Με έντονες διακυμάνσεις εμφανίζεται η συχνότητα των διαζυγίων στους δήμους της χώρας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Απογραφής του 2023. Τα στοιχεία αναδεικνύουν ένα φαινόμενο με ισχυρές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές ρίζες, το οποίο διαφοροποιείται αισθητά ανά περιοχή.
Στην κορυφή της λίστας των διαζυγίων βρίσκεται ο Δήμος Φοινίκης με σχεδόν 26 διαζύγια ανά 1.000 κατοίκους. Αντίθετα, στον Δήμο Χας καταγράφεται ο χαμηλότερος δείκτης, με μόλις 2,9. Ο εθνικός μέσος όρος κυμαίνεται μεταξύ 11 και 12 διαζυγίων ανά 1.000 κατοίκους, ενώ συνολικά 28 δήμοι τον ξεπερνούν.
Τα υψηλότερα ποσοστά εντοπίζονται κυρίως στον Νότο και σε τουριστικά αστικά κέντρα, όπως οι δήμοι Αγίων Σαράντα, Δελβίνου, Κορυτσάς και Δρόπολης, που καταγράφουν επίσης ποσοστά άνω των 22 διαζυγίων ανά 1.000 κατοίκους.
Οι περιοχές με έντονη μετανάστευση παρουσιάζουν υψηλότερη συχνότητα διαζυγίων. Πολλές οικογένειες ζουν επί χρόνια σε καθεστώς χωρισμού, γεγονός που εντείνει την αποξένωση. Παράλληλα, η εποχιακή τουριστική δραστηριότητα δημιουργεί ασταθείς κοινωνικές συνθήκες, που συχνά καταλήγουν σε ρήξεις.
Στον αντίποδα, οι δήμοι του Βορρά διατηρούν χαμηλά ποσοστά διαζυγίων. Πέρα από τον Χας, οι δήμοι Πούστετς (4,3) και Κλος (5,3) επιβεβαιώνουν τη διατήρηση παραδοσιακών οικογενειακών αξιών. Η στενή κοινωνική συνοχή και η ισχυρή επιρροή των τοπικών εθίμων φαίνεται πως λειτουργούν αποτρεπτικά για τη διάλυση του γάμου.
Οι μεγάλες πόλεις, όπως τα Τίρανα (17,6 διαζύγια/1.000 κατοίκους), το Δυρράχιο (15,8) και το Φιέρι (15,5), κινούνται λίγο πάνω από τον εθνικό μέσο όρο. Οι αστικές δυναμικές, η αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας και η αλλαγή στις σχέσεις των δύο φύλων επηρεάζουν άμεσα τη σταθερότητα των γάμων.
Το διαζύγιο δεν είναι μόνο μια προσωπική απόφαση – έχει σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Η απώλεια του κοινού εισοδήματος πλήττει ιδιαίτερα τις γυναίκες, ενώ οι μονογονεϊκές οικογένειες συχνά ζουν σε καθεστώς οικονομικής επισφάλειας.
Η διαδικασία του διαζυγίου συνεπάγεται και σημαντικά κόστη – από δικαστικά έξοδα μέχρι την κατανομή περιουσιακών στοιχείων. Επιπλέον, οι έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά διαζευγμένων γονιών παρουσιάζουν πιο συχνά μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα συγκέντρωσης και αυξημένο κίνδυνο παραβατικής συμπεριφοράς.
Η ανάγκη για στοχευμένες κοινωνικές πολιτικές είναι πλέον επιτακτική. Νομική, ψυχολογική και οικονομική στήριξη πρέπει να προσφέρεται ειδικά σε περιοχές που επηρεάζονται έντονα από μετανάστευση ή τουριστική αστάθεια.
Στην κορυφή της λίστας των διαζυγίων βρίσκεται ο Δήμος Φοινίκης με σχεδόν 26 διαζύγια ανά 1.000 κατοίκους. Αντίθετα, στον Δήμο Χας καταγράφεται ο χαμηλότερος δείκτης, με μόλις 2,9. Ο εθνικός μέσος όρος κυμαίνεται μεταξύ 11 και 12 διαζυγίων ανά 1.000 κατοίκους, ενώ συνολικά 28 δήμοι τον ξεπερνούν.
Τα υψηλότερα ποσοστά εντοπίζονται κυρίως στον Νότο και σε τουριστικά αστικά κέντρα, όπως οι δήμοι Αγίων Σαράντα, Δελβίνου, Κορυτσάς και Δρόπολης, που καταγράφουν επίσης ποσοστά άνω των 22 διαζυγίων ανά 1.000 κατοίκους.
Οι περιοχές με έντονη μετανάστευση παρουσιάζουν υψηλότερη συχνότητα διαζυγίων. Πολλές οικογένειες ζουν επί χρόνια σε καθεστώς χωρισμού, γεγονός που εντείνει την αποξένωση. Παράλληλα, η εποχιακή τουριστική δραστηριότητα δημιουργεί ασταθείς κοινωνικές συνθήκες, που συχνά καταλήγουν σε ρήξεις.
Στον αντίποδα, οι δήμοι του Βορρά διατηρούν χαμηλά ποσοστά διαζυγίων. Πέρα από τον Χας, οι δήμοι Πούστετς (4,3) και Κλος (5,3) επιβεβαιώνουν τη διατήρηση παραδοσιακών οικογενειακών αξιών. Η στενή κοινωνική συνοχή και η ισχυρή επιρροή των τοπικών εθίμων φαίνεται πως λειτουργούν αποτρεπτικά για τη διάλυση του γάμου.
Οι μεγάλες πόλεις, όπως τα Τίρανα (17,6 διαζύγια/1.000 κατοίκους), το Δυρράχιο (15,8) και το Φιέρι (15,5), κινούνται λίγο πάνω από τον εθνικό μέσο όρο. Οι αστικές δυναμικές, η αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας και η αλλαγή στις σχέσεις των δύο φύλων επηρεάζουν άμεσα τη σταθερότητα των γάμων.
Το διαζύγιο δεν είναι μόνο μια προσωπική απόφαση – έχει σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Η απώλεια του κοινού εισοδήματος πλήττει ιδιαίτερα τις γυναίκες, ενώ οι μονογονεϊκές οικογένειες συχνά ζουν σε καθεστώς οικονομικής επισφάλειας.
Η διαδικασία του διαζυγίου συνεπάγεται και σημαντικά κόστη – από δικαστικά έξοδα μέχρι την κατανομή περιουσιακών στοιχείων. Επιπλέον, οι έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά διαζευγμένων γονιών παρουσιάζουν πιο συχνά μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα συγκέντρωσης και αυξημένο κίνδυνο παραβατικής συμπεριφοράς.
Η ανάγκη για στοχευμένες κοινωνικές πολιτικές είναι πλέον επιτακτική. Νομική, ψυχολογική και οικονομική στήριξη πρέπει να προσφέρεται ειδικά σε περιοχές που επηρεάζονται έντονα από μετανάστευση ή τουριστική αστάθεια.
Διαβάστε ακόμη

Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών