Είναι γεγονός επιβεβαιωμένο στην πράξη, ότι το μεταβαλλόμενο εύρος και η κλίμακα των καταστροφών, τόσο φυσικών όσο και ανθρωπογενών (τεχνολογικών, βιομηχανικών, στον διογκούμενο αστικό ιστό και σε υπερσυγκεντρώσεις ανθρώπων-ουρανοξύστες -κρουαζιερόπλοια, γήπεδα - κλπ) έχουν αλλάξει τις απαιτήσεις πολιτικής προστασίας στα κάτωθι:
α) Στην απαίτηση για ολοκληρωμένο σχεδιασμό με νέα σενάρια και μοντέλα στα ζητήματα ασφαλείας και πολιτικής προστασίας.
β) Στο πως αντιμετωπίζεται στην πράξη η ανάγκη κάλυψης των αυξημένων άμεσα διαθέσιμων στο πεδίο πόρων (όχι δυνητικά είτε εικονικά) για την αντιμετώπιση μίας τέτοιας πιθανής (λιγότερο ή περισσότερο) καταστροφής και της διαχείρισης μίας ευμετάβλητης εξελισσόμενης κρίσης με αποτελεσματικό τρόπο.
γ) Ιδιαίτερα έχουν αυξηθεί ο ρόλος και οι υποχρεώσεις στα ζητήματα πολιτικής προστασίας των Ιδιωτικών εταιρειών, των οποίων οι υπηρεσίες και οι κοινωνικές ευθύνες έχουν διογκωθεί και περιλαμβάνουν και εμπλέκονται με όλο και μεγαλύτερο ανθρώπινο πληθυσμό.
Κατά συνέπεια οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα (αλλά και μεγάλοι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί) αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στη διαδικασία πολιτικής προστασίας, απαιτείται ενεργητικότερη εμπλοκή στον συνολικό κρατικό σχεδιασμό, καθώς και προσφορά κρίσιμης υποστήριξης για την προετοιμασία, την πρόβλεψη, τα μέτρα προετοιμασίας, την άμεση αντιμετώπιση των καταστροφών, αλλά και συνεισφοράς χρηματοδότησης για την ανάπλαση και ανάκαμψη του περιβάλλοντος και της κοινότητας.
Οι νέες αυτές προσδοκίες, που προέκυψαν από την αυξανόμενη ανάληψη κοινωνικών υποχρεώσεων από εταιρείες, λόγω κυρίως της διευρυμένης παροχής κοινόχρηστων υπηρεσιών στους πολίτες, τοποθετούν τον ιδιωτικό τομέα πλέον ως βασικό συντελεστή στην ανθεκτικότητα της κοινότητας.
Όμως όπως αποδεικνύεται συχνά και όπως αποδείχθηκε πρόσφατα με την χιονόπτωση, αυτές οι ευθύνες δεν έχουν αναληφθεί πλήρως από τις εταιρείες. Πολλές από αυτές δεν έχουν και δεν μπορούν να ανταποκριθούν πλήρως στις υποχρεώσεις τους αυτές προς την κοινωνία:
α) Ως προς το έργο και τις ευθύνες που έχουν αναλάβει.
β) Δεν υπάρχει ο απαιτούμενος βαθμός ολοκλήρωσης/ενσωμάτωσης των ενεργειών πολιτικής προστασίας μεταξύ κρατικού μηχανισμού και των ιδιωτικών εταιρειών.
γ) Ούτε καθιερωμένη επιχειρησιακή, τακτική και ad hoc καθοδήγηση.
δ) Ούτε υπάρχουν σαφείς μετρήσεις και συμμετοχή στον σχεδιασμό.
ε) Με ελάχιστη έως μηδενική συνεργασία και συμμετοχή στην απόφαση για τα συλλογικά μέτρα αντιμετώπισης καταστροφών.
Πώς και πότε λοιπόν αυτοί οι οργανισμοί του ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να συμμετέχουν εύτακτα και οργανωμένα, με τους πόρους τους (υλικούς ανθρώπινους και χρηματικούς), στην αντιμετώπιση και την αποκατάσταση από τις ολοένα συχνότερες και διογκούμενες καταστροφές;
ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Ο ιδιωτικός τομέας και κυρίως αυτός που έχει αναλάβει να διαχειρίζεται πολυάνθρωπες συγκεντρώσεις και να παρέχει κοινωφελείς υπηρεσίες, οφείλει να συμβάλλει στη διαθεσιμότητα πόρων και στην χρηματοδότηση των συλλογικών μέτρων πολιτικής προστασίας στην ευρύτερη περιοχή που εδράζεται είτε στην περιοχή ευθύνης του, όπου δηλαδή έχει αναλάβει για να προσφέρει τις υπηρεσίες του.
Απαιτείται πολύ στενότερη αλληλεπίδραση μεταξύ επιχειρήσεων και κυβέρνησης για να διασφαλιστούν κατάλληλες στρατηγικές μείωσης του κινδύνου, επαρκή μέτρα για την εφαρμογή μέτρων προστασίας και ασφάλειας και ένα καθεστώς ευθύνης και ασφάλισης που να λαμβάνει δεόντως υπόψη τις ανάγκες της κοινότητας αλλά και του επιχειρηματικού τομέα.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται οπωσδήποτε συγκεκριμένη πρόβλεψη με σύμβαση σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα στον τομέα αυτό και στην περιοχή ενδιαφέροντος. Η σύμβαση σύμπραξης/συνεργασίας να αναγνωρίζει τον καθοριστικό ρόλο της συνεργασίας στον σχεδιασμό, στην πρόβλεψη και προετοιμασία, , με έγκαιρη απόκριση στην κατ΄ αναλογία και ευθύνη διαθεσιμότητα μέσων, στην προώθηση της καινοτομίας και την διευκόλυνση της χρήσης σύγχρονης τεχνολογίας στο κοινό πεδίο ενδιαφέροντος.
Η εμπειρία μας δείχνει (εδώ και από παραδείγματα σε άλλες χώρες) ότι οι συμπράξεις αυτές δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε ζητήματα πολιτικής προστασίας είναι αναπόσπαστες στην βασική σύμβαση του Δημοσίου με τις Εταιρείες στις οποίες αναθέτει ευθύνες παροχής κοινόχρηστων/κοινωφελών υπηρεσιών καθώς και στις εταιρείες που εκ του έργου τους έχουν να διαχειριστούν μεγάλο όγκο ανθρώπων.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
1. Οι συμβάσεις αυτές σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα σε ζητήματα πολιτικής προστασίας, ως υποχρέωση συνεργασίας τους προς όφελος των χρηστών, μπορούν να βοηθήσουν στην αύξηση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας στη διαχείριση καταστροφών και μπορούν να αλλάξουν τη στρατηγική εστίαση των φορέων διαχείρισης καταστροφών.
2. Μπορούν επίσης να μειώσουν τα βάρη που βαρύνουν την κυβέρνηση αλλά και τον ιδιωτικό τομέα για την παροχή ορισμένων αγαθών και υπηρεσιών άμεσα και με την πάροδο του χρόνου, επιτρέποντας με τον καλύτερο συντονισμό των δράσεων στον δημόσιο τομέα να επικεντρωθεί σε άλλες σημαντικές στρατηγικές προτεραιότητες.
3. Οι επιχειρήσεις με την ευελιξία, την καινοτομία, την τεχνολογική τους πρωτοπορία και την δυναμική τους, μπορούν να παρέχουν σημαντικά νέα εξελισσόμενα πρότυπα στις κρατικές υπηρεσίες, τόσο όσον αφορά τον συνολικό σχεδιασμό, την πρόβλεψη, τα προληπτικά μέτρα, την ανάλυση, τα ευέλικτα χρηματοδοτικά μοντέλα, αλλά και την ανθεκτικότητα των δράσεων στον κρατικό μηχανισμό.
4. Οι συμβάσεις αυτές θα περιλαμβάνουν και τον καθορισμό, την ανάθεση και την εφαρμογή σαφών και συνεκτικών θεσμικών ρόλων, την εκπαίδευση, τον εξοπλισμό και την επίτευξη επάρκειας για αποτελεσματική ικανότητα αντίδρασης ιδιαίτερα σε δράσεις υψηλού κινδύνου του ιδιωτικού τομέα σε πολυάνθρωπες κοινότητες. Κατά την διαμόρφωση αυτών των θεσμικών και συμβατικών προβλέψεων, θα πρέπει να δοθεί έμφαση:
α) Στην ανάπτυξη και την εφαρμογή προγραμμάτων σε θέματα και μέτρα βιωσιμότητας.
β) Στην βελτίωση της συνείδησης των καταστροφών του γενικού πληθυσμού
γ) Στη βελτίωση της πρόσβασης σε ακριβείς πληροφορίες και βασικά συστήματα επικοινωνίας, σε περιοχές και δραστηριότητες υψηλού κινδύνου με τη διευκόλυνση κατάλληλων τεχνολογικών εναλλακτικών.
5. Εάν η συχνότητα και ο αντίκτυπος των φυσικών και βιομηχανικών καταστροφών συνεχίσουν να αυξάνονται, η οικονομική και ανθρώπινη ανάπτυξη θα επηρεαστεί σοβαρά.
Η διαχείριση των καταστροφών επηρεάζει σημαντικά και την λειτουργία των ίδιων των επιχειρήσεων και του παραγωγικού/εργατικού δυναμικού τους και θα πρέπει η αποτελεσματικότητα των συνεργατικών δράσεων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα να θεωρείται ως στρατηγική για την προστασία του αναπτυξιακού δυναμικού της χώρας και των επί μέρους κοινοτήτων.
α) Στην ανάπτυξη και την εφαρμογή προγραμμάτων σε θέματα και μέτρα βιωσιμότητας.
β) Στην βελτίωση της συνείδησης των καταστροφών του γενικού πληθυσμού
γ) Στη βελτίωση της πρόσβασης σε ακριβείς πληροφορίες και βασικά συστήματα επικοινωνίας, σε περιοχές και δραστηριότητες υψηλού κινδύνου με τη διευκόλυνση κατάλληλων τεχνολογικών εναλλακτικών.
5. Εάν η συχνότητα και ο αντίκτυπος των φυσικών και βιομηχανικών καταστροφών συνεχίσουν να αυξάνονται, η οικονομική και ανθρώπινη ανάπτυξη θα επηρεαστεί σοβαρά.
Η διαχείριση των καταστροφών επηρεάζει σημαντικά και την λειτουργία των ίδιων των επιχειρήσεων και του παραγωγικού/εργατικού δυναμικού τους και θα πρέπει η αποτελεσματικότητα των συνεργατικών δράσεων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα να θεωρείται ως στρατηγική για την προστασία του αναπτυξιακού δυναμικού της χώρας και των επί μέρους κοινοτήτων.
Στέλιος Φενέκος
Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών και Υποναύαρχος ε.α
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών