Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Απευθύνεται στα άτομα κοινής καταγωγής. Θα ήταν λάθος και ατόπημα να διεκδικούσα την πιο ευρύ παρακολούθησή μου. Ούτε διαμαρτύρομαι για το γεγονός ότι στους 50 που με παρακολουθούν μόνο ένας εκδηλώνει δημοσίως στήριξη (like). Αυτό επιβεβαιώνει τη διαμαρτυρία μου για την αδιαφορία του Βορειοηπειρώτη για τα κοινά, τα εθνικά μας. Ότι έχει λυγίσει και σκοτώσει μέσα του αυτό που αποτελεί την ουσία της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας του Έλληνα Βορειοηπειρώτη, την αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Ταυτόχρονα, βλέπω ως ποταπούς όσους στις αναλύσεις μου και στο έργο μου γενικότερα, ψάχνουν να εντοπίσουν κάτι μεμπτό. Όχι για να πουν την άποψή τους, αλλά να στείλουν αναφορά στα κέντρα που αυτοί γνωρίζουν, και όπως εκείνα θέλουν να ακούσουν, για να με στοχοποιήσουν. Επειδή, αυτό ξέρουν να κάνουν, αυτό θεωρούν πατριωτισμό, αυτό τους βολεύει οικονομικά.
Δυστυχώς αυτή την ταυτότητα φτιάχνομε πλέον, γι΄ αυτό και τιμωρήσαμε εθνικά τον τόπο μας
Η ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ
Στα προηγούμενα αναφερθήκαμε στην μάταιη και παγιδευμένη ηγεσία του τόπου μας, την υποστηριζόμενη από την Αθήνα. Παραμένει ωστόσο ανεδαφική και παράλογη η λογική της Αθήνας όταν για τέτοιους «ηγέτες» θυσιάζει δέκα φορές τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Με πιο νωπή την περίπτωση Μπελέρη.
Αξίζει όμως να επισημανθεί ότι στην Αθήνα ποτέ δεν αντιλήφθηκαν την συμπεριφορά των Βορειοηπειρωτών. Αντιδρώντας εκείνοι στις επιλογές της Αθήνας, επί 25 χρόνια στήριξαν Έλληνες, αλλά επιλογές των αλβανικών κομμάτων, οι οποίες κυριάρχησαν κατά κράτος των υποψηφιοτήτων της Αθήνας. Ποτέ όμως η Αθήνα δε θέλησε να τους αντιμετωπίσει ως Έλληνες. Πιο σωστά, τους υπέδειχνε στους απλούς Έλληνες «ως προδότες». Και έδειχνε με το δάχτυλο όποιον παράγοντα τους στήριζε. Την ίδια στιγμή και όπου βόλευε στην Αθήνα, σε συγκεκριμένες δομές, κύκλους και συμφέροντα, ακόμα και στο διπλωματικό σώμα, συνεργαζότανε μαζί τους.
ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ
Το Φλεβάρη του 1914 ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποδέχτηκε στη Βουλή των Ελλήνων τις προσπάθειές του να παρεμποδίσει τον Γεώργιο Ζωγράφο να ηγηθεί του κινήματος για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Ο Ζωγράφος και στο όνομα των συνεργατών του, Δαγκλή, Δούλη, Καραπάνο, απάντησε στο Βενιζέλο ότι δεν μπορεί να αρνηθεί το κάλεσμα της Πατρίδας. Έφυγε από την Αθήνα για να αναλάβει τα καθήκοντα του προέδρου της κυβέρνησης της Βορείου Ηπείρου. Ο Ζωγράφος τέλεσε Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση της Αθήνας το 1909, ήταν κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας του πατρός του, με το πρώτο εργοστάσιο ζάχαρης στην Ελλάδα. Τα παράτησε όλα στο κάλεσμα της Πατρίδας. Και στις 22 Φλεβάρη 1914 θα τηλεγραφήσει από το Αργυρόκαστρο στο Βενιζέλο τη γνωστή σκληρή διαμαρτυρία του για την παρεμπόδιση από τον Βενιζέλο του κινήματος Αυτονομίας. Ο Ζωγράφος, κρίνει την Αθήνα αντίπαλο, εφόσον δια παντός εμποδίζει τον αγώνα των Βορειοηπειρωτών, διαλύει όλα τα οργανωτικά μέτρα της κυβέρνησης του, εμποδίζει η Αθήνα την έλευση στρατιωτικών δυνάμεων και ενισχύσεων, απαγορεύει τη χρήση των ελληνικών τηλεγραφικών γραμμών, απόκλεισε στο Κίνημα το μοναδικό λιμάνι, αυτό τον Αγίων Σαράντα, έκθεσε σε κίνδυνο την τιμή της Ηπείρου.
Υπάρχει και η άλλη διαχρονική εκδήλωση αγάπης για τη Βόρειο Ήπειρο, Είναι αυτή των ευεργετών, των οικονομικά πλουσίων και του οβολού του απλού Έλληνα που προίκισαν τον τόπο μας με σχολεία, ναούς, δρόμους, υδραγωγεία, βιοτεχνίες, ευπρεπείς ανθρώπους, δασκάλους, ιερείς, άπορους … (Στα τέλη του ΧΙΧ αρχές ΧΧ άνοιξαν πάνω από 250 ελληνικά σχολεία)
Η ποιότητά τους θα συνεχιστεί αραιώνοντας μέχρι τη δεκαετία του 1960, όταν προτιμούσαν το θάνατο στις φυλακές του Χότζα παρά να αρνηθούν την ταυτότητά τους.
Σήμερα, όποιος σκέφτεται έτσι θεωρείται επικίνδυνος, απομονώνεται, διώκεται διαβάλλεται!
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Ιστορικά έχει επιβεβαιωθεί ότι η Αθήνα αντιμετώπισε τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό ως ανταλλάξιμο κομμάτι με άλλα εθνικά θέματα. Κατά την αλβανική μεταπολίτευση, δεν θέλησε να φτιάξει μια πολιτική, τουλάχιστον για την ευημερία του εδώ Ελληνισμού. Φαίνεται την εμπόδισαν φόβοι ότι θα αναπτυχθούν διεκδικήσεις σε βάρος της από τρίτους με αντίκρισμα το Βορειοηπειρωτικό. Γι΄αυτό επέλεξε ό τι της ταιριάζει καλύτερα, την επιλογή της χαμένης πατρίδας. (Έτσι εξηγείται και η επιλογή ηγεσιών του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού κάτω από το συνηθισμένο μέσο όρο του Έλληνα Βορειοηπειρώτη. Δλδ εύκολα ελέγξιμο και πειθήνιο εργαλείο τους, αλλά που κουρδίζουν ταυτόχρονα οι αλβανικές αρχές. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι ακόμα και μετά από 120 χρόνια ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δεν αντιμετωπίζεται από την Αθήνα με ένα δεδομένο νομικό καθεστώς και πλαίσιο, αλλά με πρόσκαιρες αποφάσεις υπουργικών εγκυκλίων.) Και σ΄αυτά τα 120 χρόνια ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δεν είχε δικές τους προτάσεις και λύσεις, αν αφαιρέσουμε τις διεργασίες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (το γνωστό δίλημμα: αυτοδιάθεση εδώ και τώρα vs αυτοδιάθεση μετά τον Πόλεμο), τις οποίες ξανά παγίδεψε με τη στάση της η Αθήνα στην υπηρεσία των αλβανικών συμφερόντων που στήριζαν Άγγλοι και Γιουγκοσλάβοι)
ΆΛΛΕΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ
Τελευταία υπήρξε και μια ακόμα αρνητική εξέλιξη. Η ταύτιση του γηγενούς Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού με την κοινότητα των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα.
Επίσης, είναι γνωστό ότι σε κάθε δυσμενή εξέλιξη των ελληνοαλβανικών σχέσεων, η Αθήνα θυμάται απριόρι τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για να τα ξεχάσει την επόμενη. Αυτή τη φορά φόρτωσε την αντιπαράθεση με την αλβανική πλευρά με ελληνική αντιαλβανική εθνικιστική ρητορική, για να πετύχει ελληνική συσπείρωση κατά του Ράμα για την εκλογή Μπελέρη. (!)
Κανείς, όμως δε σκέφτηκε το μεγάλο κόστος που έχει να πληρώσει ο εξαντλημένος Ελληνισμός στην Αλβανία. Το λιγότερο: - Να αναζητήσει προστασία στον Αλβανό του και το χειρότερο: να πουλήσει ό τι έχει και δεν έχει και να σηκωθεί να φύγει. Οπότε τα σύμβολα που καλλιεργούνται στο όνομα του Ελληνισμού σπεύδουν να κρύψουν δύο πράγματα. Την ενοχή τους για την συγκεκριμένη κατάντια του Ελληνισμού, τα συμφέροντα κύκλων που κρύβονται πίσω τους.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών