«Γκαϊντούρια»

Η συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης του 1844 έχει μείνει στην Ιστορία για τη σύγκρουση των αυτοχθονιστών με τους ετεροχθονιστές. Οι πρώτοι υποστήριζαν πως στο Δημόσιο μπορούσαν να διορίζονται μόνον όσοι κατάγονταν από τις απελευθερωμένες περιοχές του του τότε κρατιδίου της Ελλάδος, από τη Ρούμελη, τον Μοριά και τα νησιά. Οι υποστηρικτές των ετεροχθόνων ζητούσαν τα δικαιώματα των απανταχού Ελλήνων.

Στη συνέλευση αυτή θρυλική έχει μείνει η αγόρευση του σερ Ρίτσαρντ Τσωρτς, διότι περιείχε μόνο μια λέξη.

Ο Τσωρτς, της οδού Τζωρτζ στην Κάνιγγος, αφού οι συναγωνιστές του τον αποκαλούσαν Τζώρτζη ήταν βουλευτής. Αυτός είχε πάρει την ελληνική υπηκοότητα, πλην όμως οι αυτοχθονιστές ετερόχθονα τον ανέβαζαν, ετερόχθονα τον κατέβαζαν. Κάποια στιγμή σηκώθηκε να πάει στο βήμα. Βαρύς όπως ήταν και ηλικιωμένος, τον υποβάσταζαν. Στάθηκε, κοίταξε την ευγενή ομήγυρη και είπε μία μόνον λέξη: «Γκαϊντούρια». Κανείς δεν τόλμησε να του απαντήσει και ο ίδιος ήταν τόσο συγχυσμένος, που σωριάστηκε στο πάτωμα. 

Τα «Γκαϊντούρια» ζουν ακόμη, δυστυχώς ο Τσώρτς όχι. Αν ζούσε, σήμερα και έβλεπε πως αντιμετωπίζονται οι Βορειοηπειρώτες -Έλληνες που χωρίς να είναι δική τους επιλογή γεννήθηκαν έξω από την σημερινή επικράτεια της Ελλάδος - στο θέμα της Εθνικής Σύνταξης, θα ανέβαινε σε κάποιο βήμα και πάλι μια λέξη θα έλεγε: «Γκαϊντούρια»

ΣΗΜ: Ο σερ Ρίτσαρντ Τσωρτς (Sir Richard Church) ή Ρίτσαρντ Τσερτς ή Ριχάρδος Τσουρτς ή Τζουρτζ ή Τσωρτζ όπως τον ανέφεραν στην Ελλάδα, ήταν φιλέλληνας, Βρετανός στρατιωτικός, γεννήθηκε στην Ιρλανδία το 1784, που υπηρέτησε στην υπηρεσία της Βρετανίας, του Βασιλείου των Δύο Σικελιών και της Ελλάδας και πολιτικός της Ελλάδας. Ήταν στον στρατό από πολύ νέος, από το 1801. Πολέμησε από το 1805 στους Ναπολεόντειους Πολέμους, στην Ισπανία, στην Αίγυπτο, στη Σικελία, στην Κορσική και στα Ιόνια νησιά, όπου συνέστησε για λογαριασμό των Βρετανών μια στρατιωτική μονάδα από Έλληνες μέχρι το 1813. Το 1817 μπήκε στην υπηρεσία του βασιλιά Φερδινάρδου Α΄ των Δύο Σικελιών. Το 1827 τον κάλεσαν οι Έλληνες για να αναλάβει την αρχιστρατηγία του στρατού ξηράς. Στη συνέχεια έλαβε τις θέσεις του αρχηγού της Δυτικής Ελλάδος, Σύμβουλου της Επικρατείας, πληρεξούσιου στην Α΄ Εθνοσυνέλευση των Αθηνών το 1843 και γερουσιαστή το 1844. Πέθανε στην Αθήνα το 1873 και τάφηκε δημοσία δαπάνη στο Α΄

Υ.Γ. Για την ιστορία, στην Εθνοσυνέλευση του 1844, επικράτησε η άποψη των αυτοχθονιστών

Διαβάστε ακόμη:

* Από μισοί Έλληνες....δυο τρίτα

* Ακόμη μια δέσμευση Μητσοτάκη

* Η ιστορία ποτέ δεν γράφτηκε από τους απόντες

👉 Ακολουθήστε το Apenadi.Blogspot στο facebook