Η ΟΜΟΝΟΙΑ στην 30η επέτειο ίδρυσης: Ένας ρημαγμένος μύθος

την
ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΞΑΝΑ… 
Στο δύσκολο δίλημμα, να γράψω ή να μη γράψω για τα ιστορικά γεγονότα πριν από 30 χρόνια, κέρδισε το πρώτο σκέλος. Με παραχωρήσεις στο δεύτερο.
Σε τρεις μέρες είναι η 30η επέτειο ίδρυσης της πρώτης και μοναδικής στην ιστορία πολιτικής οργάνωσης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Αλλά κανείς δεν τολμάει να θυμηθεί το γεγονός. (Και ας λένε ότι τους πεθαμένους θυμούνται και τους καλολογούνε, περισσότερο από τους ζωντανούς!) Κυρίως οι υπεύθυνοι που κρατούν την ετικέτα ενώ την πραγματική ΟΜΟΝΟΙΑ την έχουν ενταφιάσει με βιογραφικό αντεστραμμένο κατά 180 μοίρες στους ιερούς εθνικούς σκοπούς ίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ !!!
Λόγω αυτής της χωρίς προηγούμενο κατρακύλας στην ιστορία εθνικής πολιτικής μας, το καλύτερο που βλέπουν οι Βορειοηπειρώτες σήμερα είναι να πετύχουν προσωπικά, ανεξαρτήτως μέσου και τρόπου (Την ίδια αρχή στήριξε στην ευχή του νικητή και ο κορυφαίος τραγουδιστής μας στην Ελλάδα Χρήστος Μάστορας από κοινού με τον Πύρρο Δήμα). Δηλαδή δεν προσβλέπουν να πετύχουν συλλογικά για την ιδιαίτερη Πατρίδα τους. Κάνουν εντελώς το αντίθετο από τους προγόνους μας, οι οποίοι, όπου και αν πήγανε στον κόσμο, κουβαλούσαν μαζί τους την ιδιαίτερη Πατρίδα, για να την κάνουν, με τον οβολό τους, πιο ξακουστή, πιο δυνατή και περισσότερο περήφανη!!!
Τρίτο, η απόφασή μου να γράψω οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά, περισσότερο κουτσομπολιά και υποτιμητικά ακούγονται για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ (Δεν καταφέραμε να την κάνουμε τουλάχιστον ένα μύθο). Και πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα που αδίκως σπιλώνουν κυρίως τους πραγματικούς ιδρυτές της και επειδή στο πλαίσιο αυτό πολλοί με ταυτίζουν προσωπικά με τη σαπίλα στην ΟΜΟΝΟΙΟΑ, επιρρίπτοντάς μου μάλιστα, περισσότερες ευθύνες, από όσες σε εκείνους που τη σαπίσανε!! (Και δεν τη θέλουν ούτε οι ίδιοι….!!)
Από την μία, ειλικρινά με κάνει περήφανο το γεγονός ότι η δράση μου ως ηγετικό στέλεχος στην ΟΜΟΝΟΙΑ από το Γενάρη του 1991 μέχρι και την αδικαιολόγητη απόρριψη του δικαιώματος να είμαι βουλευτής και την διαγραφή μου από το Γενικό Συμβούλιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ τον Οκτώβρη 1992, (δλδ σε 22 μήνες από την ίδρυση) έχουν τόση δυνατή απήχηση που ηθικά μου δίνουν την μονιμότητα, επικεφαλής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Όμως η ταύτισή μου, λόγω αυτής της απήχησης, με τη σαπίλα στην ΟΜΟΝΟΙΑ και η επίρριψη εις βάρος μου εθνικών ευθυνών ως άτομο (αλλά για λογαριασμό των υπευθύνων για το εθνικό τους έγκλημα), αυτό είναι ασήκωτο και απαράδεκτο. Δείχνει την γενικότερη κατάντα μας. Τόσο το περισσότερο όταν υπάρχει πλήρη άγνοια και υποτίμηση του έργου που έχω προσφέρει για την ιδιαίτερη Πατρίδα μας. Αυτό βέβαια δεν ισχύει μόνο για μένα προσωπικά αλλά για κάθε αξία στον τόπο μας! (Γενικώς, διαφαίνεται κυρίαρχη η αρχή, το να παρασύρουμε στο βάλτο κάθε εθνική αξία, του παρόντος και του παρελθόντος, για να μη έχουμε μέλλον.) 

ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ
Η 8η Γενάρη 1991, είναι ιστορική διότι η εξάδα Αργυροκάστρου που είχε αναλάβει τον ιδρυτικό ρόλο της οργάνωσης, ολοκλήρωνε το πρόγραμμα και το καταστατικό, οι βασικές αρχές των οποίων είχαν συνταχτεί από μένα προσωπικά μήνες πριν, από τον Αύγουστο του 1990. (Τις είχα πάρει μαζί μου όταν επισκέφτηκα την Ελλάδα, Σεπτέμβρη 1990. Οι συγγενείς μου που με φιλοξένησαν όταν τους ενημέρωσα κατατρόμαξαν λέγοντάς μου ότι «θα σε σκοτώσουν οι κομμουνιστές», ενώ στα γραφεία της ΣΦΕΒΑ στα Ιωάννινα δεν με αγνόησαν. Οι τέσσερις νεαροί στο γραφείο ήταν «κωφάλαλοι»!) 
Στις 8 Γενάρη 1991 λοιπόν, η εξάδα έπαιρνε τις τελευταίες συντονιστικές αποφάσεις να φέρει στο Αργυρόκαστρο και στις 11 Γενάρη όλες τις ομάδες που δρούσαν στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και στην αλβανική επικράτεια για μια ενιαία , συλλογική ιδρυτική προσπάθεια. Η 11η Γενάρη επιλέχτηκε διότι θα πραγματοποιούσε επίσκεψη στην Αλβανία ο Έλληνας Πρωθυπουργός Μητσοτάκης. 
(Η ιδρυτική πράξη αποφασίστηκε για την πόλη Αργυροκάστρου με την ιδέα επιλογής ενός αστικού κέντρου, αλλά οι πληροφορίες ότι δε θα μας άφηναν μας ανάγκασε να μεταφέρουμε τη σύσκεψη ίδρυσης στη Δερβιτσάνη!!!)

ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΑ ΕΓΩ, Ο 30-ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΤΕ, ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;!
Περισσότερο τη ζούσα μέσα από την πίστη μου, όπως εγώ είχα μεγαλώσει και λειτουργούσα. Ότι ο καθένας μας που μιλούσε ελληνικά και όχι μόνο, ήταν ένας φλογερός Έλληνας και πατριώτης, έτοιμος για κάθε θυσία προσωπική και συλλογική, που έπρεπε να του είχα και του είχα όλη την εμπιστοσύνη….!!!! Θα πρέπει να το ομολογήσω ότι ήταν το μεγάλο και δραματικό μου λάθος. Σήμερα, μετά από 30 χρόνια, ομολογώ ξανά, χωρίς δισταγμό, ότι είναι ελάχιστοι και μετρημένοι εκείνοι οι Έλληνες που μπορεί να εμπιστευτείς για αγνά πατριωτικά και εθνικά αισθήματα και υποθέσεις !!!

Είναι αλήθεια ότι μια οργάνωση των Ελλήνων ανεξαρτήτως ονόματος, ήθελε και ο Ραμίζ Αλία. Ο Αλβανός πρόεδρος, μετά από την ομιλία του το 1989 στον ΟΗΕ για το Κοσσυφοπέδιο, μετά από τις πιέσεις που δέχτηκε και συμφώνησε να έρθει η ανατροπή του καθεστώτος από την εθνική ελληνική μειονότητα, (ιδού και οι προβοκάτσιες με τις δολοφονίες στα σύνορα, με τα αδέρφια Πράσο, τα επεισόδια στη Βόδριστα, την επίσκεψη Σαμαρά στη Δερβιτσάνη και Γοραντζή), θεωρούσε τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου έναν «ανοιχτό τάφο που έπρεπε να κλείσει γρήγορα». Και το επιδίωκε, ως συνήθως με τα δικά μας χέρια! Άρα ήθελε μια πολιτική οργάνωση χειραγωγημένη και ελεγχόμενη από τον ίδιο. Γι΄αυτό και κάλεσε στα Τίρανα, πριν από τις διεργασίες μας στο Αργυρόκαστρο, τους Έλληνες μειονοτικούς συνεργάτες του, για να ιδρύσουν μια οργάνωση. Εκείνοι όμως, αναδείχτηκαν οκνοί και διστακτικοί (ομολογία του ιδίου Αλία στον γράφον). 

Η Ελλάδα, όπως προσωπικά διαπίστωσα την ίδια μέρα, 8 Γενάρη 1991 στην Πρεσβεία, στα Τίρανα, ήθελε την ένταξή μας στα αλβανικά κόμματα, κυρίως στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Η πίεση που δέχτηκε η εξάδα του Αργυροκάστρου, η οποία κι αυτή δεν αποτελούνταν από άγιους, ήταν μεγάλη. Όπως και άλλοτε έγραψα, στις 11 Γενάρη στη Δερβιτσάνη, εκτός από την απόφαση ίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δεν ελήφθη καμιά άλλη απόφαση. (Αργότερα καταλάβαμε ότι εκεί εκδηλώθηκαν έντονα όλες οι τάσεις, που προαναφέραμε. Η ένταξη στα αλβανικά κόμματα, να μη κατεβάσουμε υποψήφιους βουλευτές, να μη βιαστούμε, να περιμένουμε, ποιος θα ήταν πρόεδρος κλπ.) Η εξάδα Αργυροκάστρου συνέχισε το έργο της, την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αποφεύγοντας, τις πιέσεις από τα Τίρανα, όσο και το άφαντο μποϊκότ από τους Αγίους Σαράντα και την άγνοια από την Αθήνα και τις πιέσεις της.
Ως πράξη η ΟΜΟΝΟΙΑ ιδρύθηκε απαλλαγμένη απ΄όλα αυτά και συνέχισε το έργο της σταθερά στη δική της εθνική αποστολή. Διήρκησε αυτό, τουλάχιστον, μέχρι την πρώτη Συνδιάσκεψη , στις αρχές Φλεβάρη 1992. Εκεί αποδείχτηκε (αργότερα το διαπιστώσαμε) ότι τα Τίρανα κατάφεραν τον έλεγχο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μέσω της Αθήνας με τη βοήθεια των ανθρώπων που τα Τίρανα είχαν προωθήσει στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Αποδείχτηκε ότι, οι της Αθήνας, (με κάποια τσιράκια δασοφύλακες) αντιμετώπιζαν το εθνικό μας θέμα ερασιτεχνικά και εξωπραγματικά. Παράβλεπαν και υποτιμούσαν την αλβανική αντιμετώπιση και δεν μπορούσαν να διανοηθούν την υπεροχή τους. (Για να το διανοηθεί κανείς, ας διαβάσει το μυθιστόρημα του Τ. Κώτσια, «στην απέναντι όχθη») Στόχος τους ήταν να μας μετατρέψουν σε μια μαύρη τρύπα. Εκείνοι που αντιστέκονταν … έφευγαν…! 

Μέχρι εκείνη την περίοδο η ΟΜΟΝΟΙΑ πέτυχε πολλά. (Στο θέμα της παιδείας στη μητρική γλώσσα, στην ιδιοκτησία επί της αγροτικής γης, στην τόνωση του ελληνικού εθνικού αισθήματος) Κατάφερε γενικώς την ανασυγκρότηση και την τοποθέτηση σε πραγματικές βάσεις των δικών της ιστορικών κεκτημένων, τη διεκδίκηση εθνικών δικαιωμάτων σε ένα σύγχρονο πλαίσιο, την ανατροπή του χοτζικού μύθου και πραγματικότητας και την πραγματική αντιμετώπιση του Ελληνισμού στην Αλβανία. 

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ… ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ;!
Ποια ήταν η μετέπειτα πορεία μου στα κοινά και εθνικά, αφού διαγράφηκα από την ΟΜΟΝΟΙΑ;!! (Συνέχεια στο επόμενο …. αν και ξεπερνάει το χαρακτήρα μου !!!)

8 Ιανουαρίου 2021
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.
👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας
👉Ακολουθήστε μας στο twitter 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών