Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
"Η Ουκρανία δεν έχει επί του παρόντος τη στρατιωτική δύναμη για να ανακαταλάβει όλα τα εδάφη που έχει θέσει υπό τον έλεγχό της η Ρωσία από το 2014", δήλωσε ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι στη γαλλική εφημερίδα Le Parisien.
«Αν και σήμερα δεν έχουμε τη δύναμη να ξανακερδίσουμε όλη την επικράτειά μας, ίσως η Δύση βρει τη δύναμη να βάλει τον Πούτιν στη θέση του… στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να επιλύσει διπλωματικά αυτόν τον πόλεμο», ενώ επανέλαβε ότι " η Ουκρανία θα βρισκόταν σε διαφορετική κατάσταση σήμερα αν η Δύση είχε δώσει στο Κίεβο νωρίτερα όλα όσα είχε ζητήσει. Από την άλλη πλευρά, η Ουκρανία δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τα κατεχόμενα εδάφη της ως ρωσικά».
ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ
Η Ουκρανία βρέθηκε απροετοίμαστη για να αμυνθεί στην Ρωσική εισβολή και η Δύση καθυστέρησε πάρα πολύ για να την ενισχύσει ουσιαστικά.
Όταν οι γνωρίζοντες τα στρατιωτικά ζητήματα επεσήμαναν ακριβώς αυτά τα γεγονότα και έλεγαν ότι υπό αυτές τις συνθήκες ελλιπούς προετοιμασίας, όσο πιο γρήγορα ξεκινήσουν οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις τόσο καλύτερα θα ήταν για την Ουκρανία, το έλεγαν όχι γιατί είναι ρωσόφιλοι, αλλά γιατί αυτό ακριβώς επέβαλλε ο ρεαλισμός που πήγαζε από την γνώση.
Την γνώση όχι μόνο των συντελεστών ισχύος αλλά και επειδή γνώριζαν ότι πολλές χώρες και το ΝΑΤΟ δεν θα συμφωνούσαν για να αντιπαρατεθούν στο πεδίο με την πυρηνική Ρωσία.
Ότι η πυρηνική αποτροπή της θα λειτουργούσε και ότι οι χώρες δεν θα συνεισέφεραν ενεργητικά στο πεδίο για να μην είναι μόνη της η Ουκρανία να σηκώσει το δυσβάστακτο αυτό βάρος.
Οι αδαείς τότε κραύγαζαν στο Σύνταγμα: «Οι χρήσιμοι ηλίθιοι θέλουν ειρήνη».
Πόσο αφελές, γιατί άλλο να είσαι προετοιμασμένος και ισχυρός στο πεδίο και να προβάλλεις ότι δεν επιθυμείς μεν το πόλεμο αλλά δεν τον φοβάσαι και ότι είσαι ισχυρός και προετοιμασμένος πλήρως για αυτόν, και άλλο να κραυγάζεις φιλοπολεμικά, ενώ είσαι τελείως απροετοίμαστος, κάνεις επιστράτευση μία εβδομάδα μετά την εισβολή, και οι σύμμαχοί σου αρχίζουν και σου στέλνουν ισχυρά όπλα με μεγάλη καθυστέρηση, όταν πλέον ο εχθρός έχει καταλάβει στρατηγικά εδάφη, έχει εγκαθιδρύσει ισχυρές γραμμές αμύνης και έχει μετατρέψει την οικονομία του και τις εσωτερικές λειτουργίες του σε πολεμικές.
Ως ανταπάντηση συνεπώς στο προηγούμενο ευφυολόγημα, ήταν προφανές ότι θα καταλήγαμε στο ότι υπό αυτές τις συνθήκες: «οι άχρηστοι ηλίθιοι ήθελαν πόλεμο».
Σήμερα ο Ζελένσκυ, αφού η Ουκρανία μέχρι τώρα έχει απωλέσει το 20% τουλάχιστον της επικράτειάς της, ο πληθυσμός της έχει μειωθεί κατά 10 και πλέον εκατομμύρια, υπάρχουν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, έχουν καταστραφεί οι υποδομές της χώρας και συνεχίζουν να καταστρέφονται, εκλιπαρεί για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για ειρηνευτική διαδικασία (τις οποίες αρνιόταν πριν την εισβολή και στην πράξη μέχρι σήμερα), υπολογίζοντας στην στήριξη στο πεδίο πολεμικών συγκρούσεων από το ΝΑΤΟ.
Τώρα βλέπει την σκληρή πραγματικότητα, η οποία επιβλήθηκε ξεκάθαρα στρατηγικά από την πυρηνική αποτροπή της Ρωσίας.
Τότε είχα δηλώσει, επειδή ακριβώς είχα αναλύσει το στρατηγικό ζήτημα της πυρηνικής αποτροπής (εξετάζοντας ακόμη και μοντέλα προσομοίωσης), ότι δεν υπήρχε περίπτωση να εμπλέξει το ΝΑΤΟ στρατεύματα στο πεδίο της Ουκρανίας, γιατί ο φόβος της χρήσης πυρηνικών όπλων θα δημιουργούσε σοβαρές επιφυλάξεις στις χώρες μέλη και συνεπώς η οιαδήποτε βοήθεια προς την Ουκρανία θα ήταν μόνο σε μέσα και μάλιστα με καθυστέρηση.
Και μάλιστα εξηγούσα ότι, εάν σε κάθε ενδιάμεσο στάδιο ξεκινούσε κάποια διαπραγμάτευση, αυτή θα είχε περισσότερες δυνατότητες επιτυχίας ΜΟΝΟ εάν η Ουκρανία εμφανιζόταν εξαιρετικά ισχυρή στο πεδίο.
Όμως κάθε ενίσχυση της ήταν πάντα καθυστερημένη και περιορισμένη, ώστε καταλήξαμε εδώ που είμαστε σήμερα. Δηλαδή, να εκλιπαρεί η Ουκρανία για ειρήνευση με όρους αδυναμίας, αναγνωρίζοντας ότι έχει χάσει οριστικά τα εδάφη της αλλά και φοβούμενη ότι αν συνεχίσει θα χάσει και άλλα εδάφη.
Η δε Δύση να προσπαθεί να διαχειριστεί τις εξελίξεις ευρισκόμενη σε μεταβατικό στάδιο ισχύος τόσο γεωπολιτικά όσο και γεωστρατηγικά και με πολλά ανοικτά μέτωπα τόσο στο παγκόσμιο πεδίο αντιπαράθεσης όσο και ηγεσίας στις ηγέτιδες αλλά και σε μικρότερες χώρες της.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Σήμερα, ο νέος ΓΓ/ΝΑΤΟ, αντιλαμβανόμενος την σημασία της πυρηνικής αποτροπής, προβάλλει (αυτός και η Γαλλία) την πυρηνική ισχύ του ΝΑΤΟ προς την Ρωσία, θέλοντας να πιέσει για έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ειρήνη όχι με όρους αδυναμίας αλλά ικανότητας προβολής ισχύος του ΝΑΤΟ και της Δύσης. Και πιέζει για αύξηση των αμυντικών δαπανών τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ
Και ναι μεν μπορεί το ΝΑΤΟ να δείχνει τα δόντια του και όντως να πιεσθεί η Ρωσία για να σταματήσει την επιθετικότητα και να αποδεχθεί κάποιες συμβιβαστικές λύσεις διεκδικώντας εγγυήσεις ασφαλείας (όπως την αντιλαμβάνεται), όμως η Ουκρανία θα βρεθεί να πιέζεται για να αποδεχθεί οδυνηρές για αυτήν εδαφικές υποχωρήσεις.
Οι προσδοκίες της εκτιμώ ότι θα στραφούν στην επιτάχυνση σύνδεσης με την ΕΕ, και στην ταχεία ανοικοδόμηση της, κυρίως με ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς πόρους.
Όμως η οιαδήποτε σκέψη για ένταξη στο ΝΑΤΟ μοιάζει εξαιρετικά αδύναμη.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών