ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ-ΤΙΡΑΝΩΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε.Μ, ΑΛΛΑ Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΚΕΤΟΥ ΚΟΤΖΙΑ 2016
Οι παρατεταμένες φιλοφρονήσεις Ράμα προς Μητσοτάκη στην κηδεία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου στα Τίρανα, το πράσινο φως χωρίς αστερίσκους του Μητσοτάκη στην πορεία Ράμα προς Βρυξέλες, η καλλιέργεια κλίματος αναθέρμανσης των σχέσεων μεταξύ Αθήνας και Τιράνων, με σημείο αναφοράς τον «έμπρακτο» σεβασμό των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο προσπάθεια επαναφοράς με νέα συσκευασία του γνωστού πακέτου Κοτζιά, 2016. Εκείνο απέτυχε, αλλά επιβεβαίωσε ότι σε όλες τις ελληνοαλβανικές πολιτικές και εθνικές αναμετρήσεις από τότε που ιδρύθηκε το αλβανικό κράτος μέχρι σήμερα, η Ελλάδα αν δεν βγήκε ηττημένη, κατάφερε με δυσκολία να τηρήσει σε προσχήματα τα συμφέροντά της. Στην ίδια πορεία και λογική βρίσκεται τώρα και η ξόφληση του Ελληνισμού στην Αλβανία.
Το όλο σκηνικό, σε ενημέρωση, αλλά και ως ανάγκη προετοιμασίας της κοινής γνώμης, προβάλλει μεταξύ άλλων, συμπυκνωμένο πρόσφατο άρθρο «εθνικής εξωτερικής πολιτικής» σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα της Αθήνας, το οποίο «εντελώς περιστασιακά», έτυχε ιδιαίτερης απήχησης στην αλβανική κοινή γνώμη. (Όπως και το πακέτο Κοτζιά, το οποίο τμήματα στην αλβανική πλευρά γνώριζαν πριν από τον Έλληνα Υπουργό ).
ΤΟ ΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΚΟΤΖΙΑ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Το πακέτο του πρώην Έλληνα ΥΠΕΞ αναφερότανε στη λύση όλων των ιστορικών εκκρεμοτήτων που ισχυρίζεται η Αλβανία προς Ελλάδα, ενώ η Αθήνα είχε ως προϋπόθεση τη λύση της ΑΟΖ στο Ιόνιο με όποιο τίμημα, αλλά που έκρυβε «με την ανάγκη σεβασμού» των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Αλβανίας. Το πακέτο καταρτίστηκε από συμβούλους του τότε ΥΠΕΞ, μέρος των οποίων βρίσκονται κοντά και στη σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ήταν εξαρχής γνωστό στα Τίρανα απ΄ όπου αντλούνταν προτάσεις και ιδέες. Απέτυχε διότι ενώ η Αθήνα τα έδινε όλα με αντάλλαγμα την ΑΟΖ, τα Τίρανα δεν ήθελαν ουσιαστικά τίποτε, αρκεί να εμπόδιζαν την ΑΟΖ.
Τώρα οι ισορροπίες διαφέρουν κάπως, διότι τα Τίρανα θέλουν να κάμψουν κάθε δυνατό εμπόδιο της Αθήνας στην Ευρωπαϊκή τους πορεία, όταν το θέμα της ΑΟΖ έχει εισέλθει για τα αλβανικά δεδομένα σε λαβύρινθο εμποδίων. Η μόνη αδιαλλαξία από τότε αφοράει την φάρσα σχετικά με τον σεβασμό των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Αλβανίας.
Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΩΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟ ΑΛΛΟΘΙ
Για την εκκίνηση της διαδικασίας αναθέρμανσης των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, χρησιμοποιείται ως δικαιολογία «η δέσμευση» Ράμα «για έμπρακτο σεβασμό», όπως αφήνει να εννοηθεί η Αθήνα και σιωπούν τα Τίρανα, των δικαιωμάτων της Ε.Ε. Μειονότητας. Τα στοιχεία που φαίνεται ότι επικαλείται η Αθήνα, έχοντας, όπως διαρρέει και το «ΟΚ» των εκπροσώπων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού (δεν υπάρχει διαφάνεια σε ποιους αναφέρονται), είναι απατηλά και βεβαίως αναποτελεσματικά. Όλα δείχνουν ότι η φαινομενική αναδίπλωση των Τιράνων προς την κατεύθυνση αυτή, είναι απαραίτητη εφόσον με το πρόσχημα της παραβίασης αυτών των δικαιωμάτων, έστω και ως ταύτισή τους με την υπόθεση Μπελέρη, ήρθε η τελευταία επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
ΑΟΖ- ΑΘΗΝΑ , ΤΙΡΑΝΑ, ΑΓΚΥΡΑ
Για την Αθήνα η επίλυση του θέματος της ΑΟΖ με την Αλβανία, με την προϋπόθεση δημιουργίας και νέου προηγουμένου της Ελλάδας όπως με άλλες μεσογειακές χώρες, έχει το βάρος πρόκλησης της Άγκυρας για παρόμοια θέματα, κυρίως στο Αιγαίο. Η Αθήνα ωστόσο δείχνει να μη καταλαβαίνει ότι το 15χρονο περίπαιγμα Ράμα στο θέμα της ΑΟΖ Ελλάδας-Αλβανίας στο Ιόνιο, αποτελεί ερντογανική προέκταση. Από τις διαρρεύσεις προκύπτει ότι, με αφορμή την αναθέρμανση των διαπραγματεύσεων για την ΑΟΖ στο Ιόνιο, ο Ράμα θα επιδιώξει να αποσπάσει από τον Μητσοτάκη, χωρίς να δώσει τίποτε, (εφόσον, όπως πιο κάτω θα δούμε, δεν υφίσταται καμιά αλλαγή στα δικαιώματα του Ελληνισμού της Αλβανίας) συν τη στήριξη της Αθήνας για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας στην Ε. Ένωση, την ελληνική δέσμευση για την ένταξη τουλάχιστον σε ατζέντα διαπραγμάτευσης του «Τσάμικου», της άρσης του εμπολέμου, της επίλυσης του συνταξιοδοτικού και του εκπαιδευτικού των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, ή και άλλα θέματα που θα αξιοποιηθούν στο μέλλον από τα Τίρανα, αν όχι από τον Ράμα, την προοπτική των οποίων μήνυσε ο Ράμα στις ομιλίες του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ «Β» ΤΩΝ ΤΙΡΑΝΩΝ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΖ
Στην πλευρά των Τιράνων είναι κατά καιρούς αναγνώσιμο και ένα σχέδιο «Β». Σχετίζεται με την πιθανή θετική έκβαση στη χάραξη της ΑΟΖ. Ανάμεσα στις γραμμές διαφαίνεται ότι ενδεχόμενη χάραξη της ΑΟΖ, συν των τουρκικών συμφερόντων, θα φέρει παράλληλα, ως λογική και ως αίτημα των Τιράνων και την αναγνώριση των χερσαίων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών, κάτι το οποίο η Αθήνα όλων των κυβερνήσεων μέχρι τώρα, τουλάχιστον de jure έχει αποφύγει. Από την άλλη η ταύτιση του πολιτικού στάτους των Ελλήνων στην Αλβανία ως εθνική μειονότητα, με το στάτους των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, δυσκολεύει ιδιαίτερα τη θέση της πρώτης, διότι στο εξής, ενώ η Ε.Ε. Μειονότητα είναι υπό συρρίκνωση, τα δικαιώματά της θα διεκδικούνται σε πλαίσιο αμοιβαιότητας με τους πολυπληθείς Αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα. Επίσης, η συνεχούς απερίσκεπτη έκθεση από την Αθήνα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία ως αντίβαρο των σχέσεων με την Αλβανία, μετατρέπει τον εδώ Ελληνισμό σε αλεξικέραυνο του αλβανικού εθνικισμού ως ανθελληνισμού, θέτοντάς τον στο περιθώριο και απονευρωμένο.
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΠΕΔΟΥΚΛΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΕ ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΟ ΜΕΣΟ ΜΕ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ
Η είδηση για δήθεν επίτευξη συγκεκριμένων μέτρων σεβασμού των δικαιωμάτων του Ελληνισμού στην Αλβανία αποτελεί, θα λέγαμε τον μανδύα κάλυψης της πραγματικής ατζέντας στην αναμενόμενη προσέγγιση Αθήνας-Τιράνων
Οι εξελίξεις ωστόσο επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά ότι η Αθήνα βλέπει τον Ελληνισμό στην Αλβανία ως πεδούκλι στα πόδια της από το οποίο πρέπει να απαλλαχτεί, (υπό την έννοια ότι η Αθήνα βλέπει στην πραγματική προστασία του Ελληνισμού στην Αλβανία τους κινδύνους αμοιβαιοτήτων από τρίτους σε βάρος της), που σημαίνει ότι ο Ελληνισμός της Αλβανίας πρέπει ουσιαστικά να βγει από τη μέση. Ιδού και οι λόγοι συντήρησης από την Αθήνα ηγεσιών του που εξυπηρετούν το σκοπό αυτό συμπράττοντας ταυτόχρονα με τα Τίρανα. Ταυτόχρονα, η Αθήνα βρίσκει τον Ελληνισμό, χρήσιμο, ως ανταλλάξιμο μέσο στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, (όχι το διαπραγματευτικό χαρτί βαρύνουσας, ή στρατηγικής σημασίας) υπό το γνωστό σχήμα. Όποτε η Αθήνα δυσκολεύετε να βρει λύση σε κάποιο θέμα με την Αλβανία, προβάλλει «σθεναρά» ως μέσο πίεσης την ανάγκη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Αλβανίας. Μόλις το ξεπεράσει αφήνει στο περιθώριο της τυπικότητας τον Ελληνισμό αυτό και τα δικαιώματά του.
Για την Αθήνα, μετράει τόσο πολύ η ανάγκη «απαλλαγής από το πεδούκλι» των Βορειοηπειρωτών που την αναγκάζει να αδιαφορεί και να μειοδοτεί για το γεγονός ότι η άσκοπη και άστοχη αντιμετώπιση του Ελληνισμού της Αλβανίας ως «ανταλλάξιμου μέσου», εξασθενίζουν τον Ελληνισμό στην Αλβανία, μαζί με την ίδια την διαπραγματευτική ικανότητα της Αθήνας με την Αλβανία. Τόσο το χειρότερο όταν η Αθήνα δεν έχει άλλο τέτοιο σημαντικό χαρτί με την Αλβανία και στα Βαλκάνια, (στρατηγικού παράγοντα για ένα σοβαρό κράτος στην άσκηση εθνικής εξωτερικής πολιτικής).
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών