Μετά από 30 χρόνια «ελευθερίας» συνεχίζουμε επίσημα να είμαστε αυτόβουλοι σκλάβοι του χοτζισμού και του αλβανισμού!!

Οι πρόσφατες επίσημες επετειακές «εκδηλώσεις» για γεγονότα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου που αφορούν τη συμμετοχή των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών στο Αλβανικό ΕΑΜ, λαμβάνουν πολλαπλές επικίνδυνες διαστάσεις. Τόσο το χειρότερο όταν αυτές οργανώνονται από τους δήμους μας και άλλους επίσημους φορείς μας.

Πρώτο. Το ελάχιστο. Μας θυμίζουν εποχή του Χότζα, καταστάσεις οι οποίες δεν γίνονται πλέον με τη δικτατορική βία (που επέτρεπε δικαιολογητικούς ισχυρισμούς), αλλά εθελοντικά. Γι΄αυτό και είναι πολύ ασήκωτες. Οι «επετειακές» αυτές εκδηλώσεις, συνεχίζουν να συνδιοργανώνονται με τους πρώην Αλβανούς κομουνιστές ως απόδειξη ότι, ενώ εκείνοι δεν κατάφεραν να πάρουν ομήρους τότε, στον Πόλεμο, τους Έλληνες αγωνιστές με το ΕΑΜ, συνεχίζουν να το πράττουν σήμερα και με την ανοχή και συνεργασία των δικών μας επισήμων, δημάρχων κλπ. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες (αυτοί που στρατολόγησε στο αλβανικό ΕΑΜ, το ΕΑΜ της Ελλάδας, προκαλώντας πολλαπλά τραύματα και εσχάτη εθνική προδοσία) με πολύ κόπο και θυσίες κράτησαν ως δικά τους ανεξάρτητα τρία τάγματα με Έλληνες αγωνιστές και δεν αναμίχτηκαν με τις αλβανικές ΕΑΜ-κες μονάδες. (πλην από τα στελέχη που εσκεμμένα και υστερόβουλα απέσπασε ο Χότζα.) Τότε, γιατί σήμερα εμφανιζόμαστε μαζί, έτσι όπως κατά την περίοδο δικτατορίας υπαγόρευσε η κομμουνιστική ιδεολογία;! (πιο κάτω θα πάμε το μαχαίρι πιο βαθιά)

Επίσης, δεν μπορούμε σήμερα, στο Θεολόγο λ.χ, εκεί που οι δικοί μας Βορειοηπειρώτες κομμουνιστές, μαζί με τους Αλβανούς, σκότωσαν μετά από φοβερά βασανιστήρια, το ελληνοδιδάσκαλο Θοδωρή Λαζάκη, στενό συνεργάτη του Βασίλη Σαχίνη, να γιορτάζουμε με κόκκινα μαντήλια, μαζί με τους ίδιους Αλβανούς που από κοινού έλαβαν μια ακόμα τέτοια απόφαση, ένα «παρτιζάνικο» γεγονός. Είναι φρικτό!

Δεύτερο. Είναι πολύ επικίνδυνη η διαστρέβλωση της ιστορίας. Είπε λόγου χάρη ο δήμαρχος Δρόπολης σε παρόμοια εκδήλωση στα Βρυσσερά πριν λίγες ημέρες. «Τέτοιες εκδηλώσεις έχουν βαρύνουσα σημασία για τον Δήμο μας, καθώς οι Έλληνες της Δρόπολης και του Πωγωνίου κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου ήταν στο πλευρό των νικητών, ενάντια του φασισμού και ναζισμού.
Η σημερινή μέρα είναι ημέρα μνήμης για τον Δήμο μας όπου οι παρτιζάνοι πολέμησαν για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη .»
Λοιπόν, πρώτο. Στην Συνδιάσκεψη της ειρήνης των Παρισίων του 1946, η Αλβανία δεν αναγνωρίστηκε ως νικήτρια χώρα. Ο Χότζα εκλήθη στη Συνδιάσκεψη με την μεσολάβηση των Γιουγκοσλάβων και της Σ. Ένωσης, απλώς να εισακουστεί. Οι Γιουγκοσλάβοι (και για άλλους λόγους οι Άγγλοι), φοβούμενοι ότι σε περίπτωση που θα ικανοποιούνταν οι Ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο, θα έχαναν το Κοσσυφοπέδιο, εργάστηκαν σκληρά για να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Βοήθησε σ΄ αυτό και η Αθήνα με την επιπολαιότητά της και με τα διλήμματά της. (!!) (Συνεπώς, οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες του αλβανικού ΕΑΜ, έτυχε να πάνε με την πλευρά που πήρε την εξουσία και όχι με τους νικητές στον Πόλεμο!)

Δεύτερο. Δεν είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες του ΕΑΜ, αγωνίστηκαν απλώς «για την ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη» Αυτά είναι κομμουνιστικά τερτίπια. Οι Έλληνες εντάχθηκαν στο αλβανικό ΕΑΜ με βασική προϋπόθεση την εφαρμογή μετά τον Πόλεμο του δικαιώματος αυτοδιάθεσης, όπως όριζε η αμερικανο-αγγλική συμφωνία του «Χάρτη του Ατλαντικού». Οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες αγωνιστές ερμήνευαν στον πόλεμο τον Χάρτη του Ατλαντικού πολύ απλά: «Πολεμούμε για να κυματίσει η γαλανόλευκη στο παράθυρό μας» (Δεν είχαμε τότε μπαλκόνια, βεράντες και σαράγια). Το πνεύμα αυτό μετέφεραν Βορειοηπειρώτες αγωνιστές στο αλβανικό ΕΑΜ, μέχρι το συνέδριο της Πρεμετής το 1944 που θεωρείται και ως γεγονός εγκαθίδρυσης του δικτατορικού καθεστώτος.

Συνεπώς, πριν αποφασίσουμε να οργανώσουμε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, θα πρέπει πρώτα να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια. Θα πρέπει να υμνήσουμε τους Έλληνες που πλήρωσαν με τη ζωή τους την επιμονή τους για να εφαρμοστεί ο Χάρτης του Ατλαντικού. Θα πρέπει να καταδικαστούν τα στυγερά εθνικά εγκλήματα που ενέπνευσε σε μερικά επίπεδα το ελληνικό ΕΑΜ κλπ και όχι να τιμούμε αυτούς που έχουν ακόμα λερωμένα τα χέρια τους με ελληνικό αίμα! (Που έγραφαν τις εισαγγελικές θανατικές αποφάσεις εναντίον Ελλήνων!)

Από την άλλη θα πρέπει να προσέχουμε τη χρήση της ορολογίας στις επίσημες ομιλίες, διότι και εδώ δανειζόμαστε την κομμουνιστική ιδεολογική ορολογία. Τι εννοούν οι επίσημοι μας στις εκδηλώσεις αυτές με τους όρους «αγωνιστές της πατρίδας μας» «αγωνιστές του έθνους μας»… την Αλβανία;;!! Ο περιφερειάρχης Αργυρόκαστρου, χαιρετίζοντας σε δύο εκδηλώσεις που οργανώθηκαν την ίδια μέρα (16.08.2019) σε Πωγώνι και Δρόπολη χαρακτήρισε προσφορά στον εθνικό αλβανικό πολιτισμό την 250χρονη πορεία της αδελφότητας των Σχωριαδιτών και το ίδιο είπε το απόγευμα στη Δερβιτσάνη για τη συνεισφορά του ποδοσφαιριστή μας Λευτέρη Μήλου. (!!!) Ενώ ένας αλβανικός πολυφωνικός όμιλος πάει και πιο πέρα. Άφησε ανοιχτά να εννοηθεί ότι η Ήπειρος είναι μέρος του αλβανικού έθνους. (!!!) (Και όλα αυτά παρουσία των επισήμων μας και του προέδρου του ΚΕΑΔ!

Τρίτο. (και το πιο σημαντικό) Οι επίσημοι θεσμοί της εθνικής ελληνικής μειονότητας, με πρώτους τους δημάρχους, που αναλαμβάνουν τον εορτασμών γεγονότων του αλβανικού ΕΑΜ, (ίσως και λόγω του ότι εκπροσωπούν το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα), αλλά περισσότερο η ΟΜΟΝΟΙΑ, το ΜΕΓΑ, το ΚΕΑΔ, οι Έλληνες βουλευτές κλπ, θα πρέπει πρώτα να υπενθυμίσουν τη σύσκεψη του Κρρά (06.08.1943), το συνέδριο της Μεμόραχης 08.08.1943, την ίδρυση του Αρχηγείου της Ε.Ε.Μ, (την ίδια μέρα) που έβαζε τις βάσεις για την εφαρμογή του Χάρτη του Ατλαντικού. Η υπενθύμιση των παραπάνω και άλλων γεγονότων συν τη σημασία επιβεβαιώσεις της σοβαρότητας αντιμετώπισης των καταστάσεων που διαμόρφωνε ο Πόλεμος για τις τύχες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, αποτελούν και γεγονότα σύμπραξης των διαφόρων παρατάξεων στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό στην καρδιά του Πολέμου, ανεξαρτήτως που το ελληνικό ΕΑΜ, οι Γιουγκοσλάβοι και Άγγλοι πράκτορες δεν επέτρεψαν να ευδοκιμήσει η σύμπραξη αυτή, (σήμερα τα προσωπικά συμφέροντα και οι δεσμεύσεις προς τρίτους δεν επιτρέπουν τους πολιτικούς μας σε παρόμοια σύμπραξη)

Θα πρέπει πάνω απ΄όλα να αποκατασταθεί η αλήθεια του μακελειού της Γλύνας (2.08.1943). Πρόκειται για ένα καθαρά εθνικό έγκλημα, το οποίο επωφελήθηκαν οι κομμουνιστές για τη διάσπαση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Σήμερα συμβαίνει το ίδιο. Γιορτάζεται από κοινού με τους Αλβανούς ζώντες του αλβανικού ΕΑΜ, ως ένα γεγονός που ένωσε την εθνική ελληνική μειονότητα στο αλβανικό ΕΑΜ !!! Από την άλλη οι αυτουργοί Αλβανοί εθνικιστές που διέπραξαν το μακελειό της Γλύνας ανακηρύχτηκαν ήρωες του Αλβανικού λαού. (παρόμοια μακελειά, σε μικρότερες διαστάσεις διαπράχτηκαν από τους Αλβανούς εθνικιστές και σε άλλες βορειοηπειρωτικές κοινότητες)
Θα πρέπει πρώτα να καταδικαστούν τέτοια εγκλήματα, όπως οι καθαιρέσεις του Β. Σαχίνη, του Λ. Τάλλιου, των Μπολάνο, Κιτσούλη, Γκικόπουλου, θα πρέπει να τιμηθούν ο Θ. Λώλης, ο Παράς, ο Λαμποβιτιάδης, οι απόγονοι του Καπετάν Δίβρα, οι οικογένειες Στούπη, Κούστη Γκρέκα, (Μικραγιαννανίτη), ο Χαρμπάτσης, ο Κόκαλης, ο Τάταρης, οι δεκάδες εθνομάρτυρες ιερείς και χιλιάδες άλλοι Έλληνες που μαρτύρησαν στις φυλακές της δικτατορίας.
Δυστυχώς όμως, και μετά από 30 χρόνια «ελευθερίας» συνεχίζουμε επίσημα να είμαστε αυτόβουλοι σκλάβοι του χοτζισμού και του αλβανισμού!!


Παναγιώτης Μπάρκας
1 Σεπτεμβρίου 2019
Αναδημοσίευση από: facebook.com/panibar2011/