Μια πρόταση που θα είχε περάσει ως αστείο, αν δεν αντιπροσώπευε την τυπική αλαζονεία ενός ανθρώπου που βρήκε το κόμμα εξυψωμένο και το μετέτρεψε σε μια προσωπική πελατειακή οργάνωση, όπου ούτε η ιδεολογία, ούτε η ηθική, ούτε η αξιοπρεπής εκπροσώπηση επιβιώνουν.
Είναι γεγονός ότι μετά την αλλαγή του 1991, το Σοσιαλιστικό Κόμμα πέρασε μια δύσκολη μεταβατική φάση, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έως το 2005, ηγήθηκαν προσωπικότητες από τον ακαδημαϊκό, πολιτιστικό και πολιτικό χώρο, οι οποίες το εδραίωσαν ως μια σοβαρή δύναμη με ευρωπαϊκή ταυτότητα.
Τα ονόματα που ηγήθηκαν του ΣΚ – Φάτος Νάνο, Ντρίτερο Αγκόλι, Σερβέτ Πέλουμπι, Ετ'χεμ Ρούκα, Άρτα Ντάντε, Ερμελίντα Μέξι, Σαμπίτ Μπρόκαϊ, Μόικομ Ζέκο, Σπάρτακ Πότσι, Λουάν Ράμα, Άρμπεν Μαλάι και πολλοί άλλοι – ήταν προσωπικότητες με πνευματικό προφίλ, μορφωμένες, με θεσμική ηθική και επαγγελματική αυθεντία.
Αυτό ήταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα που ο Έντι Ράμα βρήκε έτοιμο, χτισμένο με θυσίες, ανατραφέν με κοινωνικό ιδεαλισμό και ένα ευρωπαϊκό όραμα.
Από το 2005, όταν ο Έντι Ράμα ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος μέσω πονηριών, ξεκίνησε η συστηματική εκκαθάριση των καθηγητών και η αντικατάστασή τους με δουλοπρεπείς, πελάτες, διακινητές, λειτουργικά αναλφάβητους και ενοχοποιημένα ονόματα.
Αντί για σεβαστούς πρώην υπουργούς και βουλευτές, ο Ράμα γέμισε το κόμμα και την κυβέρνηση με ανθρώπους όπως οι Έντρι Φούγκα, Τσνγκιέλ Αγκάτσι, Μπλένταρ Τσούτσι, Έντουαρντ Σαλέσι, Μιρέλα Κουμπάρο, Ρακίπ Σούλι, Έλβις Ρόσι, Ακίφ Ρακίπι, Τέρμετ Πέτσι, Αγκίμ Καϊμάκου, και μια συλλογή από χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν την αλαζονεία, τη διαφθορά και τις διασυνδέσεις με τον υπόκοσμο.
Απογύμνωσε το κόμμα από το πρόγραμμα και την ιδεολογία του, το απογύμνωσε από σοσιαλδημοκρατικές αξίες και το μετέτρεψε σε εργαλείο απόλυτης εξουσίας, όπου κάθε λήψη αποφάσεων περνάει από το αξίωμά του.
Αν το προ του 2005 ΣΚ ήταν «πορνείο», όπως λέει ο Ράμα, τότε πρέπει να εξηγήσει γιατί το κληρονόμησε και το χρησιμοποίησε για να έρθει στην εξουσία, και γιατί το γέμισε με τις πιο σκοτεινές και συμβιβασμένες προσωπικότητες της αλβανικής πολιτικής.
Στην πραγματικότητα, αν υπάρχει κάποια στιγμή όπου το ΣΚ μετατράπηκε σε μια οργάνωση με αμφίβολη σύνθεση, αυτή ξεκινά με την εισαγωγή του ίδιου του Έντι Ράμα στο κόμμα και τη σταδιακή κατάληψη δομών: από το Υπουργείο Πολιτισμού, μέχρι τον Δήμο Τιράνων και στη συνέχεια στην ηγεσία του ΣΚ.
Τότε ξεκίνησε η πραγματική πορνεία αυτού του κόμματος, όπου η υπακοή στον ηγέτη έγινε πιο σημαντική από την αξιοκρατία, η δουλοπρέπεια περισσότερο από τις ιδέες και η μετριότητα περισσότερο από την εξειδίκευση.
Είναι καιρός οι πραγματικές προσωπικότητες της αλβανικής αριστεράς να μην σιωπούν πλέον μπροστά σε αυτή τη συλλογική προσβολή. Ο Έντι Ράμα δεν μπορεί να προσβάλλει δημόσια μια ολόκληρη γενιά προσωπικοτήτων που διαμόρφωσαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα ως ευρωπαϊκό κόμμα, ενώ ο ίδιος το έχει υποβιβάσει σε έναν οργανισμό χωρίς διάλογο, χωρίς αξίες και χωρίς πυξίδα.
Επειδή το ερώτημα είναι απλό:
Ποιος είναι ο «οίκος ανοχής» - το ΣΚ των λογίων και των ανθρώπων με ακεραιότητα, ή αυτός που κυβερνά σήμερα το αφεντικό και η εγκληματική πελατεία του;
Τα ονόματα που ηγήθηκαν του ΣΚ – Φάτος Νάνο, Ντρίτερο Αγκόλι, Σερβέτ Πέλουμπι, Ετ'χεμ Ρούκα, Άρτα Ντάντε, Ερμελίντα Μέξι, Σαμπίτ Μπρόκαϊ, Μόικομ Ζέκο, Σπάρτακ Πότσι, Λουάν Ράμα, Άρμπεν Μαλάι και πολλοί άλλοι – ήταν προσωπικότητες με πνευματικό προφίλ, μορφωμένες, με θεσμική ηθική και επαγγελματική αυθεντία.
Αυτό ήταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα που ο Έντι Ράμα βρήκε έτοιμο, χτισμένο με θυσίες, ανατραφέν με κοινωνικό ιδεαλισμό και ένα ευρωπαϊκό όραμα.
Από το 2005, όταν ο Έντι Ράμα ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος μέσω πονηριών, ξεκίνησε η συστηματική εκκαθάριση των καθηγητών και η αντικατάστασή τους με δουλοπρεπείς, πελάτες, διακινητές, λειτουργικά αναλφάβητους και ενοχοποιημένα ονόματα.
Αντί για σεβαστούς πρώην υπουργούς και βουλευτές, ο Ράμα γέμισε το κόμμα και την κυβέρνηση με ανθρώπους όπως οι Έντρι Φούγκα, Τσνγκιέλ Αγκάτσι, Μπλένταρ Τσούτσι, Έντουαρντ Σαλέσι, Μιρέλα Κουμπάρο, Ρακίπ Σούλι, Έλβις Ρόσι, Ακίφ Ρακίπι, Τέρμετ Πέτσι, Αγκίμ Καϊμάκου, και μια συλλογή από χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν την αλαζονεία, τη διαφθορά και τις διασυνδέσεις με τον υπόκοσμο.
Απογύμνωσε το κόμμα από το πρόγραμμα και την ιδεολογία του, το απογύμνωσε από σοσιαλδημοκρατικές αξίες και το μετέτρεψε σε εργαλείο απόλυτης εξουσίας, όπου κάθε λήψη αποφάσεων περνάει από το αξίωμά του.
Αν το προ του 2005 ΣΚ ήταν «πορνείο», όπως λέει ο Ράμα, τότε πρέπει να εξηγήσει γιατί το κληρονόμησε και το χρησιμοποίησε για να έρθει στην εξουσία, και γιατί το γέμισε με τις πιο σκοτεινές και συμβιβασμένες προσωπικότητες της αλβανικής πολιτικής.
Στην πραγματικότητα, αν υπάρχει κάποια στιγμή όπου το ΣΚ μετατράπηκε σε μια οργάνωση με αμφίβολη σύνθεση, αυτή ξεκινά με την εισαγωγή του ίδιου του Έντι Ράμα στο κόμμα και τη σταδιακή κατάληψη δομών: από το Υπουργείο Πολιτισμού, μέχρι τον Δήμο Τιράνων και στη συνέχεια στην ηγεσία του ΣΚ.
Τότε ξεκίνησε η πραγματική πορνεία αυτού του κόμματος, όπου η υπακοή στον ηγέτη έγινε πιο σημαντική από την αξιοκρατία, η δουλοπρέπεια περισσότερο από τις ιδέες και η μετριότητα περισσότερο από την εξειδίκευση.
Είναι καιρός οι πραγματικές προσωπικότητες της αλβανικής αριστεράς να μην σιωπούν πλέον μπροστά σε αυτή τη συλλογική προσβολή. Ο Έντι Ράμα δεν μπορεί να προσβάλλει δημόσια μια ολόκληρη γενιά προσωπικοτήτων που διαμόρφωσαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα ως ευρωπαϊκό κόμμα, ενώ ο ίδιος το έχει υποβιβάσει σε έναν οργανισμό χωρίς διάλογο, χωρίς αξίες και χωρίς πυξίδα.
Επειδή το ερώτημα είναι απλό:
Ποιος είναι ο «οίκος ανοχής» - το ΣΚ των λογίων και των ανθρώπων με ακεραιότητα, ή αυτός που κυβερνά σήμερα το αφεντικό και η εγκληματική πελατεία του;
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών