Και οι γυναίκες της Περιφέρειας Αργυροκάστρου πολέμησαν δίπλα στους άντρες αγωνιστές σαν πραγματικές Αμαζόνες!
.png)
ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΜΑΖΟΝΕΣ!
….. Δεν είναι δυνατόν μετά από 110 χρόνια να επαναλαμβάνουμε το «σλόγκαν» περί «Μεγάλων Δυνάμεων», δηλαδή να διεκδικούμε την Βόρειο Ήπειρο ή την Νότιο Αλβανία (από τότε το νέο βαπτιστικό της) από τους Αλβανούς, όταν τότε δεν υπήρχε αλβανικό κράτος, όταν η Βόρειος Ήπειρος με την συνενοχή ή την συγκατάθεση του τότε πρωθυπουργού, προσφέρθηκε αμαχητί στους Αλβανούς. Και πότε συνέβη αυτό; Όταν η Βόρειος Ήπειρος είχε απελευθερωθεί μόνη της, όταν ως αναπόσπαστο τμήμα της Ενιαίας Ηπείρου εννοείται και του ελληνικού κράτους, πριν και μετά την εκχώρησή της στο «πιάτο», χωρίς την συγκατάθεση των κατοίκων της, είχε απελευθερωθεί για δεύτερη φορά και είχε ανακηρυχθεί «Αυτόνομη Δημοκρατία»….
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ (20 ΦΛΕΒΑΡΗ ΤΟΥ 1914)!
….. Η αγόρευση του πρωθυπουργού αποκρούστηκε σφοδρώς και από τον βουλευτή Κερκύρας Γ. Θεοτόκη, αλλά και από άλλους βουλευτές της αντιπολίτευσης, μέχρι σημείο που ο βουλευτής Αρκαδίας, ο Δ. Ράλλης, διέκοψε τον πρωθυπουργό και του ζήτησε αν υπάρχει ένα έγγραφο, οποιοδήποτε έγγραφο, έστω μια λέξη, εκ της οποίας να προκύπτει ότι τους πληθυσμούς, τους οποίους εξέθεσε στις αντεκδικήσεις και βιαιοπραγίες της μελλούσης Αλβανίας, επιβεβαιώνει ότι τους προστατεύει. «Έχετε (λέγει) κανέν τοιούτον έγγραφον; Δύνασθε να το καταθέσητε; Αλλά βεβαίως δεν υπάρχει τοιούτον έγγραφον. Αυτό είναι το κατόρθωμά σας ότι παντού εξήρθη η ειλικρίνεια υμών, επί ζημία όμως του Ελληνισμού. Και εμεγαλύνθη, ως λέγεται, η Ελλάς, αλλ εσμικρύνθη και εξουθενώθη το Έθνος και ο Ελληνισμός, διότι αναμφισβητήτως σήμερον θυσιάζομεν και αυτούς τους Ηπειρωτικούς πληθυσμούς»…..
…. Παρ’ όλες όμως τις αντιδράσεις του Κοινοβουλίου, της Εθνικής Αντιπροσωπείας και της οργής των πολιτών σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, η εκκένωση των καταδικασθέντων βορειοηπειρωτικών περιοχών από τον ελληνικό στρατό συνεχίστηκε με αυστηρές εντολές. Στην Κορυτσά π.χ. η εκκένωση άρχισε από τις 14 του Φλεβάρη και ολοκληρώθηκε στις 17 του Φλεβάρη, την ημέρα που στο Αργυρόκαστρο ανακηρύσσονταν η Αυτονομία. Οπότε στην Κορυτσά, ο ελληνικός στρατός διέλυσε δια βίας την Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και αφόπλισε τον Ιερό Λόχο, ενώ μέχρι τις 21 του Φλεβάρη είχαν εκκενωθεί οι περιοχές της Κολόνιας και της Φράσαρης. Ποιο ήταν το τίμημα όμως;
Αμέσως εμφανίζονταν άτακτα αλβανικά σώματα, τα οποία συγκρούονταν με τις δυνάμεις των Αυτονομιστών, με αποτέλεσμα οι περισσότερες περιοχές να παραδίδονταν στην αναρχία. Και εφόσον ήταν δύσκολη η επιβολή της έννομης τάξης, ο αναγνώστης ας στοχαστεί για τι είδους αναρχία γίνεται λόγος, τουλάχιστον μέχρι που έλαβε σάρκα και οστά η Αυτόνομη Κυβέρνηση και ο στρατός της. Το τι συνέβη μετά την ανακήρυξη της αυτονομίας και την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την περιοχή του Αργυροκάστρου, η απάντηση δίνεται από την «ΉΠΕΙΡΟΣ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ», εφημερίδα η οποία κάλυπτε τα γεγονότα του αγώνα της Αυτόνομης Κυβέρνησης:
«Η Π Ε Ι Ρ Ο Σ »
(ΕΝ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ ΤΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914)
(ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ ΣΤΟ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ)
ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΑΔΕΛΦΙΚΟΝ ΑΙΜΑ!
ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ;
Το πρώτον λοιπόν αδελφικόν αίμα εχύθη! Ναι! Η πρώτη αδελφοκτονία ανηγγέλθη! Κατάρα και ανάθεμα εις τους υπευθύνους της αποτροπαίου αυτοκτονίας. Τρίψατε τας χείρας ώ απαίσιοι της Ευρώπης δήμιοι. Θριαμβεύετε! Αλλαλάξατε και ευφρανθήτε, ώ υπεύθυνοι της Ελλάδος κυβερνήται! Ικανοποιήθητε, ικανοποιούντες την θέλησιν της Ευρώπης.
Π Α Ν Ν Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ !
Αίμα αδελφικόν επότισε τα Ηπειρωτικά πεδία εις τους Γεωργουτσάτες. Τρείς ιερολοχίταί μας με το τίμιον οιμάτων έδωσαν το σύνθημα της αδελφοκτονίας! Εδημιούργησαν τον πρόλογον! Τίς έσται ο επίλογος; Τίνες οι Έλληνες στρατιώται οι κτυπήσαντες τους δύο ιερολοχίτας μας; Τις ο Έλλην αξιωματικός ο διατάξας αυτούς; Αλλά παρατίνος ούτος έλαβε διαταγάς; Τις ο υπεύθυνος της αδελφοκτονίας; Ο Βασιλεύς ή η κυβέρνησης;
Π Α Ν Ν Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ !
Πάρτε τας μυροβόλους του Ευξείνου δάφνας και τα ηδύοσμα της Αλικαρνασσού ία και σπεύσατε να στολίσητε τους τάφους των αδελφών σας. Χείρ αδελφική απέστειλεν εις το Νοσοκομείον και εκείθεν εις τα ανάκτορα του Πλούτωνος δύο ευγενείς υπάρξεις μαχομένας υπέρ της τιμής της πατρίδος των! Η Ευρώπη συνώμωσεν εναντίον μας, αλλά και η μήτηρ Ελλάς αποδιώκει την θυγατέραν της. Την κτυπά! Κτυπήσατέ μας!
Δεν θα υποκύψωμεν! Δεν θα μας πτοήσητε! Δεν μας θέλετε, αλλά διατί μας κτυπάτε; Τα στήθη τα Ηπειρωτικά είνε έτοιμα να δεχθούν τας σφαίρας των αδελφών των. Αλλά το αίμα των δικαίων θα πέση επί της κεφαλής των δημιουργών της φοβεράς τραγωδίας! Στήσατε τους θρόνους σας επί του αίματος! Σας το προσφέρομεν αλλά δεν υποκύπτομεν. Παρατασσόμεθα εις γραμμήν και αυτοκτονούμεν. Χορεύομεν τον χορόν του Ζαλόγγου αλλά δεν υποδουλώμεθα. Δεν θα δυνηθήτε να μας απογορεύσητε την ζωήν ούτε να μας αποτρέψητε να φωνάζωμεν:
Ζήτω η Αυτόνομος Ήπειρος!
ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΟΥΣ ΓΕΩΡΓΟΥΤΣΑΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΔΡΟΠΟΛΗΣ, ΕΞΙ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ;
(Άρθρο στην τρίτη σελίδα της ίδιας εφημερίδας)
ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΑΔΕΛΦΙΚΟΝ ΑΙΜΑ ΕΧΥΘΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΕΩΡΓΟΥΤΣΑΤΕΣ.
Φρικώδης, απαισία η είδησις της πρώτης αδελφοκτονίας. Σπαράσσει την Ελληνικήν ψυχήν το θλιβερόν άγγελμα της απαισίας τραγωδίας. Προχθές ο οπλαρχηγός κ. Κρομμύδας με τους υπ’ αυτόν άνδρας του διερχόμενος εκ των Γεωργουτσάτων εδέχθη την πρώτην επίθεσην εκ μέρους του Ελληνικού στρατού προσπαθούντος να κατάσχη ολίγα κιβώτια φυσιγγίων τα οποία στρατιώται της Αυτονόμου Πολιτείας είχον προ ημερών καταλείπει εκεί. Εις μάτην ο οπλαρχηγός κ. Κρομμύδας προσεπάθει να πείση τον ανθυπασπιστήν του στρατιωτικού σώματος να υποχωρύση. Αι συμβουλαί του πρώην Σωζοπόλεως απέβησαν εις μάτην. Η παρουσία δύο Ελλήνων δημοσιογράφων ελθόντων ίνα παρακολουθήσωσι τον Ηπειρωτικόν αγώνα δεν κατόρθωσε να αποτρέψη τον ανθυπασπιστήν από του να καταστή ο ήρως του δράμματος. Και η τραγωδία ήρξατο. Ο ανθυπασπιστής διατάσσει «πύρ» κατά του πλήθους. Εις ιερολοχίτης πίπτει καταγής νεκρός, δύο άλλοι πληγώνονται σοβαρώς και πέντε γυναίκες τρέξασαι εις βοήθειαν των ιερολοχιτών μολωπίζονται δια των υποκοπάνων των στρατιωτών και της κάνης του περιστρόφου του απαισίου ανθυπασπιστού.
Και τώρα πλανώνται εκείνοι οι τινές νομίζουν ότι η τραγωδία αυτή δεν θα έχη τας φρικώδεις συνεπείας της. Είνε μόνον ο πρόλογος της μαύρης τραγωδίας. Άς περιμένη ο Βενιζέλος και τον επίλογον τούτης. Ευρέθησαν άνθρωποι χαμηλοί και ευτελείς οίτινες ενόμιζον ότι ο Βορειοηπειρωτικός αγών είνε έργον της εν Αθήνας αντιπολιτεύσεως της κυβερνήσεως. Και κακοηθεστέρα, ατιμωτέρα εκμετάλλευσις του ζητήματος ουδέποτε άλλοτε παρετηρήθη. Οι Ηπειρώται ό,τι έπραξαν, πράττουν ή θα πράξουν αποβλέπει μόνον την ύπαρξίν των, την υπεράσπισιν της τιμής των, της ζωής των, της περιουσίας των την οποίαν η Ελληνική Κυβέρνησις δεν ηθέλησε να λάβη υπ’ όψιν. Εις τον κρημνόν εις τον οποίον άγεται ο Βενιζέλος ωρισμένως θα παρασύρη μετ’ αυτού ολόκληρον το Ελληνικόν σκάφος. Η Ελληνική κυβέρνησις κατόπιν της προχθεσινής τραγωδίας ίσταται χαμηλά εις την συνείδησιν των Πανηπειρωτών και των Πανελλήνων. Όργανον τυφλόν της Ιταλίας, Ιταλόφιλος προ της καθόδου του εις την Ελλάδα ο Βενιζέλος, εμπαθής και πείσμων εις τας αποφάσεις του γίγνεται υπαίτιος συμφορών ανεπανορθώτων, υπαίτιος φοβερού αιματοκυλίσματος μεταξύ αδελφών. Ιδού η πολιτική του. Θαυμάσατέτων σεις οι θιασώται του νέου Κοβούρ. Του αξίζει ο τίτλος του.
Αν θέλητε μοί χύνητε δάκρυα πρό του πρωτοφανούς δράματος του μη αναφερομένου εις τα χρονικά της νεωτέρας ιστορίας των εθνών. …«Εις τον κρημνόν εις τον οποίον άγεται ο Βενιζέλος ωρισμένως θα παρασύρη μετ’ αυτού ολόκληρον το Ελληνικόν σκάφος… Όργανον τυφλόν της Ιταλίας, Ιταλόφιλος προ της καθόδου του εις την Ελλάδα ο Βενιζέλος, εμπαθής και πείσμων εις τας αποφάσεις του γίγνεται υπαίτιος συμφορών ανεπανορθώτων, υπαίτιος φοβερού αιματοκυλίσματος μεταξύ αδελφών»…
Βάση των παραπάνω καταγγελιών είναι ξεκάθαρο, ότι η πατρίδα και ο αγώνας των Βορειοηπειρωτών είχαν εγκλωβιστεί μεταξύ δύο εχθρών. Του προς Βορά νεοσύστατου αλβανικού κράτους, το οποίο στα εδάφη της Βορείου Ηπείρου είχε αποκτήσει παράνομη νομιμοποίηση, και του προς Νότο ελληνικού κράτους, το οποίο είχε παραχωρήσει στην γείτονα τα 2/3 της ενιαίας Ηπείρου και του πληθυσμού της. Άλλο αν η μετέπειτα ιστορία των «νικητών» υιοθέτησε το σλόγκαν περί «Μεγάλων Δυνάμεων», ότι δήθεν ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να το πράξει, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα. Άλλη παρόμοια περίπτωση, όπου το ίδιο το έθνος σου να είχε τεμαχίσει το «ενιαίο» μιας πανάρχαιας ελληνικής γης και τα 2/3 μαζί με τους κατοίκους της, να τα έχει παραχωρήσει σε άλλη αλλοεθνή και αλλόθρησκη επικράτεια, ιστορικά δεν αναφέρεται.
Άλλο αν θα το επέβαλαν μετά από ήττα μιας πολεμικής σύγκρουσης, Ελλάδας-Αλβανίας, και άλλο αν η κυβέρνηση του ίδιου του έθνους σου επεδίωξε τον τεμαχισμό των πανάρχαιων εδαφών και την παραχώρησή τους σε αλλόθρησκους γείτονες, υπονομεύοντας και τον δίκαιο αγώνα του πληθυσμού αυτών των εδαφών. Αγώνας που πριν τον υπονομεύσει είχε στεφθεί δοξασμένος και είχε αποχτήσει ελληνική ταυτότητα, ενώ μετά την εκχώρηση των παραπάνω, ταυτότητα Αυτονομίας!
Ας ρίξουμε μια ματιά όμως, σε μερικά αποσπάσματα αθηναϊκών εφημερίδων της περιόδου, πριν την ανακήρυξη της Αυτονομίας και λίγες μέρες μετά, ασχέτως αν θεωρούνταν αντιβενιζελικές, καθώς υπήρχαν και οι βενιζελικές όπως η ΠΑΤΡΙΣ, η ΕΣΤΙΑ και το ΕΘΝΟΣ, οι οποίες «ευλογούσαν» τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
«ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» 7/2/14: «…ημείς ενδιαφερόμεθα αν θα επιτρέψη ένα Έθνος να γίνη ο σφαγιασμός 200.000 καθαρών Ελλήνων, αλλά και Ελληνοφρόνων Μωαμεθανών, αν θα υπάρξουν αξιωματικοί οίτινες θα αφοπλίσουν-που να τους κοπή το χέρι-αμυνομένους Ηπειρώτας γαλέταν και φυσίγγια...
«ΉΠΕΙΡΟΣ», 9/2/14: «…δίκαιος, ιερός, σταυροφορικός, θρησκευτικός ήρχισεν ο τετιμημένος ηπειρωτικός αγών. Εμπρός Ηπειρώται σώσατε την κινδυνεύουσαν Ήπειρόν μας. Ο Θεός είναι μαζί μας, ο Σταυρός μας σκέπει και το όπλον μας υπερασπίζει. Εις το όνομα όλων των ιερών και οσίων, θα νικήσομεν!»
«ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» 11/2/14: «…Ελληνικέ λαέ, σε εγέλασαν ή εγέλασες την συνείδησί σου όταν παρεδέχθης, ότι το χάσιμο της μισής Ηπείρου είναι ζήτημα λυπηρό μεν δι’ όλους μας, αλλά αφορά κυρίως τους Ηπειρώτας».
«ΑΘΗΝΑΙ» 12/2/14: …Αι «Αθήναι» (η εφημερίδα) από μηνών συνεβούλευον τους Ηπειρώτας των μερών εκείνων, όπως ζητούσωσι την απομάκρυνσιν της Ελληνικής κατοχής και ούτω ελεύθεροι αμυνθώσι τον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα. Και προσθέτει: «τα προσχήματα δια την αποπλάνησιν της δημοσίας γνώμης είναι δύο: η κραυγή του θριάμβου «εμείς δια της πολιτικής μας εδιπλασιάσαμε την Ελλάδα» και ο πένθιμος δήθεν ψίθυρος «τι ζητείτε, να τα βάλωμε με την Ευρώπη;» Δια τους Ηπειρώτας τα διπλά ταύτα προσχήματα δεν έχουν πλέον άλλην θέσιν, πλην της παραχωρουμένης εις την αποκαλυπτομένην χυδαίαν δημοκρατίαν».
«ΕΜΠΡΟΣ» 15/2/14: «…Εις ένα τόπον ένθα δεν υπάρχει ούτε νόμος, ούτε ασφάλεια, ούτε τάξις, ο ηγεμών παρέχει την διαβεβαίωσιν ότι θα εξασφαλίση τους άλλους, όταν δεν δύναται να εξασφαλίση τον εαυτόν του τον ίδιον (υπόψη την ηγεμονία του πρίγκιπα Βηδ). Πληροφορώντας δε τους αναγνώστες, ότι στον Αυλώνα κατεσχέθησαν προκηρύξεις, που απειλούσαν «σφαγάς εάν ανοιχθούν τα ελληνικά σχολεία εν Αλβανία», αναρωτιόταν, «ποίος ηγεμών και ποία κυβέρνησις θα θελήσει να αντιταχθεί εις τας εκδηλώσεις ταύτας της ανθελληνικής εχθρότητος;»
«ΗΠΕΙΡΟΣ» 16/2/14: «…Ημείς έχωμεν επιτέλους την κυβέρνησή μας (την Αυτόνομη Κυβέρνηση), θα αγωνισθώμεν και παρά ταύτης μόνον θα λάβωμεν διαταγάς. Μας εξέθεσαν επί δέκα μήνας, μας υπεσχέθησαν, μας εξηπάτησαν. Εξελαρυγγίσθημεν φωνάζοντες «Ζήτω η ένωσις», Περιεφρονήσαμεν τους χθεσινούς τυράννους μας, τους απεδοκιμάσαμε δια συλλαλητηρίων».
«ΕΜΠΡΟΣ» 16/2/14: ΄Στο κύριο άρθρο της. «…Έφθασαν σε Φλώρινα και Θεσσαλονίκη πολλοί πρόσφυγες από την Κορυτσά…Αλβανοί ένοπλοι με επικεφαλείς Ολλανδούς μπήκαν σήμερα στην Κορυτσά…Ο κ. Βενιζέλος περί αυτών των γεγονότων έχει πανηγυρική αντίληψη των πραγμάτων. Και θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι κοπάδι προβάτων που θα τα οδηγεί με το ραβδί…Η ελληνική κυβέρνηση έγινε χωροφύλακας της Αλβανίας, και βοηθός της Ευρώπης εναντίων των δικαίων των Βορειοηπειρωτών»…
«ΕΜΠΡΟΣ» 18/2/14: «…Πράγματι, εν τη αμφισβητουμένη Ηπείρω κατά την στιγμήν ταύτην, η Ελληνική Κυβέρνησις ουδέν εκπροσωπεί». Ο αποχωρήσας Ελληνικός στρατός και αν ήθελεν έτι διατασσόμενος να επανέλθη, θα ευρίσκετο απέναντι ενόπλου αντιστάσεως των κατοίκων, αποφασισμένων να διεκδικήσωσι μόνοι την ελευθερίαν των».
«ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ» 18/2/14: «…κύκλοι της Ρώμης είναι λίαν ανήσυχοι δια την στάσιν των Ηπειρωτών, την οποίαν δεν επερίμεναν να ιδούν τόσον ανδρικώς εκφραζομένην και μεθοδικώς παρασκευασθείσαν. Έτριβον εκ χαράς τας χείρας των οι διπλωμάται της Κονσούλτας δια την μεγάλην νίκην την οποίαν εκέρδισαν εις την Αλβανίαν Ελληνικήν γην, αλλ’ ελογάριασαν χωρίς τους Μητροπολίτας της Βορείου Ηπείρου, τον Ζωγράφον, τον καπετάν Σπυρομήλιον και προπάντων τον Ηπειρωτικόν λαόν. Καθ’ όλην την Ήπειρον, η σημαία της αυτονόμου αντικατέστησεν αυτήν του Ελληνικού Βασιλείου»
«ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» 28/2/14: «Από τώρα και εις το εξής, αι λέξεις ΕΘΝΟΣ και ΠΑΤΡΙΣ θα συμπίπτουν παρ’ ημίν με την έννοιαν του ΚΡΑΤΟΥΣ. Εκτός των ορίων του κράτους δεν θα υπάρχη ούτε πατρίς Ελληνική, ούτε Ελληνικόν Έθνος. Οι εις την Αλβανίαν, Σερβίαν και Βουλγαρίαν περιεχόμενοι ελληνικοί πληθυσμοί, οφείλουν να γίνουν καλοί Αλβανοί, Σέρβοι και Βούλγαροι πολίται, χωρίς να διασώζουν καν την προσωνυμίαν την Ελληνικήν, διότι το τοιούτον θα αντίκειται προς την εν οικείω κράτει αληθή θέσιν των…».
«ΑΘΗΝΑΙ» 1/Μαρτίου 14: «…ο Έλλην πρωθυπουργός θέλων να ικανοποιήση την φιλαρέσκειάν του της διεθνούς εκτιμήσεως, μετεβλήθη εις Αρβανίτη χωροφύλακα, διατάσσοντα στρατιώτας Έλληνας να καταπνίξωσι το κίνημα τούτο. Δύναται έκαστος να πράττη κατά βούλησιν, αλλ’ ουδείς έχει το δικαίωμα να ανταγωνίζεται ως εχθρός εναντίον αδελφών, αξιούντων όπως κανονίσωσι τα της ζωής αυτών».
Συμπεραίνοντας από τα αποσπάσματα των παραπάνω εφημερίδων, κυρίως για το τι λέει η «ΑΚΡΟΠΟΛΗ» στις 28/2 και η «ΑΘΗΝΑΙ» την πρώτη του Μάρτη (1914), για τον αναγνώστη δε χρειάζεται περαιτέρω σκέψη, ώστε να κατανοήσει το δράμα που βίωνε ο Βορειοηπειρώτης αντιμετωπίζοντας τον αλβανικό εθνικισμό, στόχος του οποίου ήταν να τον διώξει από τα πατρώα, ακόμα και σφαγιάζοντάς τον, αλλά και την εχθρότητα της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία τον ήθελε μεν στα πατρώα του, αλλά με αλβανική ταυτότητα και βήμα-βήμα με αλβανική συνείδηση. Η φιλαρέσκεια του τότε πρωθυπουργού, αν και ασήμαντος ο ίσκιος μου να τον θεωρήσω αιμοχαρή, καμιά σημασία για την χωρίς τέλος ροή του αίματος των Βορειοηπειρωτών! Ο πρωθυπουργός, ο οποίος ως Κρητικός, ίσως πίστευε ότι αλλάζοντας την ταυτότητα και την εθνική συνείδηση των Βορειοηπειρωτών θα ήταν εύκολο να καταχωνιαστεί και η «ένδοξη ιστορία τους» στον αγώνα του 1821! Μήπως δε γνώριζε ότι το 1828 στο Φραγκοκαστέλλο της Κρήτης, είχαν θυσιαστεί 338 Άνω Ηπειρώτες για την απελευθέρωσή της; Αν ήταν γέννημα της Κρήτης, όπως αναρωτήθηκα και κάπου πιο πάνω!
Όσο για τις αθηναϊκές εφημερίδες, αυτό που έχω να πω είναι ότι: Επειδή εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε επικοινωνία με τις περιοχές μας, καθώς το οδικό δίχτυο ήταν δύσκολο, δεν υπήρχαν ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, εκτός του πλήρη αποκλεισμού από την ελληνική κυβέρνηση, πιθανό οι κραυγές διαμαρτυρίας των ομογενών της Αθήνας και των ελλήνων γενικότερα, δεν έφταναν στα αυτιά των Αυτονομιστών. Άλλο αν και οι διαμαρτυρίες τους αιωρούνταν, καθώς εξαίρεση των ομογενών που αντιδρούσαν σφοδρά, η κοινή γνώμη δεν κατόρθωσε να εγερθεί επαναστατικά εναντίον της κυβέρνησης! Οπότε και ο πρωθυπουργός με τις φιλοβενιζελικές εφημερίδες, ισορροπούσε τα κατηγορώ της κοινής γνώμης, μάλλον βέβαιος ότι η πλάστιγγα θα έγερνε υπέρ του καθησύχαζε τις Μ. Δυνάμεις, με το «θα γίνει αυτό που έχω προαποφασίσει και σας έχω υποσχεθεί»! Αν δικαιούμαι λοιπόν να τον θεωρώ «αιμοχαρή πρωθυπουργό», ομολογώ ότι δεν λογάριασε ούτε το αίμα των εθελοντών από τον ελλαδικό χώρο, των στρατιωτών που λιποταχτούσαν και εντάσσονταν στις αυτονομικές δυνάμεις, των φοιτητών κ.λ.π.!
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Τ. Λαχανά «Φάκελος Βορείου Ηπείρου και…»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών