Η πικρή σύμπτωση της 10ης Απριλίου 1994. Η ιστορική αλήθεια την οποία πλήρωσε πικρά ο ελληνισμός της Αλβανίας
Υπήρχαν άτομα στην ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που γνώριζαν τι θα συνέβαινε. Έπαιζαν δήθεν για ιστορικά εθνικά δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, αλλά ουσιαστικά για λογαριασμό του Μπερίσια.
Είχε προηγηθεί μια διετία φρικτή, που οι «ηγέτες» αυτοί φώναζαν ότι «η λύση είναι μία, η αυτονομία», αλλά στους δρόμους και μέχρι εδώ, μέχρι τις φωνές. Τον προηγούμενο Φθινόπωρο είχαν συμμεριστεί ψήφισμα συνεδρίου Βορειοηπειρωτών στην Πρέβεζα για την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, αλλά δεν υπήρχαν σχέδια κινητοποιήσεις, τίποτε. Υπήρχε και σκέψη με σάρκα και οστά σε κλιμάκια διεθνών στρατιωτικών οργανισμών.
Το επεισόδιο στην Επισκοπή μαρτυρεί ότι γνώριζε τις εξελίξεις και ο Μπερίσια και δήθεν καταρχήν συμφωνούσε.
Δυστυχώς όμως, το σύνθημα «για αυτονομία» χρησίμευε απλώς για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των στελεχών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Όσοι στήριζαν «την αυτονομία» τους ήταν πατριώτες και όσοι ζητούσαν σοβαρότητα και ευθύνες, χαρακτηρίζονταν προδότες και μειοδότες. Είχαν προηγηθεί επίσης η εκστρατεία οπλισμού με τα δίκαννα, ένα πρόγραμμα που έκανε πλούσιους μερικούς. Υπήρξαν μάλιστα μέχρι και «σώματα» στρατιωτικής ισχύς και εθνικής ασφάλειας. Όλα υπό γνώση και ενορχήστρωση του Μπερίσια, την ώρα που οι αρμόδιοι στην Ελλάδα κοιτούσαν μόνο τα χρήματα.
Ο πρώτος και μόνος που κατάλαβε περί τίνος πρόκειται, ήταν ο Σεβαστιανός, ο οποίος είπε τότε ότι δεν πρόκειται για πατριωτισμό, αλλά για τομαρισμό. Είχαν εκμεταλλευτεί άγρια τις προσδοκίες του.
Μιλώντας στη Συνδιάσκεψη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ τόνισα ότι μαύρα σύννεφα πλακώνουν τον ουρανό του Ελληνισμού στην Αλβανία και απαίτησα από τους ηγέτες της Αυτονομίας, οι οποίοι καθόταν άχρωμοι στο βήμα, να μη κάθονται σαν βρεγμένες κότες, αλλά να ζητούσαν την ψήφιση της πρότασής τους για την αυτονομία στη Γενική Συνδιάσκεψη ως το μόνο όργανο που μπορεί να λάβει μια τέτοια απόφαση και όχι με τα συνθήματα στα πεζοδρόμια. (Όλοι τους ήταν μουγγοί ενώ μια ομάδα νέων επευφημούσε στην αίθουσα). Η Συνδιάσκεψη δεν μπόρεσε να πάρει καμιά απόφαση,. Ούτε μάλιστα να κρίνει το επεισόδιο της Επισκοπής.
Είχα απόλυτο δίκιο. Σε λίγες μέρες ζούσαμε νύχτες Βαρθολομαίου. Εκατοντάδες προσαγωγές, ανακρίσεις και κρατήσεις. Οι αλβανικές αρχές είχαν ένα ξεκάθαρο σχέδιο. Να κατηγορούσαν στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα ομαδική προσπάθεια απόσχισης από την Αλβανία. Να αξιοποιούσαν στελέχη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας για διχασμό, διάσπαση, εσωστρέφεια καχυποψία. Να ανάγκαζαν σε φυγή τον Ελληνισμό. Και τα κατάφεραν. Τα δοκίμασα προσωπικά εφόσον ανάγκασα τους ανακριτές μου να σκίσουν τρεις φορές το πραχτικό κατάθεσής μου, διότι δεν έγραφαν εκείνα που εγώ δήλωνα, αλλά εκείνα που αυτοί ήθελαν. Λίγες μέρες αργότερα δήλωσαν ότι μόνο ο Μπάρκας στάθηκε στις ανακρίσεις σαν άντρας. Το ίδιο έκανα και ως μάρτυς στη δίκη, ανατρέποντας την πορεία της. (Δήλωσα ότι λεφτά από την Αθήνα εξοπλισμό και βοήθεια έπαιρνε ο Μπερίσια και όχι η ΟΜΟΝΟΙΑ και ότι ποτέ δεν υπήρξε οργανωμένη προσπάθεια για αυτονομία ή αποσχιστικές τάσεις, από τους πέντε. (Άρα εκείνοι δικάζονταν για τα πιστεύω τους). Αλλά η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με κατηγόρησε για προδότη επειδή εγώ αποκάλυψα και στον αλβανικό τύπο και από τότε περί τίνος πρόκειται σχετικά με το επεισόδιο της Επισκοπής και δεν άνηκα στην ομάδα τους της μάσας. (Σε ένα βενζινάδικο στο Καλπάκι υπήρχε η λίστα αυτών που ανεφοδιάζονταν με όσα καύσιμα ήθελαν και για όποιον ήθελαν, εκτός από μένα γιατί είχα αποκαλύψει την απάτη με τα δίκαννα, τις λίστες με τους δήθεν «στρατολογημένους» σε όλα τα αλβανοχώρια, την προώθηση κατασκηνώσεων και των τροφών από τον μακρινό πόλεμο του Κόλπου και πολλά άλλα.)
Ήρθε η φυλάκιση των έξι πρώτα και μετά των πέντε της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Υπάρχουν στοιχεία που αναφέρουν ότι κλιμάκια στα Ιωάννινα γνώριζαν ποιους θα φυλάκιζε ο Μπερίσια μετά το επεισόδιο της Επισκοπής, που επίσης γνώριζαν και έβλεπαν τη φυλάκισή τους ως την κολυμβήθρα του αδιαμφισβήτητου ηγέτη στο μέλλον. Φαίνεται, όμως ότι ο Μπερίσια κάποια στιγμή ένιωσε την πίεση κυρίως του ελληνικού παράγοντα στο εξωτερικό της Ελλάδας και κατάλαβε ότι μπορεί οι πέντε να αποτελούσαν γι΄αυτόν πονοκέφαλο. Οπότε έκαψε τους τρεις, που θεωρούσε τους πιο επικίνδυνους. Τους αποκάλυψε το ψευδώνυμο που είχαν ως μυστικοί στην περιβόητη Σιγκουρίμι, τα οποία εκείνοι δεν διέψευσαν ποτέ. (Ένας εξ αυτών συνεχίζει να γράφει βιβλία πιστεύοντας ότι έτσι θα λαγαρίσει τη βιογραφία του… Δυστυχώς όμως!! Ακόμα δε μίλησαν εκείνοι που τους ξέρουν καλά, αλλά είναι σίγουρο ότι θα μιλήσουν!)
Η ΟΜΟΝΟΙΑ τότε αποφάσισε ότι θα αγωνίζονταν να τους αποφυλάκιζε ως Έλληνες και στη συνέχεια θα ζητούσε να έφευγαν από την ΟΜΟΝΟΙΑ, να πήγαιναν στο σπίτι τους. (Κάπως και έτσι έγινε) Εκείνοι, μόλις αποφυλακίστηκαν έγιναν αρνιά. Δεν συμμερίζονταν πλέον την ιδέα της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου ως τη μόνη λύση, αλλά την ιδέα της ειρηνικής συνύπαρξης !!!! Επίσης, για να κλείσουν το στόμα, δλδ για να μη αποκαλύψουν την απάτη και για να φύγουν ήρεμα από την πολιτική δωροδοκήθηκαν με πολλά χρήματα!
Παναγιώτης Μπάρκας
10 Απριλίου 2021
Αναδημοσίευση από τη σελίδα facebook.com/panibar2011
Διαβάστε ακόμη:
Κάποια στιγμή οι βόρειοηπειρώτες πρέπει να μάθουν όλη την αλήθεια σχετικά με τα γεγονότα της Επισκοπής και τη μετέπειτα φυλάκιση των πέντε στελεχών της Ομόνοιας. Ποιός ήταν εγκέφαλος αυτής της τρέλας, ποιοί ήταν οι Ιούδες και ποιά ήταν τα θύματα;
ΑπάντησηΔιαγραφή