Η Ευρώπη δεν αγοράζει πλέον τα ζωγραφισμένα όνειρα του Ράμα

Το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο δεν είναι απλώς μια στατιστική άσκηση. Είναι σαν μια ουρά αναμονής έξω από την πρεσβεία της ΕΕ, όπου η Αλβανία στέκεται πάντα στο τελευταίο σκαλοπάτι, κρατώντας στο χέρι την κόκκινη κάρτα της διαφθοράς. Εκεί που άλλες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων κινούνται αργά αλλά σταθερά προς τις Βρυξέλλες, η Αλβανία παραμένει κολλημένη, εγκλωβισμένη σε μια αέναη υπόσχεση.
Ο Έντι Ράμα, με τις πολύχρωμες ομιλίες και τις μεταφορές του, πούλησε για περισσότερο από μια δεκαετία το «ευρωπαϊκό όραμα». Μόνο που σήμερα η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: η Ευρώπη δεν αγοράζει πλέον τα ζωγραφισμένα του προϊόντα. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους· μόλις το 48% των Ιταλών, οι οποίοι έχουν υπάρξει οι πιο ανεκτικοί μας γείτονες, θεωρούν ότι η Αλβανία αξίζει την ένταξη. Στον υπόλοιπο χάρτη της ηπείρου, η εικόνα είναι ακόμη πιο σκοτεινή: μας αντιμετωπίζουν όχι ως σοβαρό υποψήφιο κράτος, αλλά ως εξαγωγέα διαφθοράς και νέων που φεύγουν.

Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, τα επιχειρήματα του Ράμα περί «λανθασμένης αντίληψης» ακούγονται κούφια. Διότι ενθουσιασμός χωρίς κράτος δικαίου δεν χτίζει ευρωπαϊκό μέλλον. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ζητάει μεγαλόστομες ομιλίες ούτε συμβολισμούς· ζητάει θεσμούς που λειτουργούν, δικαιοσύνη που αποδίδεται και διακυβέρνηση που υπηρετεί τον πολίτη. Αντί γι’ αυτό, κάθε υπόσχεση για έλεγχο ανοίγει και έναν νέο φάκελο διαφθοράς· κάθε μεταρρύθμιση στη δικαιοσύνη καταλήγει σε έναν ακόμη διαγωνισμό για φίλους και ολιγάρχες.
Δεν είναι τυχαίο που η Αλβανία καταγράφει τα χαμηλότερα ποσοστά αποδοχής σε σχέση με το Μαυροβούνιο, τη Βοσνία ή τη Βόρεια Μακεδονία. Όχι μόνο μένουμε τελευταίοι, αλλά γινόμαστε και παράδειγμα προς αποφυγήν για το πώς μια χώρα μπορεί να αυτοϋπονομεύσει την ευρωπαϊκή της προοπτική.

Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι πως ο ίδιος ο Ράμα, που ήθελε να μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός της ευρωπαϊκής επιτυχίας, κινδυνεύει να καταγραφεί ως ο ζωγράφος της απογοήτευσης: ο άνθρωπος που διακόσμησε προσόψεις, αλλά άφησε τα θεμέλια να σαπίσουν. Οι κυβιστικοί του πίνακες αποτυπώνουν τέλεια την κληρονομιά του: πολύ χρώμα, πολύς θόρυβος, αλλά κανένα ουσιαστικό νόημα.
Η Ευρώπη έχει δείξει ξεκάθαρα πως δεν υπάρχει πλέον υπομονή για ατελείωτες εκθέσεις χωρίς περιεχόμενο. Και αν η Αλβανία συνεχίσει να μένει στις τσιμεντένιες κολόνες του ίδιου πολιτικού μοντέλου, δεν θα χρειάζεται δημοσκοπήσεις για να καταλάβει γιατί παραμένει στην ουρά.

Διαβάστε ακόμη

* Η Αλβανία, η ΕΕ και το αγροτικό κεφάλαιο: Σκιά στην ενταξιακή πορεία

* Η ΕΕ στέλνει μήνυμα στα Τίρανα: «Η Επιτροπή Ένταξης πρέπει να παραμείνει στην αντιπολίτευση»

* Ο Έντι Ράμα και η πολιτική της σιωπής

👉 Ακολουθήστε το Apenadi.Blogspot στο facebook