Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
("Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε".
Μανόλης Αναγνωστάκης)
Και ξαφνικά δεύτερο πλήγμα στην Εθνική μας υπερηφάνεια, από την (άνευ ευθύνης -ανεύθυνη δηλαδή) κα Σπυράκη, Ευρωβουλευτή της ΝΔ αυτήν την φορά.
Και κανείς δεν γνωρίζει εάν θα υπάρξουν κι’ άλλα.
Το αστείο είναι ότι τα κόμματα κάνουν τους ανήξερους. Λες και πρώτη φορά ακούνε για τις καταχρηστικές αυτές πρακτικές πολλών ευρωβουλευτών.
Μα φυσικά, αφού ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν επί της ουσίας για την εκπροσώπηση της χώρας από τους ευρωβουλευτές μας.
Είναι μία σκληρή αλήθεια που διαπιστώνουμε όχι μόνο από τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται αλλά και από την ασθενική παρουσία των περισσότερων στις εργασίες του Ευρωκοινοβουλίου (υπήρξαν και υπάρχουν Έλληνες ευρωβουλευτές, προβεβλημένοι μάλιστα, με ελαχιστότατες παρεμβάσεις σε όλα τα χρόνια της θητείας τους, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού).
Παρά τις διακηρυγμένες προσπάθειες καταπολέμησης της απάτης και τους ενισχυμένους εσωτερικούς ελέγχους εντός της ΕΕ και των κρατών μελών, τα μέτρα που λαμβάνονται δημιουργούν την εντύπωση ότι υπάρχει απροθυμία να παραπεμφθούν οι παραβάτες στην δικαιοσύνη, με επιβολή ποινών κατά των καταχρήσεων, του χρηματισμού, της απάτης και της διαφθοράς.
Και ότι απλά γίνονται πολιτικές διευθετήσεις, γεγονός που υπονομεύει τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών προς την ΕΕ.
ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΗ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
1. H σεξουαλική παρενόχληση είναι το μεγαλύτερο συστημικό πρόβλημα που υπάρχει και καλύπτεται λόγω συμφερόντων στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αυτό αποδεικνύεται από το ότι παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει πολλές καταγγελίες από νέους σε προγράμματα stage και εργαζόμενους στο Ευρωκοινοβούλιο, εν τούτοις κανένας ευρωβουλευτής δεν παραπέμφθηκε στην δικαιοσύνη για σεξουαλική παρενόχληση. (π.χ. η Σουηδή Kristina Winberg κατηγόρησε συνάδελφό της για σεξουαλική παρενόχληση, η υπόθεση δεν εξετάσθηκε και κατέληξε να διωχθεί από το κόμμα της).
Το κακό είναι ότι εάν δεν αποδοθεί η δικαιοσύνη σε περιπτώσεις καταγγελιών, τότε οι εργαζόμενοι χάνουν την οιαδήποτε εμπιστοσύνη στο σύστημα απονομής της και κατά συνέπεια τόσο πιο σπάνια καταγγέλλουν επίσημα τις πράξεις αυτές.
2. Η κατάχρηση εξουσίας είναι συχνό φαινόμενο στις συμπεριφορές των ευρωβουλευτών προς τους βοηθούς και συμβούλους τους, οι οποίοι καταλήγουν να ανέχονται τις αυταρχικές καταχρηστικές συμπεριφορές τους, για να μην τους διώξουν και χάσουν τα πλεονεκτήματα που έχουν ως εργαζόμενοι στο Ευρωκοινοβούλιο, καθώς και τις προοπτικές μόνιμης εργασίας που δημιουργούνται στις Βρυξέλλες.
3. Ο χρηματισμός από επιχειρήσεις και λομπίστες για να περάσουν φωτογραφικές τροπολογίες σε κείμενα έχει αποκαλυφθεί και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, σπάνια όμως οι ένοχοι καταδικάσθηκαν και φυλακίσθηκαν (π.χ. ο αυστριακός ευρωβουλευτής Ernst Strasser φυλακίστηκε για τρία χρόνια το 2013 γι’ αυτόν το λόγο, ο Βαυαρός Markus Ferber) .
4. Η υπεξαίρεση χρημάτων επίσης με καταχρήσεις, με ψευδή παραστατικά, με ανενεργές είτε εικονικές προσλήψεις συμβούλων και συνεργατών, συγγενών και φίλων, με αμοιβαίες πολλές φορές συνεργασίες με άλλους ευρωβουλευτές όταν άρχισαν να μπαίνουν περιορισμοί στις πρακτικές αυτές, είναι ίσως η πιο συχνή παρανομία των Ευρωβουλευτών και έχουν υπάρξει πολλές αποκαλυπτικές περιπτώσεις (π.χ. Εντίθ Κρεσόν πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, υπεξαίρεση κεφαλαίων για προσωπικό όφελος).
Και σε αυτές οι ένοχοι συνήθως έπεφταν στα μαλακά, επιστρέφοντας μέρος των χρημάτων που καταχράσθηκαν, και επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους προσληφθέντες, όπως επιδιώκει να κάνει τώρα και η κα Σπυράκη.
Π.χ. το Δικαστήριο της ΕΕ αν και έκρινε ότι ο Δανός ευρωβουλευτής Morten Messerschmidt είχε καταχρασθεί 400 χιλ από την ΕΕ, για την προεκλογική του εκστρατεία στην χώρα του απλά τον ανάγκασε να τα επιστρέψει.
Ο Adrian Severin, Ρουμάνος ευρωβουλευτής, κατηγορήθηκε επίσης ότι καταχράστηκε 436.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό της ΕΕ και αναγκάσθηκε επίσης να τα επιστρέψει.
Επίσης η Μαρίν Λεπέν επέστρεψε 400.000 ευρώ σε καταχρηστικά χρησιμοποιηθέντα κονδύλια, καθώς και ποσά που χρησιμοποίησε για να πληρώσει μισθούς σε κομματικά στελέχη της στην Γαλλία ενώ τους χρέωνε στο Ευρωκοινοβούλιο χωρίς να εργάζονται σε αυτό. Το ίδιο ακριβώς αδίκημα έκανε και ο πατέρας της Ζαν-Μαρί Λεπέν, που αναγκάσθηκε να επιστρέψει 320.000, αλλά και πολλοί άλλοι ευρωβουλευτές άλλων εθνικοτήτων.
5. Το 2006 υποβλήθηκε η έκθεση του Robert Galvin, που ήταν αρμόδιος εσωτερικού ελέγχου της ΕΕ, για τα έξοδα και τις αποζημιώσεις των Ευρωβουλευτών. Αναφερόταν σε 160 ευρωβουλευτές που ερεύνησε. Η ύπαρξη της κρατήθηκε μυστική μέχρι τον Φεβρουάριο του 2008, όταν αποκαλύφθηκε από τον ευρωβουλευτή του Ηνωμένου Βασιλείου Chris Davies.
Ακόμα και τότε, το περιεχόμενό της παρέμεινε μυστικό και μια επιλεγμένη ομάδα ευρωβουλευτών είχε τη δυνατότητα να την διαβάσει μόνο μεμονωμένα σε ένα κλειδωμένο και φυλασσόμενο δωμάτιο.
Σημειωτέον, ότι κι Έλληνες ευρωβουλευτές έκαναν τα ίδια παραπτώματα στο παρελθόν αλλά δεν αποκαλύφθηκε ευρέως η παρανομία τους και έγκαιρα την κάλυψαν.
6. Ο Antanas Guoga, Guy Verhofstadt και ο Nigel Farage, εκμεταλλεύθηκαν την θέση τους (γνώσεις, εσωτερική πληροφόρηση, διευκολύνσεις κλπ) και κέρδισαν τεράστια ποσά (500 χιλ και πλέον) από εισοδήματα από παράλληλες εργασίες στον ιδιωτικό τομέα, είτε δεν δήλωσαν τα δώρα μεγάλης αξίας που πήραν από κρατικούς φορείς και ιδιωτικές επιχειρήσεις και επιχειρηματίες (πχ. Farage).
7. Μία άλλη καταχρηστική πρακτική είναι η πρόσκληση ομάδων επισκεπτών στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου δηλώνονταν ψευδή στοιχεία με σκοπό την κατάχρηση των χρημάτων που το κοινοβούλιο διαθέτει γι’ αυτούς τους σκοπούς στους Ευρωβουλευτές (π.χ. Elmar Brok αποκαλύφθηκε ότι καταχράστηκε έτσι 20 χιλ ευρώ, ο Morten Messerschmidt επίσης για άλλα τόσα περίπου) , αλλά και την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων χωρίς να ικανοποιείται ο σκοπός που δίνονται αυτά τα χρήματα.
8. Η δράση υπέρ τρίτων χωρών είναι επίσης κάτι που έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν, όπως ακριβώς και με την υπό έρευνα ακόμη περίπτωση της Καϊλη. Ο Αυστριακός Heinz-Christian Strache (φυλακίσθηκε στην Βιέννη) και ο Ούγγρος Béla Kovács κατηγορήθηκαν ότι χρηματίσθηκαν από την Ρωσία.
9. Ας μην ξεχνάμε το φορολογικό σκάνδαλο Lux Leaks, όπου δημοσιογράφοι αποκάλυψαν ότι ο Γιουνκέρ είχε προσωπικά εμπλακεί στη μεσολάβηση για τη σύναψη ευνοϊκών φορολογικών συμφωνιών ώστε να επιτραπεί σε μεγάλες πολυεθνικές να εγκατασταθούν στη χώρα του. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποσχέθηκε να διερευνήσει τις φορολογικές αποφάσεις που διέρρευσαν και θα εξετάσει επίσης τις φορολογικές αποφάσεις σε όλα τα κράτη μέλη, πλην όμως δεν υπήρξαν επιπτώσεις.
10. Το σκάνδαλο της Επιτροπής Σαντέρ το 1999, όταν ο Ζακ Σαντέρ, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και τα 20 μέλη της Επιτροπής, αναγκάστηκαν να παραιτηθούν λόγω μίας έκθεσης ειδικής ομάδας επαϊόντων της ΕΕ, που συστάθηκε για την έρευνα και κατηγορούσε την Επιτροπή ΕΕ για σοβαρές διαχειριστικές παραβάσεις.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
1. Η συνήθης πρακτική των εισαγγελέων στις Βρυξέλλες που διαχειρίζονται υποθέσεις Ευρωβουλευτών είναι να έρχονται σε κάποιο είδος συμβιβασμού με τους κατηγορούμενους, ώστε να πέσουν στα μαλακά και παρά τις παράνομες πράξεις τους, να μην αποπέμπονται καν από το Ευρωκοινοβούλιο και στην χειρότερη περίπτωση να επιστρέφουν μέρος των χρημάτων είτε να διαγράφονται από το κόμμα στο οποίο ανήκουν.
2. Οπωσδήποτε κανείς πολιτικός αρχηγός δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε, ότι είναι κάτι καινοφανές, δεν έχει ξαναγίνει, ότι δεν μας αφορά, ότι είναι κάτι που κάνουν και άλλοι από άλλες χώρες κλπ, και να μεταθέτει ευθύνες σε άλλους.
3. Τα τελευταία σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν κι έχουν στο επίκεντρο την χώρα μας, θα πρέπει να αφυπνίσουν και τις δικές μας πολιτικές δυνάμεις αλλά και διωκτικές αρχές, διότι υπάρχει σαφώς πεδίο συνεργασίας με τις Βελγικές αρχές, ελέγχου και δίωξης αφού πολλά από τα αδικήματα των ευρωβουλευτών αφορούν Έλληνες πολίτες και διενεργούνται και στην χώρα μας.
4. Η κώφευση, η μετάθεση ευθυνών, η συγκάλυψη και στην χειρότερη περίπτωση η απλή πολιτική διαχείριση με διαγραφές και μόνο δεν αρκούν για να διαφυλαχθεί το κύρος της χώρας στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Σχετικά Θέματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών