Εγώ θα είμαι πιο απλός και κατανοητός στα σχόλια μου για κάθε βόρειοηπειρώτη που τυχόν θα διαβάσει αυτό το κείμενο.
Ο πρ. Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη σύσκεψη των Τιράνων θα επισκεφτεί τη Χειμάρρα, το Αργυρόκαστρο και τους Αγίους Σαράντα συνοδευόμενος κατα πάσα πιθανότητα από κάποιον διάσημο βόρειοηπειρώτη όπως ο τραγουδιστής Χρήστος Μάστορας ή κάποιος άλλος, αφού είμαστε σχεδόν σε προεκλογική περίοδο και της Νέας Δημοκρατίας θα είναι χρήσιμοι οι ψήφους των Βορειοηπειρωτών εντός Ελληνικής Επικράτειας.
Αυτή η επίσκεψη του προθυπουργού μου θυμίζει την επίσκεψη του πατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το έτος 1992 στη Δερβιτσιάνη της Δρόπολης. Τότε στην ομιλία του προς τους βόρειοηπειρώτες, μεταξύ άλλων ο Έλληνας πρωθυπουργός εξέφρασε την άποψη και την απαίτηση από την Αλβανική Κυβέρνηση λέγοντας τα εξής : « Ότι διεκδικεί και επιδιώκει η Αλβανία από τη Σερβία για το Κόσοβο, το ίδιο θα απαιτήσει και Ελλάδα από την Αλβανία προς διευθέτηση του εκκρεμές Βόρειου Ηπειρωτικού ζητήματος από το 1914 με το Πρωτόκολλο της Κερκύρας, υπογεγραμμένο από τις δύο Κυβερνήσεις Ελλάδος και Αλβανίας. Αυτό το Πρωτόκολλο απέδιδε πλήρη αυτονομία στους Έλληνες Βόρειο Ηπειρώτες, η οποία δεν τηρήθηκε επουδενί από καμία Αλβανική Κυβέρνηση μέχρι και σήμερα.
Αυτή η απαίτηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν ψεύτικα κούφια λόγια, γιατί δεν υπήρχε ποτέ και δεν υπάρχει ένα ξεκάθαρο εθνικό στρατηγικό σχέδιο από καμία Ελληνική Κυβέρνηση προς επίλυση του Β. Η. Ζητήματος.
Τα βόρειο ηπειρωτικά δικαιώματα είναι καταγεγραμμένα στο Πρωτόκολο της Κερκύρας από το 1914, αλλά όπως είπαμε δεν τηρήθηκαν επουδενί από όλες τις Αλβανικές Κυβερνήσεις.
Το 1923 το Αλβανικό Κράτος αναγνώρισε την ύπαρξη Ε.Ε. Μεινότητας στην Αλβανία αλλά την περιόρισε στα Ελληνικά χωριά μόνο στο Νόμο Αργυροκάστρου Δελβίνου και Αγίους Σαράντα, αφήνοντας απέξω περιοχής Κορυτσάς και Χειμάρας. Από τότε άρχισε ο περιορισμός και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών με κορύφωση την απαγόρευση των Ελληνικών σχολείων το 1934-35. Τότε με τον επίμονο αγώνα των βόρειοηπειρωτών, τη βοήθεια του Ελληνικού Κράτους, κερδίσαμε τη μάχη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, έτσι και δικαιώθηκε η Ε.Ε. Μειονότητα με την ξανά λειτουργία των ελληνικών σχολείων. Η πολιτική της Ελλάδας και τα αιτήματα των Βορειοηπειρωτών προς επίλυση του Β. Η. Ζητήματος, αδικήθηκαν από τη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι το 1946, αφού αντέδρασαν σφόδρα έναντι της επίλυσης του Ζητήματος η Σοβιετικη Ένωση και Γιουγκοσλαβία με αποτέλεσμα να μην συζητηθεί καν ή ουσία του προβλήματος. Και η χαλαρή και ανεύθυνη στάση των Η. Π. Αμερικής είχε σαν αποτέλεσμα τη διαιώνιση του προβλήματος. Το μεγαλύτερο κακό σε βάρος του Β.Η. Πληθυσμού έγινε ασφαλώς μετά τον Δ.Π. Πόλεμο με την εγκατάσταση στην Αλβανία το Δικτατορικό Καθεστώς Ε. Χότζα. Τότε ξεκίνησε ο διωγμός και η διάσπαση του πληθυσμού σε δικούς μας και εχθρούς μας με τελικό στόχο τον εξαπονδρισμό και αλβανοποίηση του ελληνικού στοιχείου που βρίσκονταν αυτόχθονο στα εδάφη του από χιλιάδες χρόνια. Ο μίσος ελληνικός πληθυσμός ( γύρο στις 100.000 ) της Αλβανίας εκτοπίστηκε, εξορίστηκε η μεταφέρθηκε σε πόλεις και χωριά της Βόρειου Αλβανίας λόγο φτώχειας ή και για ανάγκες του Αλβανικού Κράτους. Αυτή ήταν σκόπιμη εσωτερική μετανάστευση κυρίως από οικογένειες στελεχών στην παιδεία, αλλά και σε άλλους κρατικούς τομείς. Ξεκάθαρος ο στόχο ήταν η αλλοίωσης και η συρρίκνωση του ελληνικού στοιχείου. Τα χωριά μας έμειναν ξεκρέμαστα χωρίς υποδομές, χωρίς κανονικές οδικές συγκοινωνίες και με ελαττωματικό ηλεκτρικό δίκτυο. Αυτή η κατάσταση παραμένει έως και σήμερα και πιστεύω ήταν ένας από τους λόγους της μαζικής φυγής προς την Ελλάδα. Το χειρότερο κακό έγινε το 1991-92 όταν σχεδόν όλοι οι βόρειοηπειρώτες υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν μαζικά στην Ελλάδα μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς, λόγο φτώχειας και ειδικά λόγο διωγμών από το Δικτατορικό Καθεστώς, το οποίο δεν έπεσε και εύκολα.
Η Ελλάδα δέχτηκε αξιοπρεπώς χιλιάδες Αλβανούς παραχωρώντας στέγη και εργασία. Πολλές αλβανικές οικογένειες έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα και δεν σκέπτονται καν τον επαναπατρισμό τους στην Αλβανία.
Σ’ αυτό το πλαίσιο ξεχάστηκε το Β. Η. Ζήτημα από όλες τις Ελληνικές Κυβερνήσεις με αποτέλεσμα να αδειάσει η Βόρειος Ήπειρος από τον νέο στοιχείο πληθυσμού και από τις άνω 200.000 κατοίκων με καθαρή ελληνική συνείδηση να παραμείνει εκεί κάτω των 20.000 κατοίκων προχωρημένης ηλικίας.
Την κυρία ευθύνη την είχαν οι αριστερές ελληνικές κυβερνήσεις προκατειλημμένες και με καταβολές ακόμα και από την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, όταν εφόσον το Αλβανικό Κομουνιστικό Καθεστώς της Αλβανίας ήταν υ κύριος αρωγός σε πολεμικό υλικό και άλλη βοήθεια από ανατολικές χώρες, ερχόταν στην Ελλάδα δια μέσου Αλβανίας. Κατάλοιπα αυτής της αντίληψης υπάρχουν και σήμερα, εξεφρασμένες από δηλώσεις Παγκάλου, Κ. Φίλη και άλλων αριστερών πολιτικών και διανοουμένων. Άκρως Αρνητικό ρόλο στο Β.Η. Ζήτημα, κατά τη γνώμη μου έπαιξε και ο τέως υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Κάρολος Παπούλιας, τον οποίο θεωρώ νεκροθάφτη του Β. Η. Ζητήματος. Τι ήταν αυτή η μπαρούφα του Κ. Μητσοτάκη το 1992, στη Δερβιτσιάνη Δρόπολης για επίλυση του Β. Η. Ζητήματος;
Τα πολεμικά γεγονότα του 1999 μεταξύ Σερβίας και Κόσοβου, υποβοηθούμενο από το Νάτο και Η. Π. Αμερικής, κατάφερε το δεύτερο να κερδίσει την ανεξαρτησία του από τη Σερβία και μπόρεσε να αναγνωριστεί από Αμερική και μερικά άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Εγώ προσωπικά θα ήμουν υπέρ συνένωσης Αλβανίας και Κόσοβου, αφού είναι μιας εθνότητας με ελάχιστες άλλες μειονότητες. Δεν πραγματοποιήθηκε όμως αυτή η ένωση για εσωτερικούς και εξωτερικούς λόγους και κανείς δεν μπορεί να την προβλέψει. Πέρασαν 23 ολόκληρα χρόνια . Τι διαπιστώνει κανείς σήμερα από την Εθνικιστική Προπαγάνδα των αλβανικών μέσων ενημέρωσης, διακατεχόμενα από την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας που εκφράζεται και με κόκκινους χάρτες, συμπεριλαμβάνοντας και ελληνικά εδάφη της Δυτικής Ελληνικής Μακεδονίας, ολοκλήρου της Ηπείρου και μέχρι την Κέρκυρα που τη θεωρούν δική τους. Με αυτή την ιδέα είναι γαλουχημένος και ο νυν πρωθυπουργός Ράμα, αλλά και ο πρώην Σ. Μπερίσα, ο οποίος θεωρεί ότι τα αλβανικά εδάση φθάνουν μέχρι και την Πρέβεζα. Βέβαια αυτές οι δηλώσεις γίνονται για ψηφοθηρικούς λόγους. Τρελή προπαγάνδα σε βάρος της Ελλάδας γίνεται από του τσάμηδες της Αλβανίας, οι οποίοι επιδιώκουν αποζημιώσεις και επαναπατρισμό στη Θεσπρωτία μετά από 80 και πλέον χρόνια, χωρίς να έχουν συνειδοποιήσει ότι ο λόγος εκτοπισμού τους στην Αλβανία ήταν η συνεργασία τους με τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές κατά του ελληνικού στοιχείου της Θεσπρωτίας, διαπράττοντας εγκληματικές πράξεις, καταδικασμένες από τα δικαστήρια των Ιωαννίνων. Βέβαια το Τσάμικο ζήτημα δεν έχει καμία σχέση με το Βόρειο Ηπειροτικό Ζήτημα και ούτε πληθυσμιακά μπορεί να συγκριθεί. Το 1944 οι τσάμηδες μουσουλμάνοι δεν ξεπερνούσαν τους είκοσι χιλιάδες, ενώ οι βόρειοηπειρώτες της Αλβανίας ξεπερνούσαν τις 200.000 κατοίκους, τα εδάφη των οποίων βρίσκονται υπό αλβανική κατοχή από το 1914, αν και βρίσκονται συνέχεια και σ’ εδαφική επαφή με τη μητέρα Ελλάδα. Ούτε η διάσκεψη Ειρήνης το 1946 στο Παρίσι θέλησε να επιλύσει το Βόρειο Ηπειρώτικο Ζήτημα, και η λύση του ζητήματος υπονοεί αλλαγή συνόρων μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας. Γιατί να μην υπάρχει ένα τέτοιο στρατηγικό σχέδιο εκ μέρους της Ελλάδος, όχι με πόλεμο, αλλά με ειρηνικά μέσα και τρόπους που θα ικανοποιούσε και τις δυό πλευρές, όπως το σχέδιο για επαναχάραξη συνόρων και ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Κόσοβου και Σερβίας. Μόνο με μια επαναχάραξη συνόρων και απόδοση στην Ελλάδα ένα μέρος της Βορείου Ηπείρου, μόνο τότε θα ησυχάσουν τα πνεύματα των εθνικιστών και θα μπορέσει να καλλιεργηθεί πραγματική φιλία π μεταξύ δυο λαών. Και πως θα γίνει αυτό στην πράξη, θα αναρωτηθεί κανείς; Τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης προπαγανδίζουν ακόμα και σήμερα, ότι το 1997, με τα γεγονότα των παρά τραπεζών και την εξέγερση τως Αλβανών, δήθεν επενέβη η Τουρκία με πρωθυπουργό την Τανσού Τσιλέρ, η οποία έστειλε τελεσίγραφο στην Ελληνική Κυβέρνηση και την απείλησε να μην διανοηθεί να εισβάλει στη Βόρεια Ήπειρο. Οι Τούρκοι διεκδικούν και θεώρουν δική του τη Δυτική Θράκη, επειδή εκεί κατοικούν άνω των 100.000 κατοίκων μουσουλμανικής θρησκείας και όχι Τούρκοι καθεαυτού. Αλλά γιατί να επενέβαινε η Ελλάδα με στρατιωτικό τρόπο και να μην επιδιώκει σταθερά με ειρηνικό τρόπο την επίλυση του προβλήματος.
Τόσα κράτη στην Ευρώπη συμβιώνουν ειρηνικά διάφορες εθνικότητες όπως η Ελβετία.
Ποιό θα ήταν αυτό το ειρηνικό στρατηγικό σχέδιο εκ μέρους της Ελλάδος το οποίο θα δεχόταν και η Αλβανία. Απλά ένα ειρηνικό Δημοψήφισμα στις περιοχές που υπήρχε μικτός πληθυσμός μέχρι και το 1990. Στην Ελλάδα έχουν καταγράφει 281.000 Έλληνες Βόρειοηπειρώτες, ερχόμενοι στην Ελλάδα το 1991-92 από περιοχές καταγωγής τους όπως η Χειμάρρα, Αργυρόκαστρο, Κορυτσά, Πρεμετή, Αγίους Σαράντα και αλλού. Υπάρχουν κανονικοί κατάλογοι καταγωγής Βόρειοηπειρωτών από τις πόλεις και τα χωριά τους, που πρέπει να επιστρέψουν και να ψηφίσουν στο μέρος καταγωγής τους αν θέλουν να ενωθούν με την Ελλάδα ή να παρά μείνουν στο Αλβανικό Κράτος. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με ειρηνικό τρόπο και με τη επίβλεψη Διεθνών παρατηρητών. Αυτά τα Δημοψηφίσματα θα έπρεπε να γίνου ν στις πόλεις με μικτό πληθυσμό, όπως το Αργυρόκαστρο, Κορυτσά, Πρεμετή, Δέλβινο παραλίας Χειμάρρας και Αγίους Σαράντα. Τα χωριά Πωγωνίου, Δρόπολης Ρίζα- Βούρκου δεν θα χρειαζόταν δημοψήφισμα γιατί είναι γνωστό το αποτέλεσμα, αφού είχαν καθαρούς στη συνείδηση Έλληνες και άμεσα θα πρέπει να ενσωματωθούν στην Ελληνική Επικράτεια. Θα πει κανείς θα δεχτούν μια τέτοια λύση τα εθνικιστικά μυαλά του Ράμα και Μπερίσα η όποιων άλλων Αλβανών πολιτικών, που για τόσα χρόνια ταλαιπωρούν την Ελλάδα στον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών;
Δέν υπάρχει άλλη εναλλακτική ειρηνική λύση
Η επίλυση τέτοιων δυσεπίλυτων προβλημάτων εγκυμονεί πολεμικών συρράξεων και μετατρέπουν τα Βαλκάνια σε πυριτιδαποθήκη. Το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος θα καθορίσει και την επαναχάραξη των συνόρων και μόνο τότε θα υπάρχει Ειρήνη και καλή συνεργασίας και φιλία μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, οι πληθυσμοί των οποίων μπορεί να μην είναι αδέλφια, αλλά είναι σίγουρα πρώτα ξαδέλφια. Μια τέτοια προσπάθεια γίνεται μεταξύ Κόσοβου και Σερβίας για ομαλοποίηση της κατάστασης και ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας. Αλλαγή πληθυσμών και συνόρων.
Στις μετέπειτα διαπραγματεύσεις, πρέπει να ληφθούν υπόψη η άρση της εμπόλεμης κατάστασης, η αποζημίωση μερικών οικογενειών τσάμιδων που δεν είναι καταδικασμένοι από τα ελληνικά δικαστήρια ή και άλλων αλβανικής καταγωγής, άτομα που οι περιουσίες τους ήταν σε μεσεγγύηση μετά το 1940. Μια τέτοια αποζημίωση θα έπειθε ένα μέρος των Αλβανών πολιτικών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Στη διαπραγμάτευση θα τεθεί και το ζήτημα της επιστροφής στους βόρειοηπειρώτες οι αρπαχθείσεις η κατασχεμένες περιουσιών από ιδιώτες ή το Αλβανικό Κράτος, ειδικά στη Χειμάρρα και Αγίους Σαράντα.
Χωρίς εθνικιστικές κορώνες και ιαχές πολέμου, πρέπει να βρεθεί μια λύση που θα εξασφάλιζε μακροπρόθεσμη Ειρήνη για τους δυο γειτονικούς λαούς.
Σοφοκλής Έξαρχος ιατρός
Long Island New York 1/12/2022
Σχετικά Θέματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών