Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Χθες στη Δερβιτσάνη υπενθυμίσθηκαν τα 80-χρονα ίδρυσης του τάγματος Ελλήνων μειονοτικών ανταρτών «Θανάσης Ζήκος» στο πλαίσιο του αλβανικού ΕΑΜ. Οι εκδηλώσεις αντιστρέφονταν στην ιστορικότητα των προσδοκιών ίδρυσής του.
Όλα θύμιζαν την κομμουνιστική προπαγάνδα του Εμβέρ Χότζα. Όπως και στην περίπτωση της επετείου του μακελειού της Γλύνας. Συνεπώς, η πολιτική ηγεσία του χώρου μας, το δημαρχείο Δρόπολης και Πωγωνίου, βιάζεται στο να ορθοποδήσει και να ενισχύσει την χοτζική πραγματικότητα. Μάλιστα να την πάει και πιο πέρα. (Η ίδια αρχή «λησμόνησε» ότι 5 μέρες πριν τη ίδρυση του τάγματος, είχε δολοφονηθεί ο Βασίλης Σαχίνης !!)
Προσεγγίσεις από τον τρίτο τόμο του βιβλίου μου
«ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ ΦΗΓΟΥ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ «Θ.ΖΗΚΟΣ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΠΥΟΗΓΉΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Στις 2 Αυγούστου 1943 έγινε το μακελειό της Γλύνας. Υπήρξαν καθαρά εθνικιστικά κίνητρα. Το ελληνικό και αλβανικό ΕΑΜ φρόντισαν να αποφύγουν αυτή τη διάσταση διότι θα οδηγούσε στη ομοψυχία των Ελλήνων καθοδηγούμενων από τους Έλληνες της γραμμής του ελληνικού ΕΔΕΣ.
Ακολούθησαν δύο συναντήσεις, στο Κρρά-5 Αυγούστου και στη Μεμόραχη στις 8 Αυγούστου 1943. Η συνάντηση της Μεμόραχης οδήγησε στο ενιαίο Στρατηγείο της Ε. Ε. Μειονότητα με κέντρο στο Θεολόγο. Η εξέλιξη φόβισε πολύ το Αλβανικό ΕΑΜ. Αλλά και τους εκπροσώπους της Γιουγκοσλαβίας και της Αγγλίας στο χώρο. (Οι πρώτοι διότι έβλεπαν την αυτονόμηση ή και την ένωση του Βόρειου Τμήματος της Ηπείρου με την Ελλάδα με άμεσο αντίκτυπο στο Κοσσυφοπέδιο. Οι δεύτεροι είχαν υποσχεθεί στο Χότζα την τήρηση της ακεραιότητας της Αλβανίας με αντάλλαγμα και την μεταπολεμική του συνεργασία.) Με προσωπική πρωτοβουλία του Χότζα το Στρατηγείο καταργήθηκε τον Οκτώβριο του 1943. Ως επιχείρημα ακούστηκε για πρώτη φορά ότι το Στρατηγείο παραβίαζε την Χάρτα του Ατλαντικού, κατά την οποία η αυτοδιάθεση των μειονοτήτων θα αποφασίζονταν μετά τον Πόλεμο.
Ο εκπρόσωπος του Ελληνικού ΕΑΜ στην Αλβανία, μιλώντας στο στέλεχος του αλβανικού ΕΑΜ στην περιφέρεια Αργυροκάστρου, Σεμσί Τοτοζάνι, για τα εμπόδια που προκύπταν στην αυτόνομη οργάνωση του κινήματος στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα, πήρε ως απάντηση «τα βλέπω, αλλά αυτά μας λένε οι Γιουγκοσλάβοι». Μεταπολεμικά ορίστηκε πρέσβης των Τιράνων στο Βελιγράδι.)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΑΧΙΝΗ. Στις 18 Νοεμβρίου 1943, με σύσταση του Ελληνικού ΕΑΜ και με στόχο τον εκφοβισμό των Ελλήνων της γραμμής ΕΔΕΣ, οι Αλβανοί κομμουνιστές σκότωσαν τον αρχηγό του κινήματος ΜΑΒΗ, Βασίλη Σαχίνη. Η ίδια στάση, όπως στο μακελειό της Γλύνας, των δύο ΕΑΜ (Μεταπολεμικά ο Χότζα εξαφάνισε τον τάφο του Σαχίνη. Δεν αρκέστηκε μ΄αυτό. Έβαλε ομογενείς και κατεδάφισαν μέχρι και τα θεμέλια τα αρχοντικά του στη Δούβιανη. Την ίδια τύχη είχαν και οι συγγενείς του. Σήμερα οι απόγονοι αυτών των δικών μας ανέλαβαν την προβολή του.
Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ «ΘΑΝΑΣΗ ΖΗΚΟΥ» ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ
5 μέρες αργότερα στη Δερβιτσάνη ιδρύθηκε το τάγμα «Θανάσης Ζήκος». Όπως μου προκύπτει από συνεντεύξεις που είχα το 1986-87 με υψηλόβαθμα στρατιωτικά ιδρυτικά στελέχη του τάγματος, μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών ενώθηκαν στο τάγμα με εθνικό κίνητρο την Χάρτα του Ατλαντικού. «Για να κυματίσει στα σπίτια τους η γαλανόλευκη.»
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ, ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΤΑΙ
Την ίδια κιόλας εποχή, η Χάρτα του Ατλαντικού από ιστορική εθνική ευκαιρία αποδεικνύονταν σε ιστορική απάτη με βαρύ και ιστορικό τίμημα για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
«Στην αρχή, το αλβανικό ΕΑΜ, αναφέρει ο Μενέλαος Δαλιάνης ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, η ηγεσία του Εθνικοαπελευθερωτικού Κινήματος της Περιφέρειας Αργυροκάστρου, όχι μόνο δεν αντέδρασε, (στην ιδέα της Χάρτας του Ατλαντικού), αλλά απεναντίας, σε δηλώσεις και αποφάσεις το τόνιζε».
ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΠΡΑΒΙΣΤΑΣ, Ιούνιος 1943, χρονολογικά πρώτη μεταξύ εκπροσώπων της Ε.Ε. Μειονότητας και παραγόντων του Αλβανικού ΕΑΜ, οι δεύτεροι απέφυγαν να αποφασίσουν σχετικά με το αίτημα των πρώτων για να απαλλαγούν οι Έλληνες αντάρτες από τα αλβανικά σύμβολα στο πηλήκιο. Απέφυγαν να αποφασίσουν για να κρατούν τα αντάρτικα σώματα των Ελλήνων την ελληνική σημαία. «Ως αποτέλεσμα, τα ελληνο-μειονοτικά τάγματα δεν κράτησαν ποτέ καμιά σημαία. Ούτε ελληνική, αλλά ούτε και αλβανική»
ΣΤΗΝ Α’ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΕΑΜ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΤΣΑΝΗ,
Προσεγγίσεις από τον τρίτο τόμο του βιβλίου μου
«ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ ΦΗΓΟΥ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ «Θ.ΖΗΚΟΣ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΠΥΟΗΓΉΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Στις 2 Αυγούστου 1943 έγινε το μακελειό της Γλύνας. Υπήρξαν καθαρά εθνικιστικά κίνητρα. Το ελληνικό και αλβανικό ΕΑΜ φρόντισαν να αποφύγουν αυτή τη διάσταση διότι θα οδηγούσε στη ομοψυχία των Ελλήνων καθοδηγούμενων από τους Έλληνες της γραμμής του ελληνικού ΕΔΕΣ.
Ακολούθησαν δύο συναντήσεις, στο Κρρά-5 Αυγούστου και στη Μεμόραχη στις 8 Αυγούστου 1943. Η συνάντηση της Μεμόραχης οδήγησε στο ενιαίο Στρατηγείο της Ε. Ε. Μειονότητα με κέντρο στο Θεολόγο. Η εξέλιξη φόβισε πολύ το Αλβανικό ΕΑΜ. Αλλά και τους εκπροσώπους της Γιουγκοσλαβίας και της Αγγλίας στο χώρο. (Οι πρώτοι διότι έβλεπαν την αυτονόμηση ή και την ένωση του Βόρειου Τμήματος της Ηπείρου με την Ελλάδα με άμεσο αντίκτυπο στο Κοσσυφοπέδιο. Οι δεύτεροι είχαν υποσχεθεί στο Χότζα την τήρηση της ακεραιότητας της Αλβανίας με αντάλλαγμα και την μεταπολεμική του συνεργασία.) Με προσωπική πρωτοβουλία του Χότζα το Στρατηγείο καταργήθηκε τον Οκτώβριο του 1943. Ως επιχείρημα ακούστηκε για πρώτη φορά ότι το Στρατηγείο παραβίαζε την Χάρτα του Ατλαντικού, κατά την οποία η αυτοδιάθεση των μειονοτήτων θα αποφασίζονταν μετά τον Πόλεμο.
Ο εκπρόσωπος του Ελληνικού ΕΑΜ στην Αλβανία, μιλώντας στο στέλεχος του αλβανικού ΕΑΜ στην περιφέρεια Αργυροκάστρου, Σεμσί Τοτοζάνι, για τα εμπόδια που προκύπταν στην αυτόνομη οργάνωση του κινήματος στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα, πήρε ως απάντηση «τα βλέπω, αλλά αυτά μας λένε οι Γιουγκοσλάβοι». Μεταπολεμικά ορίστηκε πρέσβης των Τιράνων στο Βελιγράδι.)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΑΧΙΝΗ. Στις 18 Νοεμβρίου 1943, με σύσταση του Ελληνικού ΕΑΜ και με στόχο τον εκφοβισμό των Ελλήνων της γραμμής ΕΔΕΣ, οι Αλβανοί κομμουνιστές σκότωσαν τον αρχηγό του κινήματος ΜΑΒΗ, Βασίλη Σαχίνη. Η ίδια στάση, όπως στο μακελειό της Γλύνας, των δύο ΕΑΜ (Μεταπολεμικά ο Χότζα εξαφάνισε τον τάφο του Σαχίνη. Δεν αρκέστηκε μ΄αυτό. Έβαλε ομογενείς και κατεδάφισαν μέχρι και τα θεμέλια τα αρχοντικά του στη Δούβιανη. Την ίδια τύχη είχαν και οι συγγενείς του. Σήμερα οι απόγονοι αυτών των δικών μας ανέλαβαν την προβολή του.
Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ «ΘΑΝΑΣΗ ΖΗΚΟΥ» ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ
5 μέρες αργότερα στη Δερβιτσάνη ιδρύθηκε το τάγμα «Θανάσης Ζήκος». Όπως μου προκύπτει από συνεντεύξεις που είχα το 1986-87 με υψηλόβαθμα στρατιωτικά ιδρυτικά στελέχη του τάγματος, μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών ενώθηκαν στο τάγμα με εθνικό κίνητρο την Χάρτα του Ατλαντικού. «Για να κυματίσει στα σπίτια τους η γαλανόλευκη.»
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ, ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΤΑΙ
Την ίδια κιόλας εποχή, η Χάρτα του Ατλαντικού από ιστορική εθνική ευκαιρία αποδεικνύονταν σε ιστορική απάτη με βαρύ και ιστορικό τίμημα για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
«Στην αρχή, το αλβανικό ΕΑΜ, αναφέρει ο Μενέλαος Δαλιάνης ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, η ηγεσία του Εθνικοαπελευθερωτικού Κινήματος της Περιφέρειας Αργυροκάστρου, όχι μόνο δεν αντέδρασε, (στην ιδέα της Χάρτας του Ατλαντικού), αλλά απεναντίας, σε δηλώσεις και αποφάσεις το τόνιζε».
ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΠΡΑΒΙΣΤΑΣ, Ιούνιος 1943, χρονολογικά πρώτη μεταξύ εκπροσώπων της Ε.Ε. Μειονότητας και παραγόντων του Αλβανικού ΕΑΜ, οι δεύτεροι απέφυγαν να αποφασίσουν σχετικά με το αίτημα των πρώτων για να απαλλαγούν οι Έλληνες αντάρτες από τα αλβανικά σύμβολα στο πηλήκιο. Απέφυγαν να αποφασίσουν για να κρατούν τα αντάρτικα σώματα των Ελλήνων την ελληνική σημαία. «Ως αποτέλεσμα, τα ελληνο-μειονοτικά τάγματα δεν κράτησαν ποτέ καμιά σημαία. Ούτε ελληνική, αλλά ούτε και αλβανική»
ΣΤΗΝ Α’ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΕΑΜ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΤΣΑΝΗ,
Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, στα πρακτικά της, σημειώθηκε ότι «το ζήτημα της Ελληνικής Μειονότητας θα λυθεί βάση του Ατλαντικού Χάρτη και την αρχή περί αυτοδιάθεσης των λαών».
Σύμφωνα με τον στρατιωτικό παράγοντα στα αντάρτικα σώματα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών Βαγγέλη Νάστο, στη Συνδιάσκεψη αυτή επισημάνθηκε, ότι «Ο Αγώνας του μειονοτικού λαού, εξασφαλίζει για το αύριο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και μέχρι απόσπασης». Το γεγονός αποχτούσε ιδιαίτερη σημασία αν ληφθεί υπόψη ότι τις εργασίες της Συνδιάσκεψης παρακολουθούσε και εκπρόσωπος της αγγλικής αποστολής στο Αλβανικό ΕΑΜ στο Νότο.
Υπήρξε όμως και η ομιλία του εκπροσώπου του ελληνικού ΕΑΜ, η οποία προσέφερε ανεκτίμητη υπηρεσία προς τους Αλβανούς κομμουνιστές. «Δεν φτάνει μόνο η αυτοδιάθεση με το μπέρδεμα των Εθνοτήτων στα Βαλκάνια, χρειάζεται γενικότερη κατανόηση κι αλλαγή στη σκέψη. Χρειάζεται να πάρει η Εθνική συνείδηση διεθνιστική σοσιαλιστική προέκταση»
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΛΤΙΣΤΑΣ Είχε συνηγορήσει στην εξέλιξη αυτή και το ελληνικό ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Σε μια συνάντηση στη Βάλτιστα Πωγωνίου, τέλος Απριλίου 1944, αξιωματούχος του ελληνικού ΕΑΜ επέκρινε τις θέσεις Ελλήνων παραγόντων στο Αλβανικό ΕΑΜ για αυτοδιάθεση, μεταπολεμικά της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, υπογραμμίζοντας ότι: «Σύμφωνα με τις διεθνείς προκηρύξεις και αυτών των Μεγάλων Δυνάμεων, για τις μειονότητες δεν προβλέπετε ούτε αυτονομία, ούτε ζήτημα αυτοδιάθεσης».
ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΕΜΕΤΗΣ, 24 Μαΐου 1944, το οποίο έβαλε τα θεμέλια της μεταπολεμικής διακυβέρνησης του Ε. Χότζα, δεν πήρε καμιά θέση για το ζήτημα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Οι 7 αντιπρόσωποι της ΕΕΜ στο Συνέδριο αποδείχθηκαν ανεπαρκείς σιωπώντας εγκληματικά. Έκτοτε η μαχητικότητα των εκπροσώπων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στη διεκδίκηση εγγυήσεων και δεσμεύσεων από τους Αλβανούς συναγωνιστές τους του ΕΑΜ παρουσίασαν πτωτική τάση. Οι εκπρόσωποι του ελληνικού ΕΑΜ είχαν ήδη εκδιωχθεί από την Αλβανία.
Λίγους μήνες αργότερα, στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αλβανίας, 27 Νοεμβρίου 1944, ο Ενβέρ Χότζα, είπε μεταξύ των άλλων ότι «Πρέπει να πούμε στους μειονοτικούς ότι σήμερα δεν είναι η υπόθεση των εθνικών συνόρων αλλά των πολιτικών συνόρων».
Τα αξιόλογα στελέχη Ελλήνων, που συνέχιζαν να επέμεναν στο δικαίωμα των προκηρύξεων της Χάρτας του Ατλαντικού, ή μεταφέρθηκαν σε αλβανικά στρατιωτικά σχήματα, ή, είχαν την ίδια τύχη με τους εθνικόφρονες της ΕΔΕΣ, εκτελέστηκαν πισώπλατα, όπως ο Λευτέρης Τάλλιος.
ΣΗΜΕΡΑ και μετά 33 ολόκληρων χρόνων μεταπολίτευσης στην Αλβανία, εμείς συνεχίζουμε στην προπαγάνδα του Χότζα.
Σύμφωνα με τον στρατιωτικό παράγοντα στα αντάρτικα σώματα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών Βαγγέλη Νάστο, στη Συνδιάσκεψη αυτή επισημάνθηκε, ότι «Ο Αγώνας του μειονοτικού λαού, εξασφαλίζει για το αύριο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και μέχρι απόσπασης». Το γεγονός αποχτούσε ιδιαίτερη σημασία αν ληφθεί υπόψη ότι τις εργασίες της Συνδιάσκεψης παρακολουθούσε και εκπρόσωπος της αγγλικής αποστολής στο Αλβανικό ΕΑΜ στο Νότο.
Υπήρξε όμως και η ομιλία του εκπροσώπου του ελληνικού ΕΑΜ, η οποία προσέφερε ανεκτίμητη υπηρεσία προς τους Αλβανούς κομμουνιστές. «Δεν φτάνει μόνο η αυτοδιάθεση με το μπέρδεμα των Εθνοτήτων στα Βαλκάνια, χρειάζεται γενικότερη κατανόηση κι αλλαγή στη σκέψη. Χρειάζεται να πάρει η Εθνική συνείδηση διεθνιστική σοσιαλιστική προέκταση»
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΛΤΙΣΤΑΣ Είχε συνηγορήσει στην εξέλιξη αυτή και το ελληνικό ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Σε μια συνάντηση στη Βάλτιστα Πωγωνίου, τέλος Απριλίου 1944, αξιωματούχος του ελληνικού ΕΑΜ επέκρινε τις θέσεις Ελλήνων παραγόντων στο Αλβανικό ΕΑΜ για αυτοδιάθεση, μεταπολεμικά της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, υπογραμμίζοντας ότι: «Σύμφωνα με τις διεθνείς προκηρύξεις και αυτών των Μεγάλων Δυνάμεων, για τις μειονότητες δεν προβλέπετε ούτε αυτονομία, ούτε ζήτημα αυτοδιάθεσης».
ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΕΜΕΤΗΣ, 24 Μαΐου 1944, το οποίο έβαλε τα θεμέλια της μεταπολεμικής διακυβέρνησης του Ε. Χότζα, δεν πήρε καμιά θέση για το ζήτημα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Οι 7 αντιπρόσωποι της ΕΕΜ στο Συνέδριο αποδείχθηκαν ανεπαρκείς σιωπώντας εγκληματικά. Έκτοτε η μαχητικότητα των εκπροσώπων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στη διεκδίκηση εγγυήσεων και δεσμεύσεων από τους Αλβανούς συναγωνιστές τους του ΕΑΜ παρουσίασαν πτωτική τάση. Οι εκπρόσωποι του ελληνικού ΕΑΜ είχαν ήδη εκδιωχθεί από την Αλβανία.
Λίγους μήνες αργότερα, στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αλβανίας, 27 Νοεμβρίου 1944, ο Ενβέρ Χότζα, είπε μεταξύ των άλλων ότι «Πρέπει να πούμε στους μειονοτικούς ότι σήμερα δεν είναι η υπόθεση των εθνικών συνόρων αλλά των πολιτικών συνόρων».
Τα αξιόλογα στελέχη Ελλήνων, που συνέχιζαν να επέμεναν στο δικαίωμα των προκηρύξεων της Χάρτας του Ατλαντικού, ή μεταφέρθηκαν σε αλβανικά στρατιωτικά σχήματα, ή, είχαν την ίδια τύχη με τους εθνικόφρονες της ΕΔΕΣ, εκτελέστηκαν πισώπλατα, όπως ο Λευτέρης Τάλλιος.
ΣΗΜΕΡΑ και μετά 33 ολόκληρων χρόνων μεταπολίτευσης στην Αλβανία, εμείς συνεχίζουμε στην προπαγάνδα του Χότζα.
24 Νοεμβρίου 2023
facebook.com/panibar2011
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών