Σωκράτης Μήλος: Ένας ακόμη σιωπηλός μας ήρωας που πλήρωσε ακριβά τον αγνό του ελληνισμό στο δικτατορικό καθεστώς
Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Έφυγε τελευταία από αναμεσά μας ένας ακόμα σιωπηλός ήρωας. Ο Σωκράτης Μήλος. Ή πιο σωστά το πραγματικό δράμα και τραγωδία του αλύγιστου Έλληνα στο δικτατορικό καθεστώς!
Ένοιωσα, πίκρα από τότε που πληροφορήθηκα τον θάνατό του, αλλά περισσότερο ντροπή για την ενοχοποιητική μας σιωπή! Που σημαίνει ότι ακόμα φοβούμαστε να διερευνήσουμε και να πούμε την αλήθεια. Ακόμα και η ίδια του η οικογένεια. !
Προσωπικά δεν τον πρόλαβα κάπου, αλλά από τότε έμαθα για τη ζωηράδα του, ως θαυμαστός Έλληνας. Οι Αλβανοί συμμαθητές του τον θαύμαζαν, αλλά και δεν τολμούσαν να μιλήσουν για τις ελληνικές και αντικαθεστωτικές του «τρέλες». Και ένιωθα κι εγώ περήφανος για εκείνον. Όντας στο λύκειο Αργυροκάστρου, τολμούσε να προκαλέσει απροκάλυπτα το καθεστώς και τους κανόνες του, χωρίς να κρύψει ούτε στιγμή την αγνή ελληνικότητά.
Έγινε όμως στόχος του καθεστώτος μαζί με τον Τέλη Ξέρρα. Προσταίθηκε και ένα τρίτο πρόσωπο. Πρόκειται για τη σκληρή περίοδο κατά των εχθρών του κομμουνισμού του 1973-1974. Και οι Έλληνες ήταν οι εν δυνάμη διπλά εχθροί του.
Κατηγόρησαν τον Κάτη ότι ήταν ο συγγραφέας αντικαθεστωτικών προκηρύξεων.
Μάλιστα ότι τις έγραφε κρατώντας την πένα με τα δάχτυλα του ποδιού για να μη διακρίνονταν σε ποιον άνηκε η γραφή…
Ρώτησα κάποτε ένα από τα αδέρφια του Κάτη, αν είχε δει ποτέ κάποια από τις προκηρύξεις αυτές και το περιεχόμενό τους. Δεν περίμενε την ερώτηση … Σκέφτηκε λίγο και μου είπε «’ΟΧΙ, ποτέ»! Τον ρώτησα, γιατί; Δεν μ απάντησε, αλλά έδειχνε μεγάλο σικλέτι. Του μίλησα για τα όσα ακούγονταν, για τις μηχανορραφίες που σκαρώθηκαν και ότι ο Τέλης έχασε τη ζωή του και τον Κάτη τον τρέλαναν για να αποκρύβονταν κάτι σημαντικό για το βαθύ κράτος… Δεν τα διάψευσε … Ούτε τα αποδέχτηκε … Κοιτούσε σκεφτικός σ΄ ένα σημείο και δεν μιλούσε… Του είπα ότι προσωπικά δε θα συμβιβαζόμουν ποτέ με την κατάσταση αυτή … αλλά στη συνέχεια προσπάθησα να δικαιολογήσω τη σιωπή του… !
Κάποιοι άλλοι που λένε ότι έζησαν τα γεγονότα, (από μέσα !!) αναφέρουν ότι υπήρξαν πολλές τέτοιες προκηρύξεις. Τόσες που ήταν αδύνατο να γραφτούν με τα δάχτυλα του ποδιού και ούτε με το χέρι. Χρειάζονταν τυπογραφείο. Λένε ακόμα ότι τις κουβαλούσαν στις τσέπες σαν τα μαντήλια της μύτης, ακόμα και σε στρατιωτικό τμήμα και τις διέμεναν (!!) (Πολύ φτηνό για ηρωποίηση για όποιον γνώριζε τη ζωή σε ένα στρατιωτικό τμήμα εκείνης της εποχής και από την άλλη για ποιον μοιράζονταν οι προκηρύξεις στο στρατό….!!!) Επίσης, ούτε εκείνοι μιλούν για το περιεχόμενο των αντικαθεστωτικών αυτών προκηρύξεων και σε τι γλώσσα γράφονταν!!
Τέλος πάντων, πολλά χρόνια αργότερα, μετά το 1990, στη δίκη των πέντε οι ελεγχόμενες από την κυβέρνηση εφημερίδες των Τιράνων αποκάλυψαν το ψευδώνυμο του αφηγητή. «Μπεσνίκου» - BESNIKU, όπως ο ίδιος περιγράφει τις πρώτες σχέσεις του με τον τοπικό αρχηγό της περιβόητης ΣΙΓΟΥΡΙΜΙ…
Θα βρούμε τον κατάλληλο χρόνο για κάποιες σχετικές εξελίξεις.
Τώρα θέλω ξανά να επιπλήξω την δική μας συλλογική εθνική συνείδηση. Αίσχος μας!!! Αίσχος μας και γιατί τόσα χρόνια αφήσαμε αυτόν τον σιωπηλό ήρωα να συνεχίσει να ζει τα πάνδεινα….!!! (Ούτε μια φωτογραφία δε διαθέτουμε1) Και γιατί ξεχάσαμε ένα ακόμα παλικάρι τον Τέλη Ξέρρα…από την μεγάλη κυνηγημένη οικογένεια των Ξερραίων.
16 Σεπτεμβρίου 2022
Σχετικές Δημοσιεύσεις
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών