Παραστράτημα από Βορειοηπειρώτικους φορείς

Όταν ξεκινάς λάθος - δηλαδή στραβά - όλα μετά πηγαίνουν στραβά κι ανάποδα. Βρίσκεσαι διαρκώς σε μεγάλη κι απότομη κατρακύλα.

Και το κακό δεν συμμαζεύεται...

Όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή βασικό κίνητρο είναι τα ιδιοτελή συμφέροντα.

Καθόλου, μα καθόλου η ΠΑΤΡΙΔΑ.

Που την καπηλεύονται τη δόλια από το πρωί ως το βράδυ.

Ακόμα και στον ύπνο.

Βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή - μιαν ανάσα πριν τις δημοτικές και ευρωεκλογές - κι ο καθένας σηκώνει το δικό του μπαϊράκι.

Οι Ομοσπονδίες, ιδρύθηκαν με έναν ιερό σκοπό. Να ενώσουν τον κόσμο. Όπως και το δήθεν παράρτημα «Ομόνοιας», οι Οργανώσεις Νεολαίας και λοιπά.

Μα… με ποιο δικαίωμα οι Πρόεδροί τους μαζεύονται σε αίθουσα της Νέας Δημοκρατίας, με συγκεκριμένο υποψήφιο ευρωβουλευτή, συγκεκριμένου κόμματος εξουσίας, που αδιαφορεί κιόλας για τις ανησυχίες, τα μεγάλα ζητήματα;!

Το χειρότερο των χειροτέρων είναι ότι αποφάσισαν από κοινού, ως «θεσμικοί» εκπρόσωποι - να στηρίξουν το Λευτέρη ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στις ευρωεκλογές.

Όλα τα κόμματα, οι ιδεολογίες, τα πολιτικά πιστεύω να γίνουν ένα. Στο όνομα του Αγίου Τόπου, που λέγεται ΠΑΤΡΙΔΑ.

Με την συγκεκριμένη λανθασμένη πράξη σακατεύετε η ΕΝΟΤΗΤΑ.

Λες του υπέροχου νέου κοριτσιού, της ΕΛΕΑΝΑΣ ΖΙΑΚΟΥ, με τα ανοιχτά μυαλά, την ωραία προίκα - τα πολλά εφόδια, που κουβαλάει μαζί της και τα θέτει σε υπηρεσία του κοινού, ότι εσύ δεν είσαι δική μας. Και δεν δικαιούσαι τη στήριξη του κόσμου μας.

Έτσι απογοητεύεις μια νεαρή, που τολμάει να ασχοληθεί με τα κοινά.

Σκοτώνεις το μέλλον σου, με τα ίδια σου τα χέρια.

Όταν καλείς, μάλλον προκαλείς «πατριωτικά»: Μόνο ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ είναι δικός μας. Αυτός είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ μας. Είναι η φωνή των Βορειοηπειρωτών. Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός.

Τότε το προπύργιο του Ελληνισμού, η Δερβιτσάνη της Ελεάνας, τα παίρνει στο κρανίο. Η Δρόπολη θυμώνει. Όλη η Μειονότητα εξοργίζεται.

Το Πλατυβούνι μετατρέπεται σε διαχωριστική γραμμή. Χωρίζει βάναυσα Αγίους Σαράντα και Αργυρόκαστρο. Βούρκο και Δρόπολη.

Κόβει, με ακονισμένο μαχαίρι, τον Ελληνισμό στη μέση.

Ενώ είναι τα πολλά και καυτά ζητήματα, που σε βάζουν σε πολιτισμένη άμιλλα, σε εποικοδομητικό διάλογο, μέχρι και σε στενή συνεργασία, η πατριδοκαπηλία μπαίνει σε χαραμάδες σαν σφήνα και χωρίζει.

Διασπά.

Κατατεμαχίζει αδίστακτα.

Επειδή είναι μεγάλα και τρανά τα συμφέροντα, που παίζονται.

Καλή Ανάσταση, αδέλφια μου! Μα περισσότερο αυτή η ευχή ανήκει στον τόπο μας, που τον αφήσαμε να αργοπεθαίνει. Χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας.

Να ξανά αναστηθεί.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

28/04/2014

ΠΗΓΗ