Πέρασαν τριάντα χρόνια, τρεις δεκαετίες, και αν εξετάσεις την πορεία της Ε. Ε. Μειονότητας την περίοδο αυτή, θα παρατηρήσεις πως οι πράξεις από τις δεσμεύσεις απέχουν πολύ.
Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα, ως Εθνική (αναγνωρισμένη από τους Διεθνείς Οργανισμούς) έχει ένα ξεχωριστό Πλαίσιο Δικαιωμάτων που σχετίζεται με την οντότητα, την εκπαίδευση, το περιουσιακό, την πολιτισμική της κληρονομιά, την δημογραφική της ασφάλεια, την οργανωτική της δομή…, που καθρεφτίζονται κάλλιστα στο Ψήφισμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ του 1993, με δώδεκα αιτήματα, που έγιναν αποδεκτά και από τις αλβανικές Αρχές.
Τι έγινε στη συνέχεια; Εφαρμόστηκε το Ψήφισμα; Διασφαλίστηκαν τα δικαιώματα;
Αν εξαιρέσουμε μερικά πράγματα, όπως το άνοιγμα των ελληνικών σχολείων στις πόλεις και τα χωριά με μεικτό πληθυσμό για πρώτη φορά και που έγινε εφικτό χάρη στον τιτάνιο αγώνα Ομόνοιας, μαθητών, δασκάλων και γονέων, και μερικές άλλες «απολαύσεις», από έντονες διεκδικήσεις, η κατάσταση παραμένει νωθρή. Η ΕΕΜ βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Ο βουλευτής Θ. Μήτσιος με τον κ. SHIFTER, υπεύθυνος των ΗΠΑ για την Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια
Αν και αναγνωρισμένη η οργάνωση των Ελλήνων της Αλβανίας, η ΟΜΟΝΟΙΑ, έκαναν το παν να την επισκιάσουν, να την αποστομώσουν και μέχρι να την διαλύσουν, με φοβίες, με έκτροπα, με φυλακίσεις. Αμέσως την απέκλεισαν ως εκλογικό υποκείμενο και της στέρησαν το δικαίωμα να μετατραπεί σε κόμμα, γνωρίζοντας το ύψος και το βάθος της.
Πάγιο αίτημα της Ομόνοιας, από την ίδρυσή της, στην απογραφή του πληθυσμού το λήμμα να συμπεριλάβει την εθνική καταγωγή και το θρήσκευμα, να γίνει σεβαστή η αρχή της ελεύθερης δήλωσης της ταυτότητας όλων των πολιτών, για να δοθεί τέλος στο παιχνίδι, και μέχρι και την γελοιοποίηση, των αριθμών πράγμα που αρνήθηκαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, διότι οι πραγματικοί αριθμοί είχαν και τα επακόλουθά τους.
Aπαλείφεται από τα δημοτολόγια η εθνικότητα, πράγμα που δεν το έχει κάνει ούτε η δικτατορία.
Στη Σύμβαση Πλαίσιο είναι κατοχυρωμένο η διγλωσσία στις πινακίδες, στα δικαστήρια, στην τοπική εξουσία, στα σχολικά έγγραφα και στα ψηφοδέλτια. Καμία πινακίδα δεν έμεινε αμουντζούρωτη στις εθνικούς οδούς, επαλείφοντας την ελληνική ονομασία. Σάλος προέκυψε από την λειτουργία στην ελληνική γλώσσα του Δημοτικού Συμβουλίου στο Δήμο Φοινίκης, μέχρι που αναβλήθηκε και επαναλειτούργησε για το ίδιο θέμα, αν και το ποσοστό των δημοτικών συμβούλων ξεπερνά το 90%. Στα δικαστήρια και τα έγγραφα των σχολείων ούτε καν γίνεται λόγος.
Καταπιέζεται σε μεγάλο βαθμό το δικαίωμά της πολιτικής έκφρασης του ατόμου και της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, χρησιμοποιώντας βία, νοθεία, και άλλες μεθοδεύσεις, όπως στις δημοτικές εκλογές στη Χιμάρα, στις κοινοβουλευτικές εκλογές, φαινόμενα καταγεγραμμένα και από διεθνείς παρατηρητές.
Μεγάλη διάσταση παίρνει τις δεκαετίες αυτές η δημογραφική αλλοίωση του χώρου της Ε. Ε. Μειονότητας, δημιουργώντας νέους συγκεντρωμένους οικισμούς και μετακίνηση Αλβανών από άλλες περιοχές στο χώρο αυτό.
Υφαρπάζονται ανορθόδοξα εκατοντάδες στρέμματα λιβαδικών και αγροτικών εκτάσεων με ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας χαραγμένοι στα υπόγεια των μυστικών υπηρεσιών και αν και πέρασαν τρεις δεκαετίες οι μειονοτικοί “minoritaret” δεν έγιναν νόμιμοι κάτοχοι των δικών τους περιουσιών, διότι οι άγραφτοι νόμοι το απαγορεύουν.
Η κατανομή των πόρων του κράτους στις περιοχές της ΕΕΜ γίνεται βάση τους καταγεγραμμένους, με την δική τους απογραφή, κατοίκων και οι περιοχές μας έμειναν στην εξαθλίωση λόγω των ανύπαρκτων οδικών δικτύων, ύδρευσης, ηλεκτροδότησης και γενικά των ανύπαρκτων υποδομών.
Η ανασφάλεια στην ημερήσια διάταξη, με εκβιασμούς, ληστείες και επιθέσεις σε χώρους θρησκευτικής λατρείας…
Τι συντέλεσε και ποιες οι αντιδράσεις;
Όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, αποτελούν κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων των ελληνικής καταγωγής πολιτών, της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας γενικά.
Οι αλβανικές κυβερνήσεις, μη μπορώντας να ξεφύγουν από τις καθεστωτικές νοοτροπίες του παρελθόντος και υποχωρώντας μπροστά στο παρακράτος και τον μανδύα του εθνικισμού, οδηγούν σε κοινωνική ένταση και καταπάτηση των μειονοτικών δικαιωμάτων, ιδίως προς την ΕΕΜ στην Αλβανία.
Πολλές φορές έχουν συμπεριληφθεί στα Ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στις Ετήσιες Εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ οι αυθαίρετες πράξεις τους, οι βιαιότητες και άλλες καταπατήσεις των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, όπως καθορίζουν οι Διεθνείς Συμβάσεις, μέχρι που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταστάλαξε να εγκρίνει το Ψήφισμα για Πολιτισμική και Θρησκευτική Αυτονομία της Ελληνόφωνης Μειονότητας στην Αλβανία την 5 Νοεμβρίου 1993. Ακολουθεί το Ψήφισμα της 18ης Ιουνίου 1995 της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής, Καναδά και Αυστραλίας, η Ετήσια Έκθεση του Αμερικανικού ΥΠΕΞ για την ΕΕΜ, Οκτώβριος 2000, η Ετήσια Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις εθνικές και φυλετικές μειονότητες στην Αλβανία το 2001 και για τα αιτήματα της Ομόνοιας το 2004 και ούτω καθ’ εξής.
Έντονες ήταν και οι διαμαρτυρίες της Οργάνωσης των Βορειοηπειρωτών «ΟΜΟΝΟΙΑ», τόσο προς τις αλβανικές Αρχές όσο και προς τους Διεθνείς Οργανισμούς για την καταπάτηση των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους. Αναφέρουμε την αντιπροσωπεία της Ομόνοιας στη συνεδρίαση της ΔΑΣΕ για τις «Ανθρώπινες Διαστάσεις» που διεξήχθη στη Μόσχα, τις αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον Ύπατο Αρμοστή της ΔΑΣΕ Βαν Ντερ Στουλ, ο οποίος επισκέφτηκε κάμποσες φορές την Αλβανία και το χώρο της ΕΕΜ, αντιπροσωπεία στο Στρασβούργο όπου εισηγήθηκε για τα αιτήματα της ΕΕΜ, στο Λονδίνο, στις Βρυξέλες, στην Αμερική, συναντήσεις με ανώτατους εκπροσώπους Οργανισμών και Φόρουμ.
Αν και η Αλβανία διεκδικούσε και διεκδικεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια Οικογένεια που βάζει όρους και απαιτεί, το βαθύ παρακράτος της χώρας βάζει τρικλοποδιές στην εξέλιξη αυτή, με την «καλύτερη μορφή» τους την καταπάτηση των δικαίων των μειονοτήτων και ιδίως αυτής της εθνικής.
Σε βοήθειά τους, η χαλαρότητα στους κόλπους της ΕΕΜ που οφείλεται:
Α. Στην ύφεση της αγωνιστικότητας και της διεκδικητικότητας εκ μέρους των οργάνων που εκπροσωπούν την Κοινότητα. « Αν δεν συμπληρωθούν αυτά τα αιτήματα θα μποϋκοτάρουμε το μάθημα, δεν εξαιρείται και η απεργία πείνας», τόνιζαν οι πρώτες δηλώσεις και διαμαρτυρίες και απέδιδαν.
Β. Στην εκκένωση του χώρου από το εν ενεργεία δυναμικό.
Γ. Στην μετατροπή των Βορειοηπειρωτικών Συλλόγων στην Ελλάδα σε πολιτιστικά σωματεία.
Δ. Στην άγνοια των Βορειοηπειρωτών για την τύχη αυτού του τόπου και στην συκοφαντία και διχόνοια που εξαπολύουν μερικοί καμουφλαρισμένοι με άλλον μανδύα και με ψευδώνυμο.
«Η πολιτική οργάνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τα βορειοηπειρωτικά σωματεία στην Ελλάδα, κερματισμένα και διεσπαρμένα χωρίς ενιαίο και κεντρικό όργανο και κοινή πολιτική, έχουν πέσει σε αφάνεια και μαρασμό (μερικά μετατράπηκαν σε κερδοσκοπικά μαγαζάκια) εγκαταλείποντας την Βόρειο Ήπειρο, στα χέρια αδίστακτων εθνικιστών…(Α.Τσ.), αναφέρει σε άρθρο του γνωστός Βορειοηπειρώτης αρθρογράφος, που νομίζω τα περιλαμβάνει όλα.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
sfeva.gr
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών