Οι εκλογές της 2ης Δεκεμβρίου 1945 αποτελούσαν την πρώτη κρίσιμη δοκιμή των δημοκρατικών προθέσεων της αλβανικής κυβέρνησης, όρο απαράβατο για την αναγνώρισή της από τους δυτικούς συμμάχους. Οι Αλβανοί αναγκάστηκαν να επιτρέψουν ξένους δημοσιογράφους οι οποίοι, μετά από διαπιστώσεις τους, θεωρούσαν ότι οι εκλογές ήταν καλά οργανωμένες και θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως έκφραση της ελεύθερης βούλησης του λαού. Αυτό, όμως, ήταν απόρροια ανεπαρκούς πληροφόρησης, καθώς η βία που ασκήθηκε δεν ήταν δυνατό να γίνει δημόσια αντιληπτή. Ύστερα από πίεση των δυτικών συμμάχων, το Δημοκρατικό Μέτωπο της Αλβανίας, η κύρια πολιτική δύναμη της χώρας, επέτρεψε την κάθοδο και ανεξάρτητων υποψηφιοτήτων.
Ειδικά προκλητική εμφανίστηκε η κομμουνιστική ηγεσία στην επιλογή της υποψηφιότητας στην περιοχή της κοιλάδας του Βούρκου· δεν επέλεξε ελληνόφωνο υποψήφιο αλλά τον Θωμά Παπαπάνο, δάσκαλο του Ε. Χότζα ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στις ανθελληνικές ενέργειες της αλβανικής κυβέρνησης για την απαγόρευση των ελληνικών σχολείων στην ελληνική μειονότητα, κατά τον σχολικό αγώνα. 1934-1935. Ο λαός του Βούρκου αντέδρασε με αγανάκτηση και καταψήφισε την υποψηφιότητά του. Από τους 5.240 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους οι 2.121 υπερψήφισαν τους υποψηφίους του Δημοκρατικού Μετώπου, 400 ψήφισαν ανεξάρτητους βουλευτές και 375 ψήφισαν λευκό, ενώ 2.340 απείχαν. Αποχή δεν παρατηρήθηκε μόνον στη Χιμάρα, αλλά ιδιαίτερα υψηλή ήταν η αποχή και στη Γλύνα, στη Δούβιανη, στη Δίβρη κ.ά Στις εκλογές για τα λαϊκά συμβούλια των κοινοτήτων στις 5 και 12 Ιουνίου 1949 πολλοί Έλληνες καταψήφισαν και πάλι τους υποψήφιους του Δημοκρατικού Μετώπου, ενώ στο Βουλιαράτι και τη Δίβρη η καταψήφιση ανήλθε στο 50% και η αποχή ήταν μεγάλη. Στις βουλευτικές εκλογές του 1945 συμμετείχαν στις λίστες του Δημοκρατικού Μετώπου και τέσσερις Έλληνες: ο Σπύρος Τζιάς, ο Λευτέρης Κονόμης, ο Μανόλης Κονόμης και ο ελληνόφωνος βλάχος Μιχάλης Πρίφτης από το Ερίντι (απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών), μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας· οι τρεις τελευταίοι εξελέγησαν βουλευτές του αλβανικού κοινοβουλίου, αλλά όχι ο Σπύρος Τζιάς.
Ειδικά προκλητική εμφανίστηκε η κομμουνιστική ηγεσία στην επιλογή της υποψηφιότητας στην περιοχή της κοιλάδας του Βούρκου· δεν επέλεξε ελληνόφωνο υποψήφιο αλλά τον Θωμά Παπαπάνο, δάσκαλο του Ε. Χότζα ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στις ανθελληνικές ενέργειες της αλβανικής κυβέρνησης για την απαγόρευση των ελληνικών σχολείων στην ελληνική μειονότητα, κατά τον σχολικό αγώνα. 1934-1935. Ο λαός του Βούρκου αντέδρασε με αγανάκτηση και καταψήφισε την υποψηφιότητά του. Από τους 5.240 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους οι 2.121 υπερψήφισαν τους υποψηφίους του Δημοκρατικού Μετώπου, 400 ψήφισαν ανεξάρτητους βουλευτές και 375 ψήφισαν λευκό, ενώ 2.340 απείχαν. Αποχή δεν παρατηρήθηκε μόνον στη Χιμάρα, αλλά ιδιαίτερα υψηλή ήταν η αποχή και στη Γλύνα, στη Δούβιανη, στη Δίβρη κ.ά Στις εκλογές για τα λαϊκά συμβούλια των κοινοτήτων στις 5 και 12 Ιουνίου 1949 πολλοί Έλληνες καταψήφισαν και πάλι τους υποψήφιους του Δημοκρατικού Μετώπου, ενώ στο Βουλιαράτι και τη Δίβρη η καταψήφιση ανήλθε στο 50% και η αποχή ήταν μεγάλη. Στις βουλευτικές εκλογές του 1945 συμμετείχαν στις λίστες του Δημοκρατικού Μετώπου και τέσσερις Έλληνες: ο Σπύρος Τζιάς, ο Λευτέρης Κονόμης, ο Μανόλης Κονόμης και ο ελληνόφωνος βλάχος Μιχάλης Πρίφτης από το Ερίντι (απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών), μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας· οι τρεις τελευταίοι εξελέγησαν βουλευτές του αλβανικού κοινοβουλίου, αλλά όχι ο Σπύρος Τζιάς.
Σταύρος Γ. ΝΤΑΓΙΟΣ
Διδάκτωρ Ιστορίας ΑΠΘ
Διαβάστε ακόμη
* Η μυστηριώδης απέλαση των αλβανών διπλωματών από την Αθήνα το 1983 και η κατηγορία για κατασκοπεία
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών