Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΛΥΣΗΣ
Το μείζον εθνικό θέμα της απογραφής πληθυσμού μπορεί να πετύχει μόνο μέσω μιας συλλογικής αντιπροσωπευτικής ομάδας, η οποία στη συνέχεια θα αναλάβει την εξυγίανση του εθνικού πολιτικού σκέλους του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, μπορεί να είναι μέρος της, όπως οι άλλοι φορείς…
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ
Η αναμενόμενη απογραφή του πληθυσμού αποτελεί ντε φάκτο ένα ιστορικό γεγονός, κυρίως, για τον Ελληνισμό στην Αλβανία. Πρόκειται για πρόκληση που κρατάει από τη δημιουργία του αλβανικού κράτους και έχει δύο σκέλη. Πρώτο ποιοι είναι Έλληνες (ο αυτοπροσδιορισμός) και ποια η γεωγραφία τους και δεύτερο ποιος ο αριθμός. Δλδ. ποια είναι τα αριθμητικά μεγέθη.
Από τη σχετική με τις συνιστώσες αυτές σωστή ή πραγματική εικόνα εξαρτούνται στη συνέχεια η χάραξη εθνικών, πολιτικών, οικονομικών κοινωνικών κλπ στρατηγικών.
Η αυτόπροσδιοριζόμενη ταυτότητα του Έλληνα ωστόσο, έμεινε ιστορικά αντικείμενο υπό την πίεση των πολιτικών διεκδικήσεων. Προς αναζήτηση της πραγματικότητας από ελληνικής πλευράς και προς χειραγώγηση για πολιτικές σκοπιμότητες από αλβανικής.
Είναι γεγονός ότι η αλβανική πλευρά εφαρμόζοντας την πολιτική σχετικά με την ανάγκη για επιβίωση των Ελλήνων, την κουλτούρα της εξουσίας και τον κρατικό μηχανισμό μέχρι και τον μηχανισμό στατιστικών, εξουδετέρωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό την αυτοπροσδιοριζόμενη ταυτότητα του Έλληνα. Προώθησε γι΄αυτό την οθωμανική πραχτική και πραγματικότητα. Δλδ όπως επί τουρκοκρατίας ο Έλληνας ασπαζότανε τον αλβανισμό ως κουλτούρα εξουσίας για να σώσει την ορθόδοξη πίστη (η οποία κατείχε τότε την ανώτερη θέση σε ότι αφορά την εθνική ταυτότητα), έκανε το ίδιο και επί κομμουνιστικού καθεστώτος. Στην προκειμένη περίπτωση για την επιβίωση. Απόσπασε εντελώς την ορθόδοξη ταυτότητα από την εθνική, δλδ έκοψε εντελώς τις ρίζες του Ελληνισμού. Περιόρισε στα προπαγανδιστικά γεωγραφικά όρια των 100 χωριών τους Έλληνες διοχετεύοντας μεταξύ τους τον κουμμουνιστικό ιδεολογικό Ελληνισμό, ο οποίος τάσσονταν κατά της πραγματικής ελληνικής εθνικής ταυτότητας.
Η ελληνική πλευρά έμεινε διαχρονικά σε δηλώσεις με βάση κάποιες απαρχαιωμένες στατιστικές, χωρίς ποτέ να μπορέσει να δει λόγου χάρη ότι κάτοικοι των κάποτε ελληνικών περιοχών που μετακόμισαν στην Ελλάδα παρέμειναν φανατικοί Έλληνες, ενώ τα μέλη των ίδιων οικογενειών στο βάθος της αλβανικής επικράτειας έγιναν φανατικοί Αλβανοί μέχρι και ανθέλληνες. Και, όσοι έμειναν στις ίδιες περιοχές να εμφανίζουν από κρυπτοελληνική ταυτότητα μέχρι αδιάφοροι προς τον Ελληνισμό.
Είναι τέλος χαρακτηριστικό ότι η πολιτική της Αθήνας στην αντιμετώπιση του Ελληνισμού στην Αλβανία για όλα τα θέματα είναι παροιμιώδη σε ότι αφορά την προχειρότητα και τον αυθορμητισμό. Στα 32 χρόνια μεταπολίτευσης στην Αλβανία, υπήρξαν πολλές σημαντικές και ιστορικές στιγμές για την επανόρθωση των εθνικών δραμάτων. Η πολιτική όμως αυτή αποδείχτηκε μοιραία με αποτέλεσμα να έχει ένα μηδενικό επιτυχιών σε σχέση με το διψήφιο αριθμό νικών της αλβανικής πλευρά.
ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΘΗΜΑ ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ
Το ίδιο θα προκύψει και τώρα, εφόσον βλέπει την απογραφή του πληθυσμού εκ΄νέου ως δυνατότητα για να στηρίξει ένα πολιτικό ηγετικό κατεστημένο που προκαλεί την αδιαφορία και αρνητική αντίδραση των Ελλήνων, όπως είναι η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ποια είναι για μας η πραγματικότητα του Ελληνισμού από διαχρονική και επίκαιρη ματιά.
Ο Ελληνισμός στην Αλβανία υπάρχει σε μερικές ταχύτητες ή συνιστώσες. Αυτός στις αμιγώς ελληνικές μειονοτικές περιοχές. Ο Ελληνισμός των μη αναγνωρισμένων περιοχών ως ελληνικές μειονοτικές, ο ελληνισμός των γκρίζων ζωνών και ο διάσπαρτος Ελληνισμός στην Αλβανική Επικράτεια. (Η τελευταία συνιστώσα παρουσιάζει μια ιδιαίτερη συνύφανση. Από δική μας έρευνα ωστόσο προκύπτει ότι επί κομμουνιστικού καθεστώτος, από 38-43 % του πληθυσμού «των αναγνωρισμένων» μειονοτικών περιοχών έχει μετοικίσει για διάφορους λόγους και αιτίες στο βάθος της αλβανικής επικράτειας)
Η δική μας έρευνα επίσης, στηριζόμενη σε αλβανικά στοιχεία (απογραφές του αλβανικού κράτους), συμπεραίνει ότι ο αριθμός των Ελλήνων αντιστοιχεί, πάντα για τα αλβανικά δεδομένα, τουλάχιστον σε 130 χιλιάδες.
ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ
Είναι γεγονός ότι μετά από πολλές πιέσεις τα ερωτηματολόγια απογραφής πληθυσμού στην Αλβανία, τουλάχιστον του 2011, περιέλαβαν το πολυπόθητο λήμμα του αυτοπροσδιορισμού σε ότι αφορά τα συστατικά της εθνικής ταυτότητας. Πρόκειται όμως για μια φυσιολογική εξέλιξη και όχι για επιτυχία.
ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ
ΠΡΩΤΟ. Οι Έλληνες δεν εκδηλώνουν κάποιο θερμό εθνικό ενδιαφέρον και συλλογική συμπεριφορά αναφορικά με το μείζον σημασίας εθνικό θέμα της απογραφής. Εντάσσεται στη γενικότερη αδιάφορη συμπεριφορά μέχρι απάρνηση της ιδιαίτερης Πατρίδας. Καταδικαστέο μεν, αλλά πραγματικό δε, ο Έλληνας Βορειοηπειρώτης αντιμετωπίζει αρνητικά κάθε υπεύθυνη συλλογική συμπεριφορά, ή πιο σωστά, ως δυνατότητα να εκδικηθεί για την δική του αλλοπρόσαλλη αντιμετώπιση από τους επίσημους εθνικούς φορείς. Πιο απλά, το κομμουνιστικό καθεστώς του απόκοψε τα εθνικά ερείσματα. Η Ελλάδα και οι δικοί του πολιτικοί και εθνικοί εκπρόσωποι δεν του παρείχαν κίνητρα συλλογικής εθνικής συμπεριφοράς.
ΔΕΥΤΕΡΟ. Ενώ δεν υπάρχουν σχέδιο και μηχανισμοί, η ταχτική που ακολουθείται και στην προκειμένη περίπτωση μοιάζει περισσότερο ότι επιδιώκεται ώστε, το μείζον αυτό εθνικό θέμα να αξιοποιηθεί ως σανίδα πολιτικής σωτηρίας για τη συγκεκριμένη ηγεσία της αποτυχίας στα εθνικά θέματα, της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ.
Είναι όμως γνωστό τι θα συμβεί. Η πολύχρονη εμπειρία επιβεβαιώνει ότι η συγκεκριμένη ηγεσία άδραξε την ευκαιρία. Αλλά γνωρίζει ότι οι Έλληνες δεν θα την ακολουθήσουν. Για να την εκδικηθούν προτιμούν να σφάλουν εθνικά. Κάποιοι άλλοι όμως, επίσημα εθνικά υπεύθυνοι πρέπει να λάβουν το επανειλημμένο μήνυμα των Ελλήνων της Αλβανίας.
Στις καταστάσεις αυτές και όντας αδύνατοι να κινητοποιήσει μηχανισμούς και κόσμο, η ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα επιδιώξει περισσότερο να βρει μια αφορμή για να αποχωρήσει από «τη μάχη». Είναι σίγουρο ότι θα προκύψει αφορμή. Θα την εξασφαλίσουν στο τέλος οι αλβανικοί θεσμοί, όπως το 2011, διότι εκείνους συμφέρει περισσότερο η αποχώρησή μας. «Η ηγεσία μας» θα μεθοδεύσει αυτή την νέα αποτυχία «με ηρωική» έξοδο, ως εθνικό έργο της και θα κατηγορήσει ως υπεύθυνους, το αλβανικό κράτος και τους Έλληνες πολιτικούς της αντιπάλους. Μια από τα ίδια. Διαιώνιση της διάσπασης, εθνική ήττα. Αλλά που συμφέρει την νυν ηγεσία να επικρατήσει. !
Το 2011, η αποχώρηση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από την απογραφή θεωρήθηκε και από το εθνικό κέντρο , που γνωρίζει καλά ότι η δημοκρατία και οι κανόνες παιχνιδιού δεν επιτρέπουν αποχή σε μείζον εθνικά θέματα, σωστή η στάση της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ. Άρα ενίσχυσαν το σάπιο βάθρο της, όταν με τη συμπεριφορά αυτή πετύχαμε το χαμηλότερο ιστορικά δημογραφικό αποτέλεσμα, όπως και η ορθοδοξία.
ΤΡΙΤΟ ΑΓΚΑΘΙ. Η Αλβανία αναγνώρισε επίσημα και ανεξάρτητη βλάχικη εθνική μειονότητα. Αυτό δε σημαίνει ότι απλά κόβει από τον Ελληνισμό ένα συστατικό δημογραφικό κομμάτι, αλλά όταν έχουμε υπόψη τις πυκνές βόλτες των Ρουμάνων επισήμων στις ελληνικές μειονοτικές περιοχές, τα πολλαπλά κίνητρα που παρέχουν «στους ρουμανόβλαχους τους», την αυξανόμενη στήριξη προς αυτούς του αλβανικού κράτους σε Αργυρόκαστρο και Κορυτσά, τότε το πρόβλημα ξεπερνάει και τις εξελίξεις στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Η ΛΥΣΗ.
Ασφαλώς, αν το θέμα της απογραφής αφεθεί στο χέρι μιας ανύπαρκτης ηγεσίας και για λόγους επικράτησής της, τότε δείχνουμε ότι θέλουμε τον αφανισμό και επίσημα, με νούμερα, του Ελληνισμού. Και δεν έχει σημασία ποιους θα κρίνει για αυτό αύριο η ιστορία.
Είναι λοιπόν η ευκαιρία ώστε, υπό την ηγεσία της Αθήνας, να σχηματιστεί και να αναλάβει την υπόθεση μια αντιπροσωπευτική ομάδα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, εμπειρογνωμόνων, με απήχηση στο κοινό και με τα απαιτούμενα εφόδια. (Είναι φρικτό όταν ακούς επισήμους στην Αθήνα να λένε δεν υπάρχουν άλλοι εκτός από έναν!!! Χωρίς να αναλογίζονται τις ευθύνες τους γιατί δεν επέτρεψαν και δε θέλουν άλλους!). Η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μπορεί να αποτελέσει ένα συστατικό μέρος, όπως και άλλοι φορείς, όχι όμως τον ηγετικό ρόλο. Η ομάδα αυτή μπορεί στη συνέχεια να αποτελέσει τη βάση για ζυμώσεις στην καθιέρωση μιας πραγματικής και ουσιαστικής εθνικής ηγεσίας του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, που θα ενώνει και συσπειρώνει όλους τους Έλληνες, προς εθνικούς στόχους, η οποία δε θα αρνηθεί τον θεσμό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αλλά θα δώσει σάρκα και οστά στο αρχικό της όραμα.
9 Απριλίου 2022
Δείτε επίσης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών