Αν και πέρασαν περίπου 15 χρόνια θυμήθηκα ένα άρθρο μου στην εφημερίδα «Λαϊκό Βήμα», το οποίο συμπεριέλαβα και στο βιβλίο μου «Ανώνυμος και Παρών Επιμένοντας», έκδοση από το «Όστρια βιβλίο» το 2013 στην Αθήνα, με τίτλο «Ένας δρόμος που ολίσθησε με δυο αράδες». Ως σκεπτόμενος υπερήλικας λοιπόν, χωρίς να γνωρίζω αυτό που ανέφερα και πιο πάνω, δηλ. τον σκοπό του οδοιπορικού, είμαι βέβαιος ότι το περιεχόμενο με τις ανεκτίμητες φωτογραφίες, ταυτίζεται πλήρως με την τότε εμμονή μου, στο να κρατούσαμε ζωντανές αυτές τις περιοχές, στις οποίες ο Παντοδύναμος χάρισε απλόχερα καλλονές και ασύγκριτες χάρες. Το περιεχόμενο του προαναφερόμενου άρθρου έχει ως εξής:
«Λ. ΒΗΜΑ» Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 1996.
ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ «ΟΛΙΣΘΗΣΕ» ΜΕ ΔΥΟ ΑΡΑΔΕΣ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Η ΠΑΝΩ ΛΕΣΙΝΙΤΣΑ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΡΟΒΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΔΡΟΠΟΛΗΣ.
Πριν από μερικούς μήνες έγινε μια προμελέτη για να συνδεθεί με δρόμο η Πάνω Λεσινίτσα με τη Δρόβιανη και το Κρα της Πάνω Δρόπολης, γιατί όχι με το Θεολόγο και τη Δίβρη, δημιουργώντας προϋποθέσεις για να μη ξεριζωθεί ο πληθυσμός αυτών των απομακρυσμένων ορεινών περιοχών. Προμελέτη που κανένας δεν πληρώθηκε και κανένας δεν απαίτησε, καθώς βασίζονταν σε χρηματικό ποσό που προσφέρθηκε από την πολυβασανισμενη Κύπρο μας. Την Κύπρο που υποτίθεται μας πρόσφερε πολλές χρηματικές και υλικές βοήθειες, ασχέτως αν δεν απολογείται κανένας για τον προορισμό τους.
Δε γνωρίζω αν αυτή η προμελέτη, η οποία έβρισκε σύμφωνο και το Νομάρχη Δελβίνου κ. Μπιλιέρο, πρόλαβε να χρησιμεύσει, καθώς μαζεύτηκαν οι τότε έπαρχοι κάποιοι ειδικοί, παρόν και ο τότε πρόξενος, οι οποίοι κατάληξαν στο «όχι», προτείνοντας άλλο δρόμο, αυτόν που μπορεί να συνδέσει τη Λιβαδειά και τη Γράβα με την Πόβλα της Ελλάδας. Καλώς αποφάσισαν αλλά με ποια κριτήρια;
Στόχος μου δεν είναι να πω το «ναι» ή το «όχι» για αυτή την απόφαση, αλλά να ευαισθητοποιήσω τους μηχανισμούς, στους οποίους δόθηκε εντολή να νοικοκυρευτούν τις τύχες μας. Ας έχουν υπόψη τους ότι μια μέρα θα κριθούν για όλες τις πράξεις τους.
Οι παραμεθόριες ορεινές περιοχές άδειασαν και το δικαιολογούμε σαν φυσιολογικό φαινόμενο. Φυσιολογικό φαινόμενο θεωρούμε και τη φυγή από τις πεδινές περιοχές. Βλέπουμε τον κάμπο του Βούρκου π.χ., το αμπάρι για την ευημερία του χώρου, χέρσο και ερημωμένο. Επίσης τα παράλια που γεμίζουν από την κάθοδο ξενόφερτου πληθυσμού, ενώ εμείς δε διεκδικούμε ούτε το ελάχιστο από την «πίτα» που μοιράζονται οι ξενόφερτοι. Ερωτώ! Θέλουμε να κρατήσουμε πληθυσμό στις ορεινές περιοχές μας;
Καλά κάνουμε όταν αναφέρουμε τα κακά του πρώην δικτάτορα! Ποτέ να μη επιστρέψει καμιά δικτατορία. Αλλά ο δικτάτορας, αν και μας κρατούσε φυλακισμένους στο χώρο μας, στον χώρο που τώρα αποχωριζόμαστε, μας ωθούσε να γεννήσουμε πολλά παιδιά! Δύσκολα να γίνει κατανοητό, αλλά επανέρχομαι στο θέμα! Πιθανότητες προοπτικής για αυτό το χώρο υπάρχουν. Μόνο που αργοπορούμε να αξιοποιήσουμε ευκαιρίες, καθώς περιμένουμε προκοπή από τους νεόπλουτους! Αν και υπάρχουν διανοούμενοι που οραματίζονται, δυστυχώς και αυτοί περιμένουν προσκλητήριο!
Ο δρόμος προς την Πόβλα θα γίνει, ίσως και στα πλαίσια των παραμεθόριων προγραμμάτων. Άλλο το αν οι σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας πήγαν κατά διαβόλου, οπότε έχουμε και εμείς το μοιράδι μας, για το πόσο και πως συμβάλαμε! Και ο δρόμος προς την Κονίσπολη, όπως και άλλα έργα υποδομής, γιατί να μη γίνει από επενδύσεις του κράτους, εννοείται αν είμαστε ικανοί να εξασφαλίσουμε.
Αν για το συγκεκριμένο δρόμο, ο οποίος αγγίζει τα 15 χμ. (μη υπολογίζοντας την απόσταση από τα Βρυσερά μέχρι το Κρα και από την Λεσινίτσα μέχρι το Θεολόγο που δε συμπεριλαμβάνονται στη μελέτη) προσκαλούνταν κάποιοι γνωμικοί θα έβαζαν στη μια μεριά της ζυγαριάς τα εκατομμύρια που χρειάζονται και στην άλλη τις δυνατότητες που προσφέρονται στο συγκεκριμένο χώρο, όπως ορεινός τουρισμός, κτηνοτροφία, φαρμακευτική μικροβιομηχανία, αμπελοκαλλιέργειες κ.λ.π., ίσως η ζυγαριά βάραινε υπέρ του ναί, καθώς και ο Άγιο Κοσμάς εκείνα τα βουνά με τα κρυστάλλινα νερά, τα λιβάδια και τα δάση, τα βρήκε ευλογημένα. Άραγε πόσοι δικοί μας, αναζητώντας την ευτυχία τους, δουλεύουν σε τέτοιες περιοχές της Ελλάδας; Πάρα Πολλοί! Γιατί δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να μεγαλουργήσουν εδώ στον τόπο τους;
Την προμελέτη είχα κάνει με τον αείμνηστο τοπογράφο Π. Πάντο. Με μια ταινία και ένα στρατιωτικό χάρτη στο χέρι μετρήσαμε βήμα-βήμα την πιθανή χάραξη, με σημειώσεις και προϋπολογισμό που έφθανε τα 800 εκατ. αλβανικά, ίσον με 200 εκ. δραχμές. Επειδή από το 1960 μέχρι το 1996 όργωνα σταυρωτά και ανακατωτά όλη την περιφέρεια των Α. Σαράντα, με τις καλύτερες εντυπώσεις για τους κατοίκους της, ήμουνα παθιασμένος για το πώς να κρατηθούμε και να ευημερήσουμε στον τόπο μας.
Είχα υπόψη μου Άγγλους τουρίστες που επισκέπτονταν το Βουθρωτό, τους οποίους τουριστικός πράκτορας από το Τεπελένι έκανε το παν να τους συνοδεύσει στα δύσβατα βουνά και τα φαράγγια της πατρίδας του. Καμιά σύγκριση με τα βουνά της περιοχής του Θεολόγου, με τα κρυστάλλινα νερά και το δάσος, και μαζί την κτηνοτροφία, οπωροκαλλιέργειες, μελισσοκομία, φαρμακευτικά φυτά, καθαρός αέρας, χιόνι, κυνήγι, παραδοσιακή κουζίνα κ.α. αναγκαία συστατικά για την ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού, χειμώνα και καλοκαίρι.
Η Κύπρος μας είχε προσφέρει για το δρόμο αυτό 400 εκ. δραχμές. Δυστυχώς εμείς πάσχαμε από μυαλά. Επειδή οι αιρετοί μας αρνήθηκαν τον δρόμο, απ’ ότι είχα ακούσει τα 250 εκατ. από τα χρήματα προσφέρθηκαν για την εκκλησία της Αλβανίας, ενώ για τα υπόλοιπα δεν γνωρίζω.
Νομίζω το 2003 ο δρόμος επανήρθε στο προσκήνιο, καθώς ανέλαβε να τον χρηματοδοτήσει η μη κυβερνητική οργάνωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με περίπου 625 χιλιάδες €. Αρκετά τα χρήματα αλλά, αν και έγιναν κάποιες χωματουργικές εργασίες, οι οποίες πιστεύω να κόστισαν περίπου το 1/10 του ποσού, ο δρόμος δεν τελείωσε και η περιοχή παραμένει απομονωμένη και ξεχασμένη. Ίσως οι ντόπιοι να ξεριζώθηκαν μια για πάντα και οι ξενόφερτοι να είναι εκείνοι που θα καρπωθούν όλα όσα ανέφερα πιο πάνω. Αυτά αναφέρω στο εν λόγω άρθρο μου.
Επανέρχομαι όμως στο οδοιπορικό του «Barutas Photography» Μήπως ήρθε η ώρα οι δύο Δήμοι, της Δρόπολης και των Φινικαίων, εννοείται μαζί και η πολιτική μας εκπροσώπηση, μελετώντας και το περιεχόμενο των πανέμορφων φωτογραφιών να καθίσουν και από κοινού να βρουν τον τρόπο για την αξιοποίηση της Περιοχής; Για τον δρόμο ναί, αλλά και για τουριστικό προορισμό, έστω από του Κρα μέχρι τις Λεσινίτσες με όλες τις χάρες που προανέφερα; Ας ξεχάσουμε προς το παρόν ότι συνέβηκε επί δικτατορίας, αν και έχω την άποψη ότι μας λείπει η «σοφία» για να σχολιάσουμε το χθες, και ας ασχοληθούμε με το τι μπορούμε να προσφέρουμε σήμερα, καθώς ενώ πέρασαν 30 χρόνια απραξίας φορτώνουμε και τα δικά μας λάθη στους «κακούς» Αλβανούς.
Τηλέμαχος Λαχανάς
- Τα σύννεφα που μαζεύονται στον Βαλκανικό ορίζοντα
- Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Δημάρχου Δρόπολης
- Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Δημάρχου Φοινικαίων και προέδρου του ΕΕΜΜ
- Ο Άγιος Γεώργιος στο Διβροβούνι (vid)
- Από τη Δρόπολη ως τη Δίβρη: Ένα ακόμη κυνήγι με "νόημα"
- Οι συμβουλές ενός υπερήλικα (συνέχεια..)
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.
👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας
👉Ακολουθήστε μας στο twitter
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών