Από καρδιάς

Λίγα λόγια, από καρδιάς, πέρα από συνθήματα και ιδεοληψίες. Υπηρετώ 31 συναπτά έτη το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο. Σπούδασα σε αυτό 4. Είμαι σε αυτό από το 1976 μέχρι σήμερα με μια διακοπή 6 χρόνων ( μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και στρατιωτική θητεία).

Οι παθογένειες: 
α) πελατειακές σχέσεις που δεν ευνοούν την αξιοκρατία, κάθε άλλο. 
β) κομματισμός, που δεν ευνοεί την ουσιαστική πολιτικοποίηση και την αυθεντική ιδεολογική διαπάλη, την αυτονομία των συλλογικοτήτων 
γ) συναλλαγές "φοιτητοπατέρων" με εκπροσώπους θεσμικών οργάνων, που κάνουν το Πανεπιστήμιο καθρέφτη της κοινωνίας αντί να είναι η κριτική συνείδησή του 
δ) λαϊκισμός ακόμα και στις σχέσεις διδασκόντων-διδασκομένων 
ε) ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ομάδες κρούσης για θέματα επιλογής διδακτικού προσωπικού και άλλων ζητημάτων, που περιθωριοποιούν συχνά την υγιή άμιλλα και αξιοκρατία.

Ο νέος νόμος: 
α)Νιώθω ότι πέρασε χωρίς ουσιαστικό διάλογο, με αψιμαχίες ιδεολογικού χαρακτήρα. 
β) είναι η πρώτη μεγάλη ιδεολογική νίκη της συντηρητικής παράταξης σε αυτό το πεδίο από το 1974. γ) άλλο η ελεύθερη αγορά κι άλλο η ελευθερία των ιδεών 
δ) αστυνομία και Πανεπιστήμιο είναι εξ ορισμού έννοιες ασυμβίβαστες, πέραν της ποινικής διάστασης, κάτι που είχε ήδη ρυθμιστεί.

Ευχή: οι αστυνομικοί που θα μας έρθουν, εάν αυτό συμβεί, θα ήταν καλό αντί να κυκλοφορούν με γκλομπς να κυκλοφορούν με " χαρτί και καλαμάρι ".
Στα μαθήματά μου είναι ευπρόσδεκτοι. Να μυηθούν στην αξία της αμφισβήτησης, της ελεύθερης έκφρασης, του διαλόγου και του σεβασμού της άλλης άποψης .

Καλά ξεμπερδέματα!

Βασίλης Νιτσιάκος
Καθηγητής της Κοινωνικής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Σχόλια