Η πολιτική σκηνή στην Αλβανία μέσα από το βλέμμα του Φάτος Λουμπόνια

Η αλβανική πολιτική πραγματικότητα παραμένει έντονα αμφιλεγόμενη και φορτισμένη. Ο συγγραφέας και αναλυτής Φάτος Λουμπόνια, σε πρόσφατες παρεμβάσεις του, παρουσίασε μια ιδιαίτερα κριτική εικόνα για το πώς λειτουργεί το πολιτικό και θεσμικό σύστημα της χώρας, επικεντρώνοντας την ανάλυσή του τόσο στην αδυναμία της αντιπολίτευσης όσο και στον τρόπο με τον οποίο ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα εδραιώνει την εξουσία του.
Κατά τον Λουμπόνια, η αλβανική αντιπολίτευση διαχρονικά χαρακτηρίζεται από έλλειψη κατεύθυνσης και στρατηγικής. Η διάσπαση και η εσωτερική της κρίση οφείλονται εν μέρει στις τακτικές του Ράμα, αλλά και σε προβλήματα που πηγάζουν από το εσωτερικό των ίδιων των κομμάτων. Ο Σαλί Μπερίσα κατάφερε να ενώσει ένα μεγάλο κομμάτι της Δημοκρατικής Παράταξης, ωστόσο εξακολουθεί να διατηρεί απόλυτο έλεγχο στις αποφάσεις, γεγονός που περιορίζει τη δυνατότητα ανανέωσης. Ο Λουμπόνια υπογραμμίζει ότι η αντιπολίτευση δεν μπορεί να στηρίζεται σε εξωτερικές δυνάμεις ή να ελπίζει σε πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, καθώς η Ουάσιγκτον έχει διαφορετικές προτεραιότητες και όχι τα προβλήματα της Αλβανίας.

Στην αντίπερα όχθη, ο Ράμα παρουσιάζεται ως ο ηγέτης που έχει στήσει ένα σύστημα εξουσίας βασισμένο σε τέσσερις πυλώνες. 

Πρώτον, στον έλεγχο της εσωτερικής πολιτικής σκηνής μέσω της πελατειακής σχέσης με οικονομικά συμφέροντα και ολιγάρχες. 

Δεύτερον, στη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο επιχειρηματικών κύκλων που συνδέονται με την κυβέρνηση. 

Τρίτον, στη στενή διαπλοκή με το οργανωμένο έγκλημα, το οποίο, σύμφωνα με τον Λουμπόνια, τροφοδοτεί την αλβανική οικονομία. 

Τέταρτον, στη διεθνή υποστήριξη, την οποία ο Ράμα εξασφαλίζει παρουσιάζοντας την εικόνα ενός μεταρρυθμιστή καλλιτέχνη που επιχειρεί να εκσυγχρονίσει μια καθυστερημένη χώρα.

Ενδεικτική της κριτικής του Λουμπόνια είναι η αναφορά του στη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Τη χαρακτηρίζει παράδοξη, αφού, όπως τονίζει, είναι αδιανόητο η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης να παρουσιάζεται ξαφνικά ως πρωτοπόρος στην ψηφιακή διακυβέρνηση και στη διαφάνεια. Για τον ίδιο, η πραγματικότητα είναι ότι οι πελατειακές σχέσεις και τα αδιαφανή συμφέροντα δεν μπορούν να υποκατασταθούν από τεχνολογικές λύσεις.

Ένα ακόμη σημείο που αναδεικνύει ο Λουμπόνια είναι ο ρόλος των υπουργών στην κυβέρνηση Ράμα. Τους χαρακτηρίζει «κούκλες», δηλαδή πρόσωπα που τοποθετούνται για επικοινωνιακούς λόγους, χωρίς πραγματική δύναμη λήψης αποφάσεων. Οι πραγματικές επιλογές γίνονται στο παρασκήνιο, ενώ οι υπουργοί λειτουργούν ως βιτρίνες που καλύπτουν τις σχέσεις της εξουσίας με τους ολιγάρχες και το έγκλημα. Η περίπτωση της Αλμπάνα Κότσιου, που προβάλλεται ως μια «ανεξάρτητη γυναικεία φωνή», παρουσιάζεται από τον Λουμπόνια ως χαρακτηριστική: μια τοποθέτηση για την εικόνα, χωρίς ουσιαστική επιρροή στις δομές της αστυνομίας και της δημόσιας τάξης.

Η συνολική εικόνα που σκιαγραφεί ο Λουμπόνια είναι αυτή ενός αυταρχικού καθεστώτος, όπου η δημοκρατία λειτουργεί περισσότερο ως πρόσοψη παρά ως πραγματικότητα. Με τη στήριξη των διεθνών παραγόντων και με τον έλεγχο των εσωτερικών μηχανισμών εξουσίας, ο Ράμα καταφέρνει να συντηρεί ένα σύστημα που, σύμφωνα με τον αναλυτή, στηρίζεται σε πελατειακές σχέσεις, σε συγκάλυψη και σε συνενοχή με σκοτεινά δίκτυα.

Διαβάστε ακόμη

* Λουμπόνια: Ο Ράμα χρησιμοποιεί τον εθνικισμό για να ξεπλύνει τη διαφθορά

* Τα ερείπια που μιλούν: Ο Φάτος Λουμπόνια και η αποκατάσταση του Σπατς

* Η ανακατασκευή των φυλακών Σπατς: Μια σιωπηλή καταστροφή της ιστορικής μνήμης

👉 Εγγραφείτε στο κανάλι του Apenadi.Blogspot στο Youtube