Οι επισκέπτες, ο ξεναγός και ο βορειοηπειρωτικός χώρος

Πολλά γκρουπ από την Ελλάδα κι άλλες χώρες της Ευρώπης επισκέπτονται τον βορειοηπειρωτικό χώρο, τους Αγίους Σαράντα, το Αργυρόκαστρο κι άλλα μέρη. Και έχουν τι να δουν, τι να πληροφορηθούν, ώστε να φύγουν με μια ολοκληρωμένη εικόνα γι’ αυτά που επισκέπτονται, αλλά και όλον τον βορειοηπειρωτικό χώρο. Και ο βορειοηπειρωτικός χώρος είναι πλούσιος με ιστορία, διάσπαρτος με αρχαιολογικά και φυσικά μνημεία: Έχουν να μάθουν για την ιστορία του Ογχισμού (Άγιοι Σαράντα), το κυριότερο λιμάνι της Χαονίας, για την πέτρινη χαρακτηριστική πόλη του Αργυροκάστρου, υπό την επίβλεψη της ΟΥΝΕΣΚΟ, για την αρχαία πόλη του Έλενου, γιου του Πριάμου της Τροίας, το Βουθρωτό, για τη Φοινίκη, την πρωτεύουσα του βασιλιά Πύρρου, το μοναστήρι των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, το Λυκούρσιον κι αυτό του Αγίου Νικολάου στο Μεσοπόταμο, για το φυσικό μνημείο του Γαλάζιου Ματιού και το θρύλο της Μπίστρισσας, τα πέτρινα, τοξωτά γεφύρια, διάσπαρτα στο χώρο μας, τις παμπάλαιες εκκλησίες και τόσα άλλα.

Η σωστή, όμως, πληροφόρηση, η πραγματική όψη του νομίσματος, εξαρτούνται από τον ξεναγό, αυτόν που θα μεταφέρει την πραγματικότητα ή την παραποίηση της ιστορίας που κρύβουν μέσα τους τα άψυχα όντα (μνημεία) που επισκέπτονται οι ξένοι. Διότι αυτά δεν έχουν στόμα να διαμαρτυρηθούν. Να πουν μόνα τους την ιστορία τους: Πως ο Έλενος που έχτισε το Βουθρωτό ήταν Έλληνας και όχι Ιλλυριός (τώρα τους Τρώες τους κάνουν και Αρβανίτες), πως οι επιγραφές στις κυκλώπειες πέτρες είναι στην ελληνική, πως το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου χτίστηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο το Μονομάχο το 306 μ. Χ. και όπου τον ΧΙ-ΧIV αι. ήταν το μεγαλύτερο μοναστήρι του Βυζαντίου και τόσα και τόσα άλλα, για το κάθε μνημείο.

«Μα εδώ μιλούν ελληνικά», η απορία μερικών σε γκρουπ από την Ελλάδα, που επισκέφτηκαν τη Χιμάρα το τελευταίο διάστημα. Όταν άκουσαν τη κυρα- Γιαννούλα Μπότση, που καθώς ήταν στην εξώπορτα τους καλωσόρισε και τους φίλεψε στο σπίτι της, που στα άπταιστα ελληνικά τούς είπε πως η μητέρα της δεν μιλούσε καθόλου αλβανικά, πως μετά τις εκλογές της 2ας Δεκεμβρίου 1946 τους τράβηξαν την ελληνική εθνικότητα…, όταν άκουσαν και από τον ξεναγό την σωστή ιστορία της Χιμάρας πως «εδώ και αιώνες οι Χιμαριώτες είχαν σχηματίσει ένα είδους κράτους, μια ελληνική περιοχή με αυτονομία, την οποία η τουρκική κυβέρνηση αναγκάστηκε ν’ αποδεχτεί» Πως, οι Χιμαριώτες δεν άκουγαν παρά μονάχα τη φωνή ενός από τους συμπατριώτες τους, απόστρατου Έλληνα αξιωματικού, του Σπύρου Σπυρομήλιου. Σύμφωνα μ’ αυτήν δεν έπρεπε να υπάρχει παρά μόνο ένα πολιτικό δόγμα στη Χιμάρα, η ένωση με την Ελλάδα» (Rene Puaux- Ρενέ Πυώ, Γάλλος ιστορικός και δημοσιογράφος), εμπλουτίστηκαν με τις σωστές πληροφορίες περί Χιμάρας και, γενικά περί βορειοηπειρωτικού χώρου.

Όταν ο ξεναγός ερμηνεύει την ιστορία διαφορετικά, παραποιημένη, οι επισκέπτες, τα γκρουπ, θα δημιουργήσουν λανθασμένες εικόνες, οπότε είναι και καθήκον των τουριστικών γραφείων, να επιλέξουν τους σωστούς, για να μην παραχαραχτεί η ιστορία του Βορειοηπειρωτικού χώρου και Ελληνισμού.

Βαγγέλης Παπαχρήστος

sfeva.gr

Διαβάστε ακόμη

* Η ορφάνια της παιδείας στη μητρική γλώσσα στο αλβανικό δημόσιο

* Η επίσκεψη Ράμα ως επιβεβαίωση του πραγματικού μας θανάτου

* Νέα Διεύθυνση Παιδείας: Στάχτη στα μάτια της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας

👉 Ακολουθήστε το Apenadi.Blogspot στο facebook

👉 Ακολουθήστε το Apenadi.Blogspot στο Twitter

👉 Εγγραφείτε στο κανάλι του Apenadi.Blogspot στο Youtube