Μετά την χριστουγεννιάτικη και πρωτοχρονιάτικη "απογείωση", ώρα με την ώρα βιώνουμε την ιδιόρρυθμη προσγείωση προς την σκληρή πραγματικότητα , η οποία κρύβει πολλά "αινίγματα" αντί της " ονειροπόλας αποθέωσης" .
Οι 363 ημέρες που απομένουν για το 2022, δεν είναι ούτε σύντομη διαδρομή, αλλά ούτε και απέραντη λεωφόρος για τον καθένα μας. Όλοι μας έχουμε τις προσωπικές προσδοκίες για το νέο έτος, αλλά και οι συνολικές προσδοκίες των μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας ,αν μη τι άλλο, δεν είναι πια ένα ακαταλαβίστικο ρομάντζο. (;!)
Η κάθε ημέρα του χρόνου έχει τη δική της( πότε γκρίζα και πότε λευκή) σελίδα. Επίσης, υπάρχει κι ένα άλλο "ασανσέρ" στόχων και προσδοκιών στο χώρο μας, ανάλογα με την ηλικία και το μέρος ,όπου διαμένουν αυτή τη στιγμή οι συμπατριώτες μας
Δυστυχώς, εν έτη του 2022 έχουμε κατεβάσει πολύ χαμηλά τον πήχη. Συζητάμε και προσδοκούμε ακόμη για τα βασικά ήδη του ζειν: νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, δρόμους και τηλεπικοινωνία. Ενώ στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο οι ανάλογες κατηγορίες του πληθυσμού διεκδικούν ανάπτυξη της τεχνολογίας, ευημερία, καλύτερη ποιότητα παιδείας και ιατρικής περίθαλψης.
Μολαταύτα, εδώ στα μαρτυρικά χωριά μας έχουμε συνηθίσει πλέον " ν'απλώνουμε τα πόδια μας, όσο είναι το πάπλωμα".(!!!) Τι διεκδικούν, όμως , οι εναπομείναντες κάτοικοι στο χώρο μας ,οι οποίοι φυλάνε Θερμοπύλες, καθώς και οι εν Ελλάδι συμπατριώτες μας για το Έτος 2022 ;
- Μόλις βγεις στα χωριά μας και συναντήσεις τα περήφανα γηρατειά, σε ρωτάνε ευθέως: Έχουμε κανένα νέο από Αθήνα για το αποκαλούμενο επίδομα άπορων Βορειοηπειρωτών; Τους βλέπεις και σου κόβουν την καρδιά στα δύο. Έχουν τις δικές τους προσδοκίες από την επίσημη Αθήνα γι' αυτό το θέμα. Αν και νιώθουν αδικημένοι , συνεχίζουν να ελπίζουν και να πιστεύουν στις υποσχέσεις των πολιτικών . Δεν ζητάνε λούσσα και πολυτέλειες, αλλά λίγη ζωή με αξιοπρέπεια. Τόσα χρόνια τους έχει " φάει" το φιλότιμο και τους " τρώει" το μαράζι...
- Οι εν Ελλάδι συμπατριώτες μας προσδοκούν δικαίωση και αποκατάσταση της εθνικής τους αξιοπρέπειας. Εργάζονται, κουράζονται , ιδρώνουν και...στο τέλος η ελληνική πολιτεία δεν τους αναγνωρίζει τους κόπους και τις θυσίες. Απονομή κοινωνικής και εθνικής δικαιοσύνης αναμένουν τ'αδέρφια και οι αδερφές μας στην Ελλάδα, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι " να πληρώσουν τα σπασμένα " του ολοκληρωτικού καθεστώτος στην Αλβανία, η οποία άνοιξε τα σύνορα πριν 30 κι όχι 40 χρόνια (;!)
Άκουσον... άκουσον...(;;;!!!)
- Η παιδεία στο χώρο μας ( δάσκαλοι και μαθητές) προσδοκούν αναβάθμιση και καλύτερα αποτελέσματα, αν και εν έτη 2022 εμείς, δυστυχώς, μιλάμε ακόμη για έλλειψη σχολικών βιβλίων...
- Ιατρική περίθαλψη ζητάμε, σε κάθε χωριό και περιοχή του χώρου μας, όσο ορεινά κι αν βρίσκονται. Φροντίδα για τους παππούδες και δυνατότητες παροχής ιατρικής περίθαλψης στα νοσοκομεία της Ελλάδας, προσδοκούμε... Σύνορα ανοιχτά και νοσοκομεία φιλόξενα...(;!)
- Θέσεις εργασίας, ανάπτυξη της οικονομίας, ενίσχυση των παραγωγικών και εμπορικών μονάδων ζητούν τα μέλη του ικανού φυσικού και πνευματικού δυναμικού... Αν και πολλοί καρεκλοκένταυροι στο χώρο μας , στα Τίρανα και στην Αθήνα, αυτά τα αιτήματα τα θεωρούν υπερβολικά (;!)
Ο κόσμος μας ζητάει αλλαγή στα δημόσια και πολιτικά δρώμενα του χώρου μας. Μπορεί το όραμα της εθνικής συμφιλίωσης και της ουσιαστικής ομόνοιας , να θεωρούνται πλέον ανεκπλήρωτες προσδοκίες, αλλά όλοι αναμένουν αλλαγή νοοτροπίας, νέες ιδέες, ελπιδοφόρες και καινοτόμες προτάσεις. Διστάζουν να μιλούν για ονόματα και κόμματα, διότι " φοβούνται μήπως πέσουν από τη βροχή στο χαλάζι", αλλά κάτα βάθος έχουν συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί να έχουμε νέο ξεκίνημα με πρόσωπα που έχουν αποτύχει παταγωδώς ,πανηγυρικά ή ,στην καλύτερη των περιπτώσεων , έχουν φθαρεί και καταναλωθεί.
- Εν κατακλείδι, το ζήτημα με την πανδημία από τον Covid 19 παραμένει στην κορυφή των προσδοκιών για την τρέχουσα χρονιά. Ελπίζουν στην ελευθερία από τον υιό με τη βοήθεια της επιστήμης και παρακαλούν το Θεό να ξανασμίξει η μάνα με το παιδί της και το παιδί με τη γενέτειρα.
Τόσο χαμηλά, λοιπόν, έχουμε τον πήχη στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το 2022 . Εαν οι αιρετοί και οι δημόσιοι λειτουργοί αποκτήσουν ανάστημα και ανεβάσουν τον πήχη για το άμεσο μέλλον, τόσο το καλύτερο...
Ωστόσο, η ανθρωπιά και η αδερφική αλληλεγγύη παραμένουν απαράβατος όρος στο ADN του μαρτυρικού μας τόπου και θρυλικού μας κόσμου...
Η ελπίδα, όμως,... πεθαίνει τελευταία...(!!!)
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών