Δύο νέα βιβλία του συνταξιούχου ελληνοδιδασκάλου Δημήτρη Β. Παππά με στίχους βγαλμένους από την καρδιά

Ο Δημήτρης Β. Παππάς από το ορεινό Κλεισάρι της Άνω Δρόπολης και κάτοικος στο Αργυρόκαστρο, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, δάσκαλος, ένα διάστημα, στο Ενιαίο Εκκλησιαστικό Λύκειο της Ιεράς Μητρόπολης και σήμερα Αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Το Όραμα», μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα πρόσφερε στο αναγνωστικό κοινό δύο βιβλία: «Καρδιοχτύπια» και « Αναμμένη δάδα».

Χρόνια εργάστηκε ως καθηγητής της Ελληνικής Γλώσσας στην Παιδαγωγική Ακαδημία «Παντελής Σωτήρης», του Αργυροκάστρου, που προετοιμάζει δάσκαλους για τα ελληνικά σχολεία της Ελληνικής μας Κοινότητας και, επιδίωξη καις πόθος του ήταν να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, ν’ αφομοιώσει καλά την Ελληνική Γλώσσα και να την μεταφέρει αυτήν στους μαθητές του. Γράφει για τη γλώσσα:

Γλώσσα μου μητρική, γλώσσα χιλιάδων χρόνων, πόσο γλυκοί, γλυκύτατοι οι χυμοί σου. Η μάνα μου με σένα με νανούριζε, κι ένιωσα εγώ αργότερα τη γλύκα τη δική σου.

Για να δικαιολογήσει την ακούραστη δουλειά που κάνει και την «συμβουλή» που του δίνουν κάποιοι γύρω του, γράφει αυτός στον επίλογό του: Κάποιος, μου συστήνει πως πρέπει να ησυχάσω τα χρόνια τα υπόλοιπα καλύτερα να τ’ απολαύσω… Σίγουρα ο τόπος μας θέλει ανθρώπους πιο πολλούς ανθρώπους που πονάνε, άοκνους και μαχητικούς…

Δεν ησυχάζει ο Δημήτρης κι ας τον «συμβουλεύουν» τα χρόνια τα υπόλοιπα να τα’ απολαύσει ησυχάζοντας. Συγκεντρώνει, αυτός, τις σκέψεις του απαλά για να μη τις θρυμματίσει. Υπομονετικά, για να μη τις ερεθίσει. Με αγάπη, για να μη τις πικράνει. Και τις επεξεργάζεται τις σκέψεις αυτές. Τις πλέκει τις σκέψεις αυτές. Τις κάνει στίχους, τις κάνει στροφές, τις κάνει ποιήματα. Έτσι που οι στίχοι να ηχούν πιο καλά. Να είναι κατανοητοί οι στίχοι, να είναι στίχοι πηγαίοι, απ’ την καρδιά βγαλμένοι… στίχοι που ν’ αντηχούν χαμηλά, να τους ακούν κι εκείνοι με γνώσεις πενιχρές…, όπως λέει ο ίδιος.

Τα βιβλία του είναι στον πεζό και ποιητικό λόγο και προβάλλουν αγωνιστικές, πατριωτικές και θρησκευτικές πτυχές της ζωής, κοινωνικά πληγιάσματα και φυσικά περιάνθια. Αισθήματα αγάπης και πόνου. Ελπίδας και νηνεμίας. Σαφήνισης και παρότρυνσης.

Πάνω απ’ όλα αισθήματα αισιοδοξίας, πως η δάδα θα ‘ναι πάντα αναμμένη. Για τους νεκρούς και τους ζωντανούς. Για τους εναπομείναντες και τους ξενιτεμένους. Για το σήμερα και το αύριο.


Και τα διαβάζεις τα βιβλία αυτά με ικανοποίηση. Μονορούφι. Με ευχαρίστηση. Και περιμένεις με ανυπομονησία και κάτι άλλο που θα ‘ρθει. Που σίγουρα θα είναι καλοδεχούμενο. Σίγουρα θα είναι καλοκάμωτο. Θα είναι τέτοιο, γιατί οι στίχοι του Δημήτρη, είναι στίχοι απ’ την καρδιά βγαλμένοι.

Και θα μας δώσει κι άλλα τέτοια βιβλία ο Δημήτρης, γιατί φαίνεται ακόμα ακμαίος και δραστήριος.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)








www.sfeva.gr