.png)
Γράφει ο Τηλέμαχος Λαχανάς
Ενημερωμένος ότι στις 30 Ιουλίου του 2000 ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος θα επισκέπτονταν την Δρόβιανη κανόνισα να είμαι παρών, καθώς στην Δρόβιανη εκτός του «τέμπλου την εκκλησιάς του Αγίου Νικολάου» υπήρχαν και άλλα διατηρητέα μνημεία, όπως τα «Πηγάδια της Δρόβιανης», εξώπορτες κατοικιών και κάποιες κατοικίες! Δεν πρόλαβα όμως να ασχοληθώ με τα μνημεία, καθώς βρήκα πολλούς χωριανούς και γνώριμους που περίμεναν. Τελικά το ελικόπτερο εμφανίστηκε στον ορίζοντα και αφού έκανε κάποιους κύκλους πάνω από το χωριό, όλοι προσηλωμένοι στην προσγείωση. Άραγε ποιες θα ήταν οι εντυπώσεις του για το χωριό, το οποίο είχε επισκεφτεί και είχε ευλογήσει ο Άγιο Κοσμάς ο Αιτωλός;
Όταν το ελικόπτερο προσγειώθηκε, ενώ οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα, εκείνος κατεβαίνοντας πάτησε με το πόδι του τα ευλογημένα χώματα που είχε πατήσει και ευλογήσει ο Άγιο Κοσμάς. Αφού συνεχάρη τους παρευρισκόμενους, περπάτησε και αυτός προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, όπως είχε περπατήσει και ο Άγιος και ευλόγησε και αυτός τα άγια χώματα της Δρόβιανης, όπως τα είχε ευλογήσει και ο Άγιο Κοσμάς!
Έτοιμο και το καλωσόρισμα από τον Πρόεδρο του χωριού, αείμνηστο Παύλο Ζώτο, φίλος μου από τα θρανία του Εφτατάξιου σχολείου του Βουλιαρατιού,. «Ο Θεός, Άγιε πατέρα, σας έστειλε στην Δρόβιανή μας, στην ξεχασμένη Δρόβιανη «από τους μεν και τους δε»! Ήρθατε στην Δρόβιανη όπου είχε έρθει και ευλογήσει ο Άγιο Κοσμάς, αν και τότε όχι να την προλάβει από τυχών εξισλαμισμό, καθώς ήξερε ότι οι προπάπποι μας, ως απόγονοι της πανάρχαιας Ηπειρωτικής φυλής, θα αντιστέκονταν μέχρι εσχάτως. Εκείνος ήρθε στο χωριό μας και άνοιξε το πρώτο ελληνικό σχολείο, μετέτρεψε την Δρόβιανη σε φυτώριο που διδάχτηκαν επιφανείς άνδρες, όπως λόγιοι, επιστήμονες και πατριώτες, οι οποίοι όπου και αν βρέθηκαν συνέβαλαν για το λυτρωμό και την αναγέννηση ολόκληρου του έθνους μας.
Αλλά ήρθε καιρός που αυτή η πανέμορφη Δρόβιανη, πλαισιωμένη από βουνά και δάση και στολισμένη από παντός είδους καρποφόρα, με τα πολλά αρχοντικά, τις 15 εκκλησίες και τα φημισμένα πηγάδια της, αιμορραγεί καθώς ερημώνεται, χάνει την φύτρα της και ξηραίνονται οι ρίζες της!
Τότε ο αείμνηστος Μακαριότατος, αν και ήρθε να γιάνει τον πόνο των πονεμένων, τον πόνο των ολίγων πιστών με τα μελαγχολικά πρόσωπα που παρέμειναν να κρατήσουν τα σπίτια τους ανοιχτά, μήπως μια μέρα επαναπατριστούν και τα σπλάχνα από τα σπλάχνα τους, έδειξε ότι πόνεσε εκ βάθους της ψυχής του. Πράγματι βρήκε την Δρόβιανη να αδειάζει, όπως άδειαζε και όλος ο χώρος, αλλά σαν να διαπίστωσε ότι εφαρμόζονταν στρατηγική ξεριζωμού, και όχι μόνο στην Δρόβιανη! Τότε έτρεξε στην Λιβαδειά, στο Δερμίσι, στον ορεινό Θεολόγο, στο Μεσοπόταμο, έτρεξε στα χωριά της Δρόπολης και του Πωγωνίου για να σταματήσει αυτή την αιμορραγία, συνέχισε να ενθαρρύνει τους κατοίκους των Κοινοτήτων, που άλλοι δίσταζαν να το πράξουν! «Αντέξτε αδέρφια, μη απογοητεύεστε, συμφιλιωθείτε και γίνετε ένα σώμα, είστε πολλοί, σύντομα θα γυρίσουν και πολλοί, καθώς έχετε το Θεό μαζί σας»! Έτρεξε και πρόσφερε όχι μόνο για εκκλησίες αλλά και για δρόμους, για πόσιμο νερό, για φως, για υγειονομικά κέντρα κ.α., έτρεξε και πρόσφερε τον οβολό που περίσσευε από δωρεές πιστών και ιδρυμάτων, ανά τον κόσμο!
Τα λόγια του, όπως οι διδαχές του Αγίου Κοσμά! «Να παραμείνετε εδώ, να γεμίσει και πάλι ο τόπος σας, όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν» κ.λ.π. κ.λ.π! Τελικά ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος ζήτησε από τον πρόεδρο του χωριού, πως μπορούσε να βοηθήσει, ώστε να σταματούσε η αιμορραγία του ξεριζωμού. Ο πρόεδρος του ζήτησε τον δρόμο από την πλευρά της Μπίστριτσας, αλλά και δρόμο που θα ένωνε το χωριό με την οδό που αναμένονταν να ανοιχτεί, Λεσινίτσα-Κρα, μέχρι την στροφή προς το τελωνείο της Κακαβιάς. Ενδιαφέρθηκε για το κόστος αυτής της οδού και ο πρόεδρος, γνωρίζοντας ότι εγώ είχα κάνει την προμελέτη, με φώναξε για διευκρινήσεις. Ο αείμνηστος, περίεργος για την συνάντηση, αφού ενημερώθηκε για το κόστος υποσχέθηκε στον πρόεδρο 20.000.000 δραχμές και μια μπουλντόζα για όσο χρειαστεί, για τον δρόμο από την πλευρά της Μπίστριτσας, ενώ για τον δεύτερο είπε ότι μπορεί να συνδράμει για αγροτικό δρόμο και όχι για δημόσια οδό, γεγονός που και οι δύο υποσχέσεις πραγματοποιήθηκαν. Αυτός ήταν ο αείμνηστος Αναστάσιος, παρόν σε ανέγερση νέων εκκλησιών, όπως στην πόλη των Αγίων Σαράντα, στα Εξαμίλια, στην Λιβαδειά και δεν έχω υπόψη μου που αλλού, παρόν στην αναστήλωση της Μονής Αγίου Γεωργίου στο Δέμα προς τα Εξαμίλια, παρόν σε δρόμους και για την εξασφάλιση πόσιμου νερού, πανταχού παρόν!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών