστίνιους της Γάζας είτε τους Ισραηλινούς, θα είναι σημαντική και συμβολική η προσφορά της Ελλάδος στην Διεθνή κοινότητα (τόσο στον Δυτικό όσο και στον Αραβικό κόσμο).
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών