Ύψωμα 731: H τελική ιταλική επίθεση

Η Εαρινή επίθεση των Ιταλών ξεκίνησε, στο μέτωπο του Β’ Σώματος Στρατού, στην περιοχή της Τρεμπεσίνας, στις 9 Μαρτίου 1941. Βασικός αντικειμενικός σκοπός των Ιταλών ήταν η κατάληψη του περιμάχητου υψώματος 731. Εντός 10 ημερών, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν 17 διαδοχικές επιθέσεις κατά του υψώματος, οι οποίες αποκρούστηκαν με σοβαρές απώλειες από τους άνδρες της ελληνικής Ι Μεραρχίας Πεζικού.

Στις 19 Μαρτίου, οι Ιταλοί αποφάσισαν να εκτελέσουν μια τελική, όπως αποδείχθηκε, επίθεση κατά του υψώματος, με την υποστήριξη αρμάτων μάχης. Την επίθεση ανάλαβε το 31ο Σύνταγμα Πεζικού (ΣΠ) της ιταλικής Μεραρχίας «Σιένα». Οι Ιταλοί έθεσαν σε πρώτο κλιμάκιο έναν ειδικά εκπαιδευμένο λόχο πεζικού, ο οποίος εκπαιδεύτηκε στην στενή συνεργασία με τα άρματα μάχης.

Στις 06.30 το πρωί το ιταλικό πυροβολικό άρχισε να ανασκάπτει, για μια ακόμα φορά, το ύψωμα, στο τομέα του ελληνικού ΙΙΙ/19 Τάγματος του περίφημου 19ου ΣΠ Σερρών.

Οι Ιταλοί, για πρώτη φορά, εκμεταλλεύτηκαν άψογα, τον κυλιόμενο φραγμό του πυροβολικού τους και πλησίασαν στις ελληνικές θέσεις, με έναν ουλαμό τεσσάρων ελαφρών αρμάτων CV-35 να προηγούνται, ακολουθούμενα από τον επίλεκτο λόχο.

Εξόρμησις, διά της λόγχης...
Η υπόλοιπη δύναμη του ιταλικού 31ου ΣΠ ακολουθούσε, σε δεύτερο κλιμάκιο, έτοιμη να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του πρώτου κλιμακίου εφόδου.

Οι Ιταλοί έφτασαν στις ελληνικές θέσεις, υφιστάμενοι απώλειες από το ελληνικό πυροβολικό. Τα δύο άρματά τους ανατινάχθηκαν από τις ελληνικές οβίδες. Άλλο ένα επλήγη και ακινητοποιήθηκε, καθώς το πλήρωμά του σκοτώθηκε. Το τέταρτο δε ιταλικό άρμα εκτέλεσε στροφή 180ο και τράπηκε σε φυγή. Ο ιταλικός λόχος, στο μεταξύ, είχε φτάσει σε απόσταση εφόδου από τα ελληνικά χαρακώματα.

Τότε ο διοικητής του ΙΙΙ/19, ο ηρωικός Σερραίος λοχαγός Παναγιώτης Κουτρίδης, διέταξε: «Εφ όπλου λόγχη. Εξόρμησις». Ξαφνικά, μέσα από τα κομματιασμένα χαρακώματα, ξεπετάχθηκαν δεκάδες σκιές, γκρίζες από το χώμα, που τους είχε σκεπάσει από τον ιταλικό βομβαρδισμό.

Με ξεσκισμένα χέρια και πόδια, με επιδέσμους στα κορμιά, αλλά απόλυτα αποφασισμένοι να κρατήσουν το κομμάτι γης που τους εμπιστεύτηκε η Πατρίδα, οι άνδρες του Κουτρίδη τράβηξαν μπροστά, ουρλιάζοντας «Αέρα»!

Οι Έλληνες, αδιαφορώντας για τα ιταλικά πυρά, ρίχτηκαν με μανία στον επίλεκτο λόχο, τον περικύκλωσαν και τον τσάκισαν. Πάνω από 100 Ιταλοί σκοτώθηκαν, στην άγρια μάχη με τις χειροβομβίδες και τις λόγχες που διεξήχθη στο αλύγιστο ύψωμα και διήρκεσε μια ώρα και 10 λεπτά.

Άλλοι πέντε Ιταλοί αιχμαλωτίστηκαν και αυτοί τραυματίες. Την ώρα δε που το ΙΙΙ/19 τσάκιζε την ιταλική επίθεση, το ελληνικό πυροβολικό συγκέντρωσε τα πυρά του κατά των ιταλικών δυνάμεων του δευτέρου κλιμακίου, που κινούνταν προς το ύψωμα.

Τα εύστοχα ελληνικά πυρά, υποχρέωσαν σε υποχώρηση τα ιταλικά τμήματα. Η 18η και τελευταία επίθεση έναντι του 731 είχε αποκρουστεί.

Οι Ιταλοί, μετά την απόκρουσή τους εξαπέλυσαν σφοδρότατο βομβαρδισμό κατά των ελληνικών θέσεων, εκδικούμενοι την αιματηρή τους αποτυχία. Οι Έλληνας θρήνησαν εκείνη την ημέρα 29 νεκρά παλληκάρια. Άλλοι 121 Έλληνες τραυματίστηκαν.

SLpress.gr