Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός: «Τάφος που πρέπει να κλειστεί» για τα Τίρανα, «Αγκάθι που πρέπει να ξεριζωθεί» για την Αθήνα. Στη μέση οι άμοιροι Βορειοηπειρώτες

την
Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας

ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ
Στα 35 χρόνια αλβανικής μεταπολίτευσης οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, δεν μπόρεσαν ούτε να ενωθούν, ούτε να αποχτήσουν και να αγωνιστούν για ένα όραμα για την τύχη του τόπου τους και της δικής τους. Με αφελέστατο τρόπο για μια εθνική κοινότητα με καθεστώς μειονότητας, λειτουργούν σε τρεις μερίδες (χωρίς καμιά εγγύηση για την ποιότητα του Έλληνα):

α. ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ, ΤΟΥΣ ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΕΣ, που αποδέχονται μοιρολατρικά τις καταστάσεις. Λογικά σ΄αυτούς θα έπρεπε να εντοπίζονταν το εθνικό σφρίγος, υπόσταση και αντίδραση σε υποστήριξη της ιδιαίτερης εθνικής ταυτότητας. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, οφείλεται τόσο στην έκπτωση της ποιότητας του Έλληνα, όσο και στην έλλειψη αυτογνωσίας, καθοδηγητικού ρόλου και στην έλλειψη προοπτικής. Συνεπώς, τα μεγέθη της αδιαφορίας τους και περισσότερο η αρνητική αντίδραση κατά της Ελλάδας, δεν είναι απλώς παροιμιώδης, αλλά και δείκτης χαμηλού επιπέδου. Γίνεται πιο χαμηλό όταν διαπιστώνεις την προσαρμογή στην εκάστοτε εξουσία με αντάλλαγμα κάποια προσωπικά οφέλη!

β. Η ΠΤΕΡΥΓΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ, άτομα και δομές, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ. Βρίσκεται σε μια συνεχιζόμενη καθοδική μειοψηφία. Δεν είναι πλέον αποτρεπτική, ούτε λόγω της ισχύς που αντλεί από Αθήνα και άλλους θεσμούς που αντικαθιστούν την Αθήνα στην Αλβανία, αλλά δοκιμαζόμενη στην αντίδραση των Ελλήνων, αντίδραση που εκφράζεται με την στήριξη των αντιπάλων της. Κατά βάθος συντελεί ως ηγέτιδα της εθνικής καταστροφής του τόπου, σε τέτοιο σημείο που κανείς δε θα το επιδίωκε και δε θα το πετύχαινε καλύτερα. Οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν την υποστήριξη της Αθήνας, αλλά με τις ευλογίες των Τιράνων.

γ. Την τρίτη μερίδα Ελλήνων αποτελούν ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΤΙΡΑΝΩΝ. Είναι κυρίαρχες στο γίγνεσθαι της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Συν τη στήριξη των Τιράνων έχουν και ένα επιπλέον προτέρημα που τους εξασφαλίζει άνεση στην απαλλαγή από τις εθνικές ευθύνες. Οφείλεται στον τρόπο πολιτικής επιβίωσης της πρώτης πολιτικής μερίδας, των επιλογών της Αθήνας. Εκείνοι ταυτίζουν την ύπαρξή τους στον ισχυρισμό ότι αποτελούν το νόμιμο και μόνιμο εκπρόσωπο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Οπότε οι δεύτεροι, όταν πρόκειται για εθνικά θέμα, αποτραβιούνται και δηλώνουν δείχνοντας με το δάχτυλο τους υποστηριζόμενους από Αθήνα, ότι τα θέματα αυτά αποτελούν αποκλειστικότητά τους.

Ασφαλώς και δεν υπάρχουν σταθερές διακρίσεις, κυρίως στις πολιτικές μερίδες. Πρόκειται για μείγμα, το οποίο ενισχύει η ανορθόδοξη στήριξη της Αθήνας. Διότι ενώ η Αθήνα καλεί με διάφορους τρόπους τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες να μη τους στηρίξουν (ψηφίσουν) όταν εκλέγονται συνεργάζεται μαζί τους, ενώ τους Έλληνες που τους στηρίζουν τους βλέπει με κακό μάτι.

ΤΙΡΑΝΑ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟ ΣΤΟΧΟ
Ανεξαρτήτως από την οπτική γωνία και τους λόγους, Τίρανα και Αθήνα, συμπίπτουν στον στρατηγικό τους στόχο έναντι του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού που ακούει σε δύο κλασικές τοποθετήσεις: «το ξερίζωμα του αγκαθιού» από την μια και «ο τάφος που πρέπει να κλείσει άμεσα πριν πέσουν οι ίδιοι (Αλβανοί πολιτικοί) μέσα». Έχουν ως εργαλείο διεκπεραίωσης του στόχου αυτού, τις πολιτικές μερίδες των Βορειοηπειρωτών, που παρασέρνουν και τη μάζα των Ελλήνων.

ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΜΑ, Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟΥΣ
Εκείνο όμως, που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Οι Έλληνες, ή ελίτ τους και κυρίως η πολιτική μερίδα που έχει την ευλογία της Αθήνας, την ανικανότητά τους για να συγκροτήσουν ένα δικό τους εθνικό όραμα, την αποδίδουν σε ευθύνες τρίτων και πρωτίστως της Αθήνας. Κατηγορούν την Αθήνα σε όλα τα μήκη, ότι δεν ξέρει τι θέλει και τι της γίνεται σχετικά με τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
Οι Βορειοηπειρώτες δε θέλουν να το αποδεχτούν, αλλά γνωρίζουν ότι η Αθήνα ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ. Στο πλαίσιο αυτό οι απλοί Βορειοηπειρώτες το συνειδητοποίησαν αλλά δεν αντιδρούν. Δείχνουν πλέον μοιρολατρικοί.

ΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ;!
Συνεπώς, δεν είναι διόλου αντιφατική η στάση των υποστηριζόμενων από την Αθήνα «εθνικοφρόνων», οι οποίοι επιρρίπτουν σε προφορικό λόγο και ανεπίσημα, όλες τις ευθύνες στην Αθήνα. Είναι ένας τρόπος εξοικείωσης με το κοινό αίσθημα των Βορειοηπειρωτών. Δλδ τους επιτρέπει να φαίνονται αποδεχτοί και ταυτιζόμενοι με το Βορειοηπειρωτικό κοινό σε σχέση με την Αθήνα. Στην ουσία, πίσω από την τυπική αυτή στάση, οι δήθεν «εθνικόφρονες» εκπρόσωποι των Βορειοηπειρωτών, για να δείξουν και επιβεβαιώσουν την αφοσίωσή τους στα αφεντικά τους, στρέφονται, πότε ύπουλα, πότε ανοιχτά και πότε μεθοδευμένα κατά κάθε προσπάθειας οργάνωσης θεσμών και του απλού κοινοτισμού, ή και ατόμων που δε συμφωνούν μαζί τους. Όλα γίνονται για να αποκρυφτεί αθόρυβα η ουσία. Ο ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Προέκυψε, συν των άλλων ΚΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΞΙΑ, ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ κλπ.

Η ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΘΕΙ
Η Αθήνα ασφαλώς και φέρει ευθύνες. Βλέπει την Ε.Ε. Μειονότητα στην Αλβανία ως ένα αγκάθι στη φτέρνα της που πρέπει να ξεριζωθεί. (Γέρο Καραμανλής 1991 για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ) Που σημαίνει μια ακόμα χαμένη πατρίδα. Λόγω όμως της βαρύνουσας σημασίας ως ιστορικό εθνικό θέμα και το πικρό ιστορικό του Αθηναϊκού Κράτους των χαμένων πατρίδων, μετατρέπει την Ε.Ε.Μ σε καυτή πατάτα, την οποία καμιά ελληνική κυβέρνηση δε θέλει να χρεωθεί. Η καλύτερη επιλογή είναι ο ελεγχόμενος αργός θάνατος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, με ό τι αυτό συνεπάγεται. Ακολουθούμενος από τη φροντίδα να φαίνεται ότι τις ευθύνες φέρουν οι ίδιοι οι Βορειοηπειρώτες, ενώ η Αθήνα διετέλεσε το εθνικό χρέος. Έχει εδώ υπόψη της αυτό που συμβαίνει 35 χρόνια πλέον, τις υπερκαταναλωμένες πολιτικές δηλώσεις του τύπου ότι «βρίσκεται στο πλευρό των Βορειοηπειρωτών», ή με πρόσκαιρα και μη αποδοτικά μέτρα, ή με τρίματα, ή προωθώντας δομές που συμβάλλουν στο ίδιο έργο.

Ο ΤΑΦΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΤΕΙ
Στον ίδιο σκοπό συμπλέει και η αλβανική πλευρά. Να κλείσει τον ανοιχτό τάφο που ακούει στο όνομα Βόρειος Ήπειρος (Ραμίζ Αλία 1991) Συμπλέουν όταν η μία δεν πράττει το εθνικό της χρέος, η Αθήνα και θα κριθεί δριμύτατα από την ιστορία του μέλλοντος. Η άλλη διαπράττει εθνικά το χρέος της έναντι των εθνικών της συμφερόντων, τα Τίρανα.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ
Δυστυχώς, για τους Βορειοηπειρώτες και οι δύο πλευρές πετυχαίνουν τον κοινό στόχο τους για αντίθετα εθνικά συμφέροντα, αλλά σε βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, αξιοποιώντας άμεσα «τους εκπροσώπους» του Ελληνισμού στην Αλβανία.
Οι εκπρόσωποι του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, επιρρίπτοντας ευθύνες στην Αθήνα, χωρίς όμως επίσημες καταγγελίες, αλλά σε κουβέντες καφενείου. Ή και στα Τίρανα, σε πληθωρισμό καταγγελιών, ξανά όμως ανεπίσημων και σε ελληνικό περιβάλλον, πιστεύουν ότι απαλλάσσονται των εθνικών ευθυνών. Είναι αυτός ο λόγος που επιβιώνουν πολιτικά με δίπλευρη στήριξη, ανταμείβονται πολυτρόπως και προκύπτουν πλούσιοι με μοναδικό επάγγελμα την εκπροσώπηση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, εκπροσώπηση την οποία θεωρούν μόνιμη, νόμιμοι και αυτοί αναντικατάστατοι.

Διαβάστε ακόμη

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών