Η Σούχα είναι χωριό του Δήμου Λιμποχόβου.
Σύμφωνα με τον Κατσαλίδα στο βιβλίο του «Η Ταυτότητα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού», ετυμολογείται από το αρχαίο όνομα του Σωχαίος ή Σωχακός που είναι λέξη ελληνική, σύνθετη µε α΄συνθετικό το επίρρημα έσω που σημαίνει μέσα και από το αρχαίο ρήμα χαίνω που σημαίνει σχηματίζω άνοιγμα, χάσμα.
Κατά τον Νικόλαο Παπαδόπουλο στο βιβλίο « Η Δρόπολις της Βορείου Ηπείρου», η Σούχα αναφέρεται στο χρυσόβουλο Ανδρόνικου του Πρεσβυτέρου, που εκδόθηκε το 1321 ως το χωριό που δεν ενοχλείται ούτε και οι νέοι στρατεύονται διότι είναι βλάχοι.
Οι κάτοικοι του χωριού ήταν και είναι χριστιανοί και κατά τον 20ον αι. είχαν ταλαντευόμενη συνείδηση. Ως προς την γλώσσα οµιλείται η αλβανική αν και οι ηλικιωμένοι γνωρίζουν την ελληνική, όμως δεν την ομιλούν.
Η κεντρική εκκλησία ήταν αφιερωμένη στην Αγία Παρασκευή, ενώ, κατά τον Ηλία Κώνστα στα «Βορειοηπειρωτικά», επί του κατωφλίου της θύρας του νάρθηκα ήταν εντοιχισμένη επιτύμβιος πλάκα, που έφερε την εξής επιγραφή: «Λυσίµαχε Φιλίππου, Άνδρων Λυσήνος Πράϊνε Σωστρίωνος, Φιλίστα Σωστρίων χαίρετε». Κατά τον Κώδικα οικοδοµήθηκε την περίοδο του Δοσίθεου.
Σύμφωνα με τον Johannes Koder στα «Προβλήματα της σλαβικής εποίκισης στην Ήπειρο» η Σούχα αναφέρεται στο τουρκικό κατάστιχο του 1431.
Στα «Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας» βλέπουμε ότι στην απογραφή του 1880 είχε 90 Χριστιανούς, ενώ, σύμφωνα με την Εθνολογική Στατιστική της Βορείου Ηπείρου το 1913 είχε 163 και το 1927 είχε 218, σύμφωνα με τον Teki Selenica στο «Shqiperia me 1927».
Σύμφωνα με την Yπηρεσία Διπλωματικού και Iστορικού Aρχείου του Υπουργείου Εξωτερικών, το σχολικό έτος 1893-1894 λειτουργούσε Γραμματοδιδασκαλείο µε 10 μαθητές και µε ιερέα διδάσκαλο.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών