Ο Λευτέρης Νίκας υπενθυμίζει ότι η Δρόβιανη δεν είναι απλώς ένας τόπος με ένδοξο παρελθόν· είναι ένας ζωντανός οργανισμός που κράτησε αναμμένο το φως της παιδείας, της ευσέβειας και της δημιουργικότητας ακόμη και στις δυσκολότερες εποχές. Με λόγο γεμάτο σεβασμό, αναφέρεται στους Δροβιανίτες της ξενιτιάς που, παρά την απόσταση, δεν αποξενώθηκαν ποτέ από την πατρίδα, επιστρέφοντας με μια ακόμη ισχυρότερη αίσθηση καθήκοντος.
Οι επιβλητικές επαύλεις που έχτισαν – πολλές από τις οποίες στέκουν ακόμη ως μνημεία ευημερίας και πολιτισμού – αποτελούν όχι απλώς συνέχεια της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, αλλά και σύμβολα κοινωνικής προόδου, μόρφωσης και συλλογικής φιλοδοξίας.
Κεντρική θέση στην ανάρτηση του Νίκα έχει η τιμή στο πρόσωπο του Αγίου της Δρόβιανης, Αναστασίου Αθανασίου Γρέκα, γνωστού στην Εκκλησία ως Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη, ενός από τους σημαντικότερους υμνογράφους της Ορθοδοξίας. Ο Νίκας αναδεικνύει την «χρυσή αναλογία» μεταξύ γνώσης και πίστης, υπογραμμίζοντας ότι η βαθιά επαφή του με την ελληνική γραμματεία υπήρξε ο σπινθήρας της θεϊκής έμπνευσής του.
Η ιστορική διαδρομή της Δρόβιανης συμπληρώνεται με την αναφορά στην ύπαρξη ναού της θεάς Εστίας, στοιχείο που – όπως σημειώνει ο πρόεδρος του ΕΕΜΜ – μαρτυρά την αρχέγονη σχέση του τόπου με την έννοια της εστίας, της θαλπωρής, της ενότητας και της πνευματικής συνέχειας. Στο ίδιο μοτίβο, η «Εστία» αυτή καλείται σήμερα να λειτουργήσει ως φωτεινός φάρος για όλους τους ξεριζωμένους, όπου κι αν βρίσκονται.
Η ανάρτηση του Λευτέρη Νίκα δεν είναι απλώς ένας ύμνος στη Δρόβιανη. Είναι μια υπενθύμιση της δύναμης της συλλογικής μνήμης, της πίστης και των βαθιά ριζωμένων αξιών που κράτησαν την ελληνική μειονότητα ζωντανή μέσα στους αιώνες. Είναι επίσης ένα κάλεσμα για σύνδεση με τις ρίζες, για αναγνώριση της πολιτιστικής κληρονομιάς και για αναζωογόνηση των δεσμών που ενώνουν τους Ηπειρώτες, εντός και εκτός συνόρων.
Σε μια εποχή όπου ο ξεριζωμός και η διασπορά δοκιμάζουν τους δεσμούς των κοινοτήτων, η αναφορά στη Δρόβιανη λειτουργεί ως πνευματικό και συναισθηματικό καταφύγιο. Και όπως σημειώνει ο Νίκας, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα – ατομικά ή συλλογικά – γεννιούνται όταν η πίστη συναντά τη γνώση και όταν τα «πανάρχαια ένστικτα» συνεργάζονται με την πατρογονική σοφία.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών