Έχω την εντύπωση ότι τον έχουμε παραμελήσει, καθώς καμιά αναφορά έστω από τα επίσημα χείλη της πολιτικής μας εκπροσώπησης, καθώς από τα χείλη της επίσημης Ελλάδας ούτε που έγινε ποτέ και ούτε πρόκειται να γίνει λόγος. Ίσως γιατί τα 108 χρόνια μνημόνευσης για τις νεότερες γενιές είναι περασμένα ξεχασμένα, ίσως γιατί και η ιστορία, όπως έχει γραφτεί από τους «φωστήρες», θεωρεί εκείνον τον αγώνα, οπότε και τους προπάππους μας που συμμετείχαν σε εκείνο τον αγώνα, ως μια τρέλα που αντιτίθονταν στα συμφέροντα της τότε ταλαντευόμενης Ελλάδας, η οποία μας είχε θυσιάσει ως εγγύηση, περί σχέσεων καλής γειτονίας με την νεογέννητη Αλβανία.
Ταλαντευόμενης καθώς είχε μοιραστεί στα δύο, Ελλάδα υπό το σκήπτρο του Βασιλιά στην Αθήνα, η οποία είχε προσχωρήσει και στην ενσωμάτωση της Βορείου Ηπείρου στον κορμό της, και Ελλάδα υπό το σκήπτρο του τότε πρωθυπουργού Ε. Βενιζέλου, η οποία με έδρα στην Θεσσαλονίκη είχε μεγαλομανείς στόχους.Ίσως γιατί και τα θύματα εκείνου του αγώνα, οι προπάπποι μας, δεν ήταν παρά «ξυπόλυτοι» και «άξεστοι» που πίστεψαν ότι θα επιβάλλονταν της αναμέτρησης με τους αλλόθρησκους Αλβανούς, οι οποίοι αντιτάχτηκαν για να διατηρήσουν τα τσιφλίκια τους, θα επιβάλλονταν της εμμονής των Ιταλών μήπως έχαναν την Αυλώνα, αλλά και της οργής της παράταξης των «Ελλήνων», οι οποίοι ονειρεύονταν (μεν) την «Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών», αλλά εκτός των παραχωρήσεων υπέρ της φίλης Αλβανίας.
Τέλος όπως και να συνέβησαν τα γεγονότα δεν σημαίνει ότι έχουμε κάποιο παράπονο από την Αλβανία, καθώς τα πάτρια εδάφη μας δεν τα πήρε με πόλεμο, της τα παραχώρησαν. Αν ο Φλεβάρης του 1914 ήταν ανθρωποφάγος, καθώς πολλοί οι πεσόντες και πολλές οι καταστροφές που υπέστημεν, δεν σημαίνει ότι η επίσημη ιστορία πρέπει να τον καταχωνιάσει, οπότε και εμείς να μη μνημονεύουμε την ιστορία ως έχει γραφτεί στα πεδία μαχών, και όχι όπως την έχουν γράψει οι «φωστήρες»! Να την μνημονεύουμε όπως πρέπει να μνημονεύουμε και τα θύματα που μαρτύρησαν ανά τα 108 χρόνια για τα πιστεύω τους, όπως πρέπει να μνημονεύουμε και τις θυσίες αυτών που πολέμησαν υπό το σκήπτρο του αλβανικού Ε.Α.Μ. για την απελευθέρωση από τους ξένους καταχτητές, ακόμα και αυτών που πίστευαν ότι υπό άλλο σκήπτρο έπρεπε να αγωνιζόμασταν. Αν όχι, ενώ ήμαστε αυτόχθονες και κληρονόμοι λεβέντικης γενιάς, επισφραγίζουμε την «κηλίδα» του «κολίγου», όπως μας έχουν στιγματίσει στην ιστορία τους οι συμπατριώτες μας Αλβανοί.
Τηλέμαχος Λαχανάς
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών