Τα «ορφανά» οστά των Τεμπών και η αγωνία των συγγενών

την
Η υπόθεση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, εξακολουθεί να γεννά σοβαρά ερωτήματα ακόμη και δυόμισι χρόνια μετά. Ανάμεσά τους, κεντρική θέση κατέχει η τύχη αταυτοποίητων οστών που εντοπίστηκαν εκτός του τόπου του δυστυχήματος και φυλάσσονταν, για μεγάλο διάστημα, σε γραφείο δίπλα στον εφέτη ανακριτή Λάρισας. Μέχρι σήμερα δεν έχει διευκρινιστεί σε ποιο ή ποια θύματα ανήκουν τα συγκεκριμένα λείψανα, ούτε έχουν γίνει οι εξετάσεις που ζητούν οι συγγενείς.
Από τον Νοέμβριο του 2024, όταν το ζήτημα ήρθε για πρώτη φορά στο φως, οι συγγενείς έχουν καταθέσει επανειλημμένα αιτήματα για βιοχημικές, τοξικολογικές, ιστολογικές και ανθρωπολογικές εξετάσεις, όπως και για νέους ελέγχους DNA. Όλα, όμως, έχουν απορριφθεί. Το σκεπτικό των δικαστικών αποφάσεων ήταν ότι πρόκειται για «ανακριτικές πράξεις που δεν χρησιμεύουν», αφού η διαδικασία γενετικής ταυτοποίησης θεωρήθηκε ολοκληρωμένη.

Η πρακτική αυτή δεν είναι καινούρια. Ήδη τον Απρίλιο του 2023, μόλις σαράντα ημέρες μετά την τραγωδία, ο ίδιος ανακριτής είχε αποστείλει έγγραφα με τα οποία ζητούσε την καταστροφή δειγμάτων αίματος που είχαν ληφθεί για ταυτοποίηση DNA. Τα δείγματα καταστράφηκαν χωρίς να γίνουν τοξικολογικοί έλεγχοι, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο κενό στη διερεύνηση.
Ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρας θύματος, υπέβαλε τρεις φορές αιτήματα για εκταφή και διενέργεια εξετάσεων, που επίσης απορρίφθηκαν. Τον Απρίλιο του 2025 επανήλθε ζητώντας να εξεταστούν τα αταυτοποίητα οστά. Ωστόσο, το αίτημά του χαρακτηρίστηκε αβάσιμο, με το σκεπτικό ότι η ταυτοποίηση είχε ήδη επιβεβαιωθεί και ότι τα βίντεο της ΙΝΤΕΡΣΤΑΡ είχαν κριθεί γνήσια. Το υπόμνημα που κατέθεσε αργότερα ο δικηγόρος του, Γιάννης Μαντζουράνης, ζητούσε σαφείς απαντήσεις για τον αριθμό και την τοποθεσία φύλαξης των οστών, αλλά και την εκ νέου διενέργεια επιστημονικών εξετάσεων. Και αυτό απορρίφθηκε.

Σήμερα, άλλος ένας πατέρας θύματος, ο Πάνος Ρούτσι, βρίσκεται σε απεργία πείνας εδώ και δύο εβδομάδες, απαιτώντας την εκταφή του παιδιού του και τη διενέργεια όλων των αναγκαίων ελέγχων. Μέχρι στιγμής έχει δοθεί εντολή μόνο για προκαταρκτική εξέταση με στόχο την επιβεβαίωση της ταυτότητας της σορού, κάτι που δεν καλύπτει το αίτημά του. Η αδιάλλακτη στάση των δικαστικών αρχών γεννά το ερώτημα: θα έφτανε ένας γονιός στο σημείο να θέτει σε κίνδυνο τη δική του ζωή, αν τα προηγούμενα αιτήματα είχαν αντιμετωπιστεί διαφορετικά;
Η διαρκής άρνηση για πλήρη επιστημονικό έλεγχο δεν αφήνει μόνο αναπάντητα ερωτήματα γύρω από τα αίτια του δυστυχήματος. Ενισχύει επίσης την αίσθηση θεσμικής δυσπιστίας, με τους συγγενείς να αισθάνονται ότι αποκλείστηκαν από μια ουσιαστική διερεύνηση. Σε μια χώρα που ακόμη μετρά τις πληγές της, η διαφάνεια και η δικαιοσύνη θα έπρεπε να είναι τα μόνα σταθερά δεδομένα.

Διαβάστε ακόμη

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών