Πύρρος της Ηπείρου! Οφείλουμε να μνημονεύσουμε το μεγαλείο του!

ΠΥΡΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ! 272 Π.Χ.—2023 Μ. Χ.

Γράφει ο Τηλέμαχος Λαχανάς

Το 2023 η Ήπειρος οφείλει να μνημονεύσει τα 2295 χρόνια από την ατυχή απώλεια του αξιομνημόνευτου Ηπειρώτη στρατηλάτη, του Πύρρου της Ηπείρου, ένας εκ των λαμπρότερων της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας Το οφείλουμε όχι μόνο ως προδρομική μνήμη, ώστε μετά από 5 χρόνια (το 2028) να του αποδοθεί τιμητική θέση στο πάνθεο των Ηρώων, μαζί του και η ενιαία Ήπειρος, αλλά επειδή το οφείλει όλη η Ελλάδα, καθώς η απώλειά του ήταν και δική της απώλεια, καθώς από τότε έζησε εποχές παρακμής, εποχές που πολλοί ξένοι δυνάστες της τσαλάκωσαν πατρίδα, ιστορία και πολιτισμό, της τσαλάκωσαν και το DNA των ίδιων των κατοίκων της!

Ο Πύρρος, συγγενικό πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθώς η γιαγιά του Τρωάδα Α΄ ήταν αδερφή της μητέρας του Μεγάλου Αλέξανδρου, της Ολυμπιάδας, με τους πολέμους που διεξήγαγε για την διεύρυνση των ορίων του κράτους της Ηπείρου, επιδιώκοντας την ενσωμάτωση και των υπόλοιπων ελληνικών φύλων κρατών, και όχι μόνο, αδύνατον να μη είχε εμπνευστεί από τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου.

Το ότι ένωσε όλα τα ηπειρωτικά φύλα, εντός των ορίων του κράτους της Ηπείρου, όρια τα οποία προς Βορά υπερέβαιναν τα όρια της Επιδάμνου (του σημερινού Δυρραχίου), ενώ προς Νότο τα κρατίδια του υπόλοιπου ελλαδικού χώρου, όντας πρωτεύουσα η Αμβρακία, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Το ότι πέρασε την Αδριατική και για έξι ολόκληρα χρόνια πολέμησε τους Ρωμαίους στην Νότια Ιταλία και την Σικελία, καθώς απειλούσαν να αφανίσουν τις εκεί ελληνικές αποικίες, επίσης είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Το ότι επί της βασιλείας του (κυρίως από το 296 π.Χ.-272 π.Χ.) καλλώπισε την πρωτεύουσα της Αμβρακίας με θέατρα και ναούς, με αρδευτικά έργα και οχυρωματικά τείχη, όπως και τις υπόλοιπες πόλεις που δημιούργησε, και αυτό είναι γεγονός.

Το ότι την ίδια περίοδο το ενδιαφέρον του στράφηκε προς την ευημερία των υπηκόων του, ωθώντας τους να ασχοληθούν με την γεωργία και το εμπόριο, εκτός της κτηνοτροφίας που ήταν ως τότε η βασική ενασχόληση, πράξη που υπερτερούσε των άλλων ελληνικών φύλων, είναι και αυτό αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Άλλο το αν η μοίρα του ήταν σημαδεμένη, καθώς όταν στράφηκε προς υπόταξη της πόλης του Άργους, φονεύθηκε τυχαία από κεραμίδι που εκσφενδόνισε κάποια μητέρα, καθώς είδε το γιο της να αψιμαχεί μαζί του χωρίς ελπίδα σωτηρίας, στην οδό που περνούσε κάτω από το μπαλκόνι της. Αυτό το άδοξο τέλος του στην πόλη του Άργους, άλλαξε τον ρου της ιστορίας της Ηπείρου και της υπόλοιπης Ελλάδας!

Η Ήπειρος δεν μπόρεσε να ξεφύγει της παρακμής, καθώς μετά από μισόν αιώνα (το 233 π.Χ.), όταν διαλύθηκε το Κοινό των Ηπειρωτών, βρέθηκε στο επίκεντρο του Ρωμαίο-Μακεδονικού πολέμου. Τότε που οι Μολοσσοί συμπαρατάχτηκαν στο πλευρό των Μακεδόνων, ενώ οι Θεσπρωτοί και οι Ατιντάνες, εξαιτίας της προδοτικής συμπεριφοράς δύο ηγεμόνων της Αρχαίας Φοινίκης, των παππού και εγγονό Χάρωψ Μαχατά, στο πλευρό των Ρωμαίων. Γεγονός που το 168 π.Χ. οι Ρωμαίοι, κυρίαρχοι πια στις περιοχές μας, άδραξαν την ευκαιρία και εκδικήθηκαν για τους πολέμους που ο Πύρρος διεξήγαγε στην Ιταλία! Με την βαρβαρότητα που τους χαρακτήριζε, ισοπέδωσαν 70 ηπειρωτικές πόλεις και πήραν όμηρους στην Ρώμη 150.000 Ηπειρώτες.

Χρόνια πριν, όταν κάποιοι γνωστοί μου ζήτησαν να δικαιολογήσω γιατί σε σύγκριση με τον Πύρρο, επικρίνω τον «Μέγα Αλέξανδρο», τους απάντησα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος, ως «Μέγας Αλέξανδρος», ανήκει σε όλη την οικουμένη. Μνημονεύεται μεν στην Ελλάδα η καταγωγή του, αλλά για το πλήγμα που της επέφερε να λέμε και τα αρνητικά του. Αν εξαιρέσουμε την περίοδο επί βασιλείας του Πύρρου, η Ελλάδα από τότε παραμένει στο Ναδίρ, καθώς δεν την ξεγύμνωσε μόνο από την αφρόκρεμα του στρατού και των φιλοσόφων! Μετά τον θάνατό του οι περισσότεροι έμειναν διάσπαρτοι ανά τα κράτη που είχε καταλάβει. Ενώ ο Πύρρος αν δεν είχε φονευθεί τυχαία, δεν θα ένωνε μόνο τις πόλεις κρατίδια της Ελλάδας, θα διεύρυνε και τα όριά της. Στην βαλκανική και την Ιταλία εννοείται, αλλά και στη Μικρά Ασία, γεγονός που μετά από περίπου 140 χρόνια το κατόρθωσαν οι Ρωμαίοι. Φυσικά στους γνωστούς μου δεν έγινα πειστικός, αλλά υποθέτω ότι αυτή είναι πραγματικότητα!